It's just a Game ✔

037

Mathias' p.o.v.

Het weekend is al weer voorbij en school begint weer.
Ik ben mijn tas aan het inpakken als de deur van mijn kamer opeens open gaat.
"Happy!" roep ik als ik zie dat het mijn hond is.
Happy heeft voor een paar maanden bij mijn opa en oma gewoond omdat hij ziek was.
Mijn opa is dierenarts en heeft hem goed verzorgt.
Happy springt me om mijn nek en dan komt mijn moeder weer achter de deur vandaan.
"Ik.. ik dacht dat ze hem moesten laten inslapen." zeg ik overdonderd.
"Het is toch nog goed gekomen." zegt mijn moeder en ik zie dat ze straalt. "Hij moet wel rustig aan doen."
Ik knik en ga dan weer verder met het aaien van mijn hond.
Wat ben ik blij hem weer te zien.

Met Happy aan mijn zeide loop ik de trap af naar de huiskamer waar mijn moeder al een ontbijt op tafel heeft staan.
Ik ga zitten en mijn moeder komt er ook bij.
Happy gaat onder de tafel liggen waardoor zijn warme vacht mijn koude voeten verwarmt.
"Moet jij niet naar school?" vraagt mijn moeder als ik klaar ben met eten en half onder de tafel lig om Happy te aaien.
Snel probeer ik eronder uit te kruipen maar ga te snel waardoor ik mijn hoofd stoot.
"Au!" verlaat mijn mond en ik wrijf over de plek op mijn hoofd.
Ik kijk op de klok en zie dat ik al een paar minuten te laat ben.
"Ja ik ga." zeg ik.
Ik geef mijn moeder een kus op haar wang en grijp dan mijn tas van de bank en ga naar buiten.

Na 5 minuten kom ik aan bij Nicks huis waar hij al op me te wachten staat.
"Hey." begroet ik hem.
Hij kijkt op van zijn telefoon en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht.
"Goede morgen." zegt hij terug en komt dan naast me fietsen.
"Waarom ging je gisteren zo snel weg?" vraag ik.
"Ik uhm.. moest snel naar huis van mijn moeder."
Ik hoor dat hij liegt en daarom vraag ik niet verder want dat betekend dat hij er niet over wil praten.

Niet veel later voegt Jake zich ook bij ons.
We praten wat over koetjes en kalfjes tot we bij school aankomen.
Zoals elke ochtend zetten we onze fietsen in de stalling en lopen we daarna door naar de ingang van de school.
"Wat hebben we?" vraag ik aan Nick terwijl we naar onze kluisjes lopen.
"Engels geloof ik."
Ik pak mijn engels boeken uit mijn kluisje en vervolgens gaan we naar het lokaal.
Als we naar binnen lopen zit Finn al op zijn plek en ik moet naast hem gaan zitten.
Als ik ooit een opdracht met hem samen moet doen vermoord ik mezelf.
Op mijn gemak pak ik mijn boeken en ga ik aan het werk tot mevrouw Groves begint met uitleggen.
"Vandaag gaan we het hebben over..." begint ze maar ik luister al niet meer.
Ik leg mijn hoofd neer in mijn armen en denk aan wat nutteloze dingen zoals aan wat ik vanavond ga eten.
Opeens voel ik een hand op mijn bovenbeen waardoor ik in één seconde recht zit.
Ik kijk om naar Finn die ook naar mij kijkt met een vieze grijns op zijn gezicht.
Mijn ogen gaan naar mijn been waar zijn hand op ligt en dan weer naar zijn ogen.
"Wat doe je?" is het enige wat ik uit mijn mond kan krijgen.
"Dat vind je wel fijn hè? Een jongen die met zijn hand op je bovenbeen ligt." zegt hij zacht.
"Niet van jou." zeg ik maar dat had ik beter niet kunnen doen want ik voel zijn hand steeds verder naar boven gaan.
"Nee?" fluistert hij.
Mijn hormonen slaan op hol en mijn lichaam voelt allemaal dingen die je niet in de klas wil en hoort te voelen.
Hoe verder zijn hand naar boven gaat, hoe sneller mijn ademhaling wordt.
Uiteindelijk kan ik het niet meer aan en daarom geeft mijn voet opeens een harde trap tegen de stoel van Finn waardoor hij met een harde klap omvalt.
Ik kan mijn lach bijna niet inhouden als ik hem zo op de grond zie spartelen als een vis op het droge.
Alle ogen richten zich op ons en de lerares draait zich geschrokken om.
"Wat moet dit voorstellen?" vraagt ze verbaasd.
Ik zeg niks omdat ik bang ben om in lachen uit te barsten.
"Ik viel." zegt Finn kortaf en bij krabbelt omhoog.
Mevrouw Groves draait zich weer om naar het bord en Finn gaat naast me zitten.
"Ik krijg het ooit wel uit je."
zegt en hij en gaat dan aan het werk.

[ sorry voor de plotselinge switch ]

Nicks p.o.v.

"Matt!" roep ik als ik naar hem toe fiets op weg naar huis.
Hij kijkt naar me om en remt iets af zodat ik naast hem kan fietsen.
"Heb je iets te doen vanmiddag?" vraag ik.
"Uhm.. nee." antwoord hij.
"Kan ik mee naar jouw huis?"
"Is goed." zegt hij en we fietsen samen verder naar Mathias' huis.

Niet veel later komen we aan bij zijn huis en lopen we het huis in.
Zo te zien zijn we alleen thuis want Mia zit niet aan de keukentafel waar ze altijd zit.
Mathias loopt naar de keuken en komt terug met twee glazen cola.
Hij geeft er één aan mij waardoor onze handen elkaar raken.
Er gaat een raar gevoel door heel mijn lichaam.
Het voelt warm en fijn, hetzelfde gevoel als dat Finn me gaf in het begin.
Onze ogen haken even in elkaar vast en dan kijk ik weer weg.
Mathias staat voor me met zijn handen in zijn zakken nadat hij zijn glas op de eettafel heeft gezet.
Hij draagt een donkerblauw shirt dat strak over zijn bovenlichaam is gespannen.
Zijn bijna zwarte spijkerbroek hangt een beetje laag op zijn heupen.
Hij betrapt me terwijl ik naar zijn lichaam staar.
Langzaam zet ik ook mijn glas op de tafel en kijk dan weer op naar zijn groene ogen.
Mijn hart bonkt snel in mijn borst en ik probeer erachter te komen of het misschien hardop te horen is.
"Nick?" komt er zacht uit zijn mond.
Ik kijk naar zijn roze lippen waar mijn naam uit kwam.
"Ik wil-" zeg ik zacht maar ik stop en kijk naar beneden.
Ik ga met mijn handen door mijn haar en kijk hem dan weer aan.
"Het boeit niet wat ik wil, wat wil jíj?" vraag ik.
"Jou, altijd jou.." komt er zacht uit zijn mond.
Weer kijken we elkaar stil aan.
Twijfelend leg ik mijn hand op zijn borst en meteen voel ik zijn hart die snel klopt.
Bijna net zo snel als die van mij.
Al snel legt hij zijn hand over de mijne.
Ik voel mijn wangen rood worden en kijk weg van zijn ogen.
"Ik kan het niet langer meer verbergen." fluisterd hij. "Als ik bij je ben.. kan ik nergens anders meer aan denken en wil ik elke seconde van het moment mijn lippen op die van jou drukken."
Mijn ogen krijgen het toch weer voor elkaar om naar de zijne te kijken.
Hij staard me aan terwijl zijn borst een keer per seconde op en neer gaat.
Ik maak mezelf iets langer en buig me naar zijn oor.
"Doe het dan." fluister ik zo zacht dat het bijna onverstaanbaar is.
Mijn hoofd laat ik een stukje naar rechts bewegen zodat hij recht voor die van heb is met ongeveer twee centimeter ertussen.
Zijn handen gaan naar mijn wangen en mijn lippen komen tegen zijn lippen.
En hij kust me, alsof het de laatste keer is dat hij me ooit kan aanraken.
Ik kom iets dichterbij hem zodat onze lichamen tegen elkaar staan.
Één hand gaat door mijn haar en de andere omlaag langs mijn rug.

Plotseling hoor ik de achterdeur open gaan.
We verstijven alle twee en onze hoofden draaien dan langzaam om naar de piepende deur.
"Uhm.. sorry dat ik stoor."
Mathias kan nauwelijks ademhalen.
Zijn hand haalt hij langzaam van mijn rug en de andere uit mijn nek.
De mijne glijd van zijn borst af en laat ik slap naast mijn verstijfde lichaam hangen.
Mathias probeert normaal te klinken.
"Mam." zegt hij.
"Ik heb eten gehaald." zegt ze en kijkt dan even naar mij.
Mathias draait zijn lichaam weg van de mijne waardoor zijn lichaamswarmte ook verdwijnt.
"Dat is heel goed van je." zegt hij.
"Ik denk dat ik maar eens ga." zeg ik zacht.
Mathias knikt heel langzaam.
Ik pak mijn tas en jas van de bank en loop naar de deur.
"Tot morgen." zeg ik en verdwijn dan het huis uit.