It's just a Game ✔

012

Mathias' p.o.v.

Zo snel ik kan ren ik zo ver ik kan, weg van Nicks huis.
Als hij me maar niet volgt.
Waarom deed ik dat?
Ik had toch gewoon met een dom excuus aan kunnen komen.
Maar nee, ik moest weer zo nodig mijn lippen op die van hem drukken.
Ik stop pas met rennen als ik in het park aan kom.
Ik ga op een bankje zitten en leg mijn hoofd in mijn handen.
Al twee jaar weet ik dat ik op jongens val, en die twee jaar heb ik het geheim weten te houden.
Achter me proberen te laten.
Maar toen kwam Finn en werd ik jaloers over hoe veel hij met Nick omging omdat ik op Nick verliefd ben.
Toen ik ze zag kussen werd mijn hoofd gek.
Een deel van mij werd blij omdat dat misschien betekende dat ik een kans maak.
Maar een grotere kans zou kunnen zijn dat hij iets voor Finn voelt en dat zij een stel worden.
Hij zal nooit hetzelfde voelen en waarschijnlijk heb ik onze vriendschap nu voor goed verpest.

Mijn wangen beginnen nat te worden.
Ik veeg de tranen zo snel mogelijk weg maar ze blijven maar komen.
Hoe kan ik zo fucking stom zijn.
Dacht ik nou echt dat hij me terug zou kussen.
Mijn telefoon begint agressief te trillen.
Ik pak hem uit mijn broekzak en zie dat het allemaal berichten zijn van Nick.
Ik zucht diep en open ze dan.

Nick: Matt
Nick: het spijt me dat ik zo reageerde
Nick: ik had het gewoon niet verwacht
Nick: dus ik schrok ervan
Nick: wees alsjeblieft niet boos op jezelf
Nick: en kom terug

Zonder te reageren stop ik mijn telefoon weer terug in mijn zak en sta ik op.
Al zou ik het willen, ik kan niet meer terug naar Nick.
Dus loop ik de andere kant op richting mijn huis.
Mijn moeder is altijd zo bezorgd dat ik niet eens alleen een nacht thuis mag slapen.
Alsof er iets kan gebeuren.
Ik ben al 17, iedereen van mijn leeftijd mag dat.

Eindelijk kom ik aan bij mijn huis.
Ik open de deur en doe hem weer achter me dicht.
Meteen loop ik door naar boven.
Ik laat mezelf neervallen op mijn bed en staar naar het plafond.
Waarom moet hij ook zo leuk zijn.
Met zijn mooie blauwe ogen, en zijn schattige sproetjes op zijn neus.
Ik zucht.
Waarom moet ik nou verliefd worden op mijn beste vriend.

«»

"Matt!" roept Jake terwijl ik naar mijn kluis loop om mijn spullen te halen voor het eerste uur.
"Matt, wacht!" roept Alex daarna.
Ik draai me om en zie ze als twee vrolijke hondjes op me af rennen.
"Raad eens.. Alex mag eindelijk mee naar de club." zegt Jake.
Er komt eindelijk weer eens een glimlach op mijn gezicht.
"Echt? wat heeft je ouders overgehaald?" vraag ik.
"Omdat ik 17 ben geworden vonden ze me eindelijk oud genoeg."
Naast Nick zijn Alex en Jake mijn beste vrienden en sinds ik eigenlijk niet meer met Nick om ga ben ik altijd met hun.
We zitten al sinds we tien zijn bij elkaar in het voetbalteam en sinds de derde ook bij elkaar in de klas.
"Na school, naar mijn huis. Mijn moeder brengt ons." zegt Jake.
"Afgesproken, ik ga nu naar grieks, zie jullie later." zeg ik en loop verder naar mijn kluisje, waar ik mijn boeken uithaal en daarna naar het lokaal loop.

Ik ga op een stoel zitten en leg mijn grieks boeken op tafel.
"Zoals ik gisteren zei hebben we vandaag een grieks minitoets, dus leg je boeken aan de kant. Ik wil alleen een pen zien."
Grieks minitoets?
Dat heeft niemand mij verteld.
Ik leg mijn boeken aan de kant en pak een pen.
Meneer Wilson legt bij iedereen een blaadje op tafel.
"Ik weet niet waar jij gisteren uithing maar ik verwacht dat je een voldoende haalt." zegt hij streng.
Meneer Wilson heeft me nooit gemogen.
Al sinds de eerste dag dat ik de klas in liep heeft hij me in de gaten gehouden en heeft elk klein dingetje dat ik verkeerd deed genoteerd.

Ik ben druk bezig met de toets.
Als je het zou hebben geleerd zou het makkelijk zijn maar natuurlijk heb ik dat niet gedaan.
Ik voel twee ogen in mijn rug branden.
Meneer Wilson kan het niet zijn want die staat voorin de klas.
Voorzichtig draai ik me om en zie Nick naar me kijken.
Even kijken we elkaar aan en dan kijkt hij weer naar zijn blad.
"Mathias, je weet dat je niet mag praten." zegt meneer Wilson streng.
Ik draai me om en kijk hem geërgerd aan.
"Ik zei niet eens wat." zeg ik.
"Wat deed je dan?"
"Achter me kijken."
"Ga aan het werk."
En zoals hij zegt, ga ik weer verder met de toets.

Na 10 minuten is iedereen klaar met zijn of haar toets en luisteren we naar saaie uitleg van de docent.
"Oké en dan nu gaan jullie de opdrachten in tweetallen maken, Alia jij kan wel bij Timo gaan zitten en dan gaat Nick met Mathias."
"M-maar dat kan niet..." protesteer ik.
"Waarom dan niet?" vraagt meneer Wilson en slaat zijn armen over elkaar.
"Omdat ik nooit met Nick mag."
"Nu wel, hup ga bij hem zitten."
Die gast haat mij wel heel erg.
Ik heb nooit bij Nick mogen zitten en dan nu..
Met een diepe zucht laat ik mezelf naast Nick op een stoel vallen.

"Misschien moeten we beginnen?" vraagt Nick nadat ik voor een lange tijd naar mijn boek zit te staren.
"Als jij dat wil."

«»

"Vanavond, is de avond dat Alex hier eens een meisje scoort." zegt Jake en wijst naar Alex die op zijn bed zit.
Na school ben ik naar huis gefietst en heb ik me omgekleed naar een outfit voor vanavond.
Nu zijn we in de kamer van Jake.
"Ik heb meer vriendinnen gehad dan jij." zegt Alex en gooit een kussen tegen Jake's hoofd.
"Ik heb meer meisjes aan me hangen dan jij." zegt Jake dan en gooit de kussen terug.
"Dat is omdat jij er tien keer beter uitziet dan ik." roept Alex nu en gooit de kussen weer tegen het hoofd van Jake.
Ik lach en neem een slok van de cola die Jake voor me heeft ingeschonken.
"Dat is waar." zegt Jake en begint te lachen.
Alex lacht nu ook.
Jake pakt zijn glas met cola en gaat naast Alex op zijn bed zitten.
"Hoe zit dat met jou en dat meisje.. Lindsey?" vraagt Jake met een grijns.
"Niks romantisch, we zijn gewoon vrienden."
"Dat zeggen ze allemaal, en vervolgens zitten jullie met jullie tongen in elkaars keel." zegt hij lachend.
Hij moet eens weten.
"Als dat is wat jij wil." antwoord ik sarcastisch en drink mijn glas leeg.
"Hé niet zo chagrijnig, we gaan dit de leukste avond ooit maken." zegt Jake.
"Dat gaan we in ieder geval proberen." vult Alex hem aan.