It's just a Game ✔

032

Nicks p.o.v.

Samen met Mathias loop ik over het schoolplein naar de bus.
Vandaag gaan we met onze geschiedenis klas naar één of ander historisch museum.
We melden ons bij de docent en lopen dan de bus in.
Bijna achterin neem ik plaats bij het raam en Mathias komt naast me zitten.
Verder zitten er nog niet zo veel mensen want we zijn best vroeg.
Na een tijd wachten komen Jake en Alex druk pratend de bus in en gaan een plek voor ons zitten.
Langzaam loopt de bus vol.
Opeens zie ik Ace de bus in komen.
Ik tik Jake aan en hij kijkt meteen om.
"Gaat havo ook mee?" vraag ik.
"Ja, vandaag gaan één klas vwo en één klas havo en morgen weer anderen."
Ik knik en laat me dan weer tegen de rugleuning van mijn stoel vallen.

"Hé homo." zegt Thomas tegen Mathias als hij langs onze stoelen loopt.
Thomas zit ook in Ace's klas dus ik was al bang dat hij mee zou gaan.
Ik zie Mathias een beetje verstijven.
Voorzichtig leg ik mijn hand op de zijne die naast hem op zijn stoel ligt.
Meteen voel ik hem een beetje ontspannen.
Langzaam draait hij zijn hoofd om naar mij.
Ik glimlach zwak en kijk dan weer voor me.
Niet veel later begint de bus in beweging te komen en rijden we weg.

Na een busreis van een uur komen we aan op bestemming.
De busdeuren gaan open en iedereen loopt in een treintje naar buiten.
Buiten verzamelen we met de vriendengroep bij elkaar en gaan we bij onze klas staan.
Mevrouw de Wit begint opeens te schreeuwen.
"Oké vwo5B, ik ga nu jullie groepen opnoemen en dan kunnen jullie naar binnen." zegt haar kakel stem. "Freya, Alex, Billie, Liam. Jullie mogen vast gaan."
Het viertal zoekt even oogcontact met elkaar en dan lopen ze naar de ingang waar ze een blad papier in hun handen krijgen gedrukt.
"Molly, Jack, Olivia." zegt ze en ook die groep loopt naar het grote gebouw.
"Mae, Chloe, Aiden, Hayley." leest ze op. "Gabi, Tim, Jake, Linda, en als laatste Lily, Nick, Mathias en Finn."
Hoe verzinnen ze het toch.
Ik rol met mijn ogen en trek Mathias mee naar de ingang.
Ik heb geen idee of Finn en Lily ons volgen en het boeit me ook echt helemaal niks.

De eerste keer in een uur dat ik naar ze op kijk drukt Finn zijn lippen op die van Lily.
Onmiddellijk kijk ik weer voor me en ik voel mijn gezicht wit wegtrekken.
Waarom moet hij toch zo'n klootzak zijn.
"Ik ga even naar de wc." zeg ik tegen Mathias.
Hij knikt, kijkend naar een raar schilderij met boten.
Ik stop mijn handen in mijn broekzakken en loop richting de wc.
Ik duw de zware deur open met mijn voet en loop sloom naar binnen.
Eigenlijk moest ik helemaal niet naar de wc maar ik heb geen zin om dat kleffe gedoe van Finn en Lily aan te zien.
Ik dacht dat ze verlieft was op Mathias van wat ik had opgemerkt maar blijkbaar had ik het mis.
En Finn heeft weer eens alles bij elkaar gelogen over dat de gevoelens echt waren.
Met mijn handen steunend op één van de wasbakken kijk ik naar mezelf in de spiegel tot de deur plotseling open gaat.
Ik kijk via de spiegel naar de persoon die binnen komt.
Snel draai ik me om en sla mijn armen over elkaar.
"Nick.."
"Praat niet tegen me." zeg ik en probeer zo snel mogelijk langs hem naar buiten te lopen maar hij gaat voor de deur staan waardoor zijn lichaam de volledige uitgang verspert.
Hij loopt steeds dichter naar me toe en ik loop steeds verder van hem af tot ik de koude muur raak met mijn rug.
"Wat wil je?" vraag ik zacht en probeer hem niet in zijn ogen te kijken.
Zijn mooie, helder groene ogen die ik eigenlijk altijd wel zou willen zien. 
"Jou." zegt hij en duwt mijn kin een stukje omhoog zodat ik hem eigenlijk wel moet aankijken maar ik blijf met mijn ogen zo ver mogelijk omlaag kijken waardoor ik waarschijnlijk nu scheel kijk en er als een idioot uitzie.
"Kijk me aan." zegt hij kalm.
Langzaam schud ik mijn hoofd.
"Kijk me aan." zegt hij strenger waardoor ik opkijk.
Zijn ogen staan donker.
Mijn hart klopt in mijn keel.
"Ben je nu opeens bang voor me?"
Weer schud ik mijn hoofd maar we weten allemaal dat ik dat wel ben.
Als hij Mathias al aan kan dan kan hij bijna iedereen aan.
Hij trekt zijn wenkbrauwen iets op.
"Je wil me helemaal niet, je wil Lily." zeg ik dan bijna onverstaanbaar.
Dit keer schud Finn zijn hoofd.
"Ik voel helemaal niks voor haar."
"Weet je wel wat je allemaal zegt? Je kan niet zomaar mensen gebruiken." zeg ik op boze toon maar Finn kan alleen maar lachen.
Eindelijk laat hij mijn kin los en ik laat mijn hoofd weer zakken.
"Jij kan mij niet vertellen wat ik wel en niet moet doen." zegt hij.
Opeens gaat de deur weer open waardoor ik op kijk.
Mathias staat in de deuropening tegen de deurpost aangeleund met zijn armen over elkaar geslagen.
"Oh daar is je vriendje, ik dacht al dat hij je kwam zoeken." zegt Finn op een plagerige toon.
"Hij is mijn vriendje niet." zeg ik iets te boos en ik zie een teleurgestelde blik door de ogen van Mathias gaan, maar al snel herpakt hij zichzelf.
"Oh dat dacht ik aangezien jullie altijd elkaars handen vast pakken, maar hé." zegt Finn waardoor ik naar hem kijk en hij neemt eindelijk afstand van me. "Ik snap het wel hoor." en dan loopt hij weg.
Hij geeft Mathias een duwtje waardoor hij een klein beetje omvalt en loopt dan de wc's uit naar Lily die alleen bij waarschijnlijk nog steeds dat schilderij van die boten staat.
In stilte kijken Mathias en ik elkaar aan.
Ik nog steeds tegen de muur en Mathias leunend tegen de deurpost.
"Laten we gaan." zeg ik als ik eindelijk van de muur vandaan loop, richting de deur.

Na een lange, vermoeiende dag in dat stomme museum lopen we eindelijk weer terug naar de bus.
Het is een dubbeldekker waardoor er twee klassen in kunnen en er geen twee bussen hoeven te komen.
Ik loop de bus in en kijk wat rond voor een plek naast een meisje.
Al snel zie ik Freya zitten bij het raam met haar oortjes in.
Snel loop ik door en laat me neervallen naast haar.
Ik kan niet weer naast Mathias gaan zitten want ik wil niet dat mensen denken dat ik homo ben.
Dat kan ik er nu écht even niet hij hebben.
Verbaasd kijkt Freya naar me op en dan komt er toch een glimlachje op haar lippen.
"Oh hey." zegt ze en trekt één van haar oortjes uit haar oren.
"Ik mag hier toch wel komen zitten?" vraag ik.
"Natuurlijk, het is niet echt dat er iemand anders naast me wil zitten. Meestal komt er een docent of iemand die geen andere plek meer kan vinden."
"En ik snap nog steeds niet waarom, je bent een fantastische meid." zeg ik en sla mijn arm om haar heen als Finn langs komt lopen.
Het gaat gewoon vanzelf.
"Misschien moet ik me anders gaan kleden, zodat ik er niet meer als een 'freak' uitzie." zegt ze een beetje somber en richt haar ogen naar beneden.
"Ik vind het juist wel leuk." geef ik toe. "Niet zo basic als élk ander meisje op school."
"Vind je dat echt?"
Ze kijkt me met twinkelende ogen aan.
Ik knik met een glimlach.
Ze legt haar hoofd op mijn schouder en dan loopt Mathias langs.
Ik merk dat hij doet alsof hij me niet opmerkt maar ik weet dat hij dat wel doet.
Ik kijk om en zie hem naast Aiden neerzakken, de grootste nerd van de school.
Als ik weer recht ga zitten houdt Freya één van haar oortjes naar me omhoog.
Met een vriendelijke glimlach pak ik hem aan en duw hem in mijn oor.
Twijfelend legt ze haar hoofd weer op mijn schouder alsof ze bang is dat ik hem eraf sla en dan vertrekt de bus.