It's just a Game ✔

019

Nicks p.o.v.

"Tot morgen." zeg ik tegen Mae waarna ik de fietsenstalling in loop.
Haar fiets staat bij de ingang en die van mij helemaal achterin dus hier scheiden onze wegen.
Ik loop naar de achterkant van de fietsenstalling en blijf staan als ik Mathias zie staan.
Hij kijkt op zijn telefoon.
Moet ik dit wel doen?
Ik wil echt geen nieuwe problemen erbij aangezien ik eindelijk gelukkig ben.
Maar toch mis ik hem, hij is uiteindelijk al 5 jaar mijn beste vriend.

"Hey." zeg ik als ik toch naar hem toe loop.
Hij kijkt op van zijn telefoon en ik zie een soort twinkeling in zijn ogen verschijnen als hij me ziet.
"Wat is er met je oog gebeurt?" vraagt hij terwijl hij zijn telefoon weg stopt.
De twinkeling is meteen verdwenen.
"Je weet wel." zeg ik zacht. "Thomas."
Mathias' blik wordt donker maar hij zegt er niks meer over.
Hij weet dat ik er niet over wil praten.
"Uhm.. zullen we naar mijn huis gaan? Ik vertel het liever niet hier." vraagt hij.
Ik knik.
"Uhm.. Is goed."

We pakken onze fietsen en fietsen naar Mathias' huis, maar zijn de hele weg stil.
Ik mis het dat we altijd iets hadden om over te praten.
"Hoe gaat het tussen jou en Mae?" vraagt hij zomaar uit het niets.
Ik zeg even niks tot hij me aankijkt.
Zelf blijf ik voor me uit staren.
"Het is uit." zeg ik dan maar.
Mathias' blik wordt verbaasd.
"Uit? Hoezo?"
"Ik voelde niks meer voor haar." zeg ik kortaf en daarom stopt Mathias met praten.

Eindelijk komen we aan bij zijn huis.
We zetten onze fietsen op de oprit en gaan via de achterdeur naar binnen.
"Hey Nick, lang niet gezien." groet Mia, de moeder van Mathias me.
"Inderdaad, goed u weer te zien." zeg ik terug met een glimlach.
"Wil je cola?" vraagt Mathias.
"Graag."
We lopen naar de keuken en drinken een glas cola leeg.
Tegelijk zetten we onze glazen op het aanrecht.
Achter Mathias aan loop ik de gang in, de trap op en dan zijn kamer in.
We gaan op zijn bed zitten.
Voor een lange tijd is het stil.
"Wat wilde je me vertellen?" vraag ik als ik merk dat hij moeite heeft met beginnen.
"Het is een lang verhaal." zegt hij kijkend naar zijn voet.
"Begin maar."

"Uhm... Toen ik ging verhuizen ging ik naar een andere school." begint hij. "Zoals je wel wist. En daar ontmoette ik.." hij neemt even een pauze.
"Wie?" vraag ik als niet meer verder gaat.
"Ace."
Mijn mond valt een stukje open en mijn ogen worden een stukje groter.
"De Ace die nu op onze school zit?"
Hij knikt.
"Hij leidde me rond de eerste dag en we werden gelijk vrienden." gaat hij verder. "We spraken vaak af en zaten op school altijd samen bij de pauze. Hij had nog genoeg andere vrienden maar ging toch bij mij zitten. Later kreeg ik.." hij stopt weer met praten.
"Ik kreeg.." hij zucht diep en kijkt me strak aan. "Ik kreeg gevoelens voor hem."
Ik kijk hem aan alsof dit het beste boek is dat ik ooit heb gelezen.
"Ik nam mijn moeder in vertrouwen en vertelde het haar. Ze ging er goed mee om en zei me dat ik het aan hem moest vertellen, dus dat deed ik." ik zie tranen in zijn ogen ontstaan.
"Ik sprak met hem af en vertelde het. Onze vriendschap was gelijk over en hij begon me te pesten met zijn vrienden. Één van die vrienden." alweer stopt hij. "Nick wat ik nu ga vertellen klinkt misschien heel ongeloofwaardig maar alsjeblieft vertrouw me en luister tot het verhaal is afgelopen." zegt hij en er rolt een traan over zijn wang naar beneden.
Ik knik.
"Ik beloof het." zeg ik en leg mijn hand op zijn been.
Ik ken hem nu 5 jaar en in die 5 jaar ben ik er echt wel achtergekomen wanneer hij liegt en wanneer niet.
Dit keer liegt hij echt niet.
Hij slikt een keer en gaat dan weer verder.
"Één van die vrienden was Finn. Jouw vriend Finn. Ze pestte me zo erg dat ik mijn ouders heb overgehaald om terug te verhuizen. We verhuisde terug en het ging allemaal weer goed. Een jaar lang was alles weer helemaal normaal. Ik heb het allemaal achter me gelaten tot we naar die club gingen. Toen ik Ace en Evie zag staan dacht je dat het om Evie ging maar het was Ace, en alle herineringen kwamen weer terug. De volgende dag was Finn ook opeens op onze school dus ben ik een paar dagen niet met je mee gefietst en ben ik ook vaak niet naar school gegaan. Ik weet niet hoe ze het voor elkaar hebben gekregen om allebei naar deze school te gaan maar ik was doodsbang."
Tranen stromen nu over zijn wangen.
Ik heb hem nog nooit zo gezien.
Verstijft zit ik op zijn bed.
"Die dag dat je Finn onderuit haalde bij voetbal.." begin ik zacht.
"Hij zei dingen over jou en ik werd boos. Het was stom van me, maar ik kon het niet laten."
Ik voel nu ook een traan over mijn eigen wang lopen.
"Ik mocht niet meer bij je in de buurt komen Nick. Ik heb mijn vriendschap met je opgegeven door hem." snel veegt hij zijn tranen weg.

"Toen ik dus weer hier kwam wonen gingen mijn gevoelens voor Ace weg omdat ik ze voor iemand anders kreeg." zegt hij nu een stuk zachter.
"v.. voor wie?"
Hij kijkt weer op, diep in mijn ogen.
"Jou.."
Mijn hart maakt een sprong.
Ik heb geen idee wat ik moet doen.
Ik geloof Mathias 100%, ook al wil ik het niet want dat betekend dat wat Finn heeft gedaan...

"Ace kwam gisteren naar mijn huis." begint hij weer. "Hij vertelde me dat hij en Finn een plan hadden maar dat hij ermee wilde stoppen. Het was een plan om onze vriendschap te breken, maar Finn wilde niet meer stoppen en hij wilde ervoor zorgen dat jij verlieft zou worden op hem zodat jij Mae's hart zou breken en hij daarna de jouwe."
Dit alles word me veel te veel.
Ik sta op van het bed maar val op de grond.

Heel langzaam open ik mijn ogen en dan schiet er een stekende pijn in mijn hoofd.
Een harde kreun verlaat mijn mond.
"Nick." hoor ik een stem en een persoon komt naast me zitten.
"Mam, hij is wakker."
Ik kijk naast me en zie Mathias op de grond naast de bank zitten.
Ik probeer rechtop te komen.
"Hé Nick, hoe voel je je?" vraagt Mia.
"W- wat is er gebeurt?" vraag ik duizelig.
"Je bent flauwgevallen en bent met je hoofd tegen Mathias zijn bed aangekomen."
"Gelukkig is mijn moeder dokter, zoals je weet." zegt Mathias.
"Dank je." zeg ik. "Het gaat wel."
Dan komt alles wat Mathias me verteld heeft weer in me op waardoor ik me weer laat vallen op de bank met een luide zucht.
"Matt, ik heb een probleem." zeg ik zacht.
"Mam kan je ons even alleen laten?" vraagt hij aan Mia alsof hij mijn gedachtes kan lezen.
Mia loopt weg en Mathias komt naast me op de bank zitten.
"Wat is het probleem?" vraagt hij dan.
"Ik was van plan Finn morgen officieel te vragen." zeg ik.

PLOTTWIST!
sorry als ik het voor je heb verpest 😁🤧
ik hoop dat jullie me niet haten
xx ang