It's just a Game ✔

009

Nicks p.o.v.

Eindelijk kom ik thuis en gooi frustrerend mijn fiets op de oprit.
De fietsen van Max en Chris staan er ook.
Ik maak de voordeur open en loop naar binnen.
Als ik in de woonkamer kom zie ik dat Chris en Max op de bank zitten voor de televisie.
Max is in slaap gevallen op Chris' schouder.
"Hey." begroet ik ze.
"Oh hey Nick." zegt Chris.
Ik gooi mijn jas over de bank en trek mijn schoenen uit.
Daarna loop ik terug de gang in, de trap op nadat ik een glas drinken heb gepakt.

Als ik boven kom laat ik mezelf op mijn bed vallen.
Een diepe zucht verlaat mijn mond.
Na een tijdje naar het plafond staren pak ik mijn telefoon uit mijn broekzak.
Ik hoop een bericht te hebben van Mathias maar als ik mijn telefoon aanzet heb ik die niet.
Hoe kon ik nou zo stom zijn.
Mijn beste vriend achter te laten in mijn badkamer en Finn binnen laten in mijn huis.
Of... is Mathias mijn beste vriend niet meer.
Bij die gedachte word mijn zicht wazig door tranen die in mijn ogen komen.
Was Finn maar nooit hier komen wonen.
Dan was ik nu gelukkig met Mae en was Mathias nog steeds mijn beste vriend.
Dan zou alles gewoon zijn zoals het was.
Ik open WhatsApp en kijk naar de berichtjes die ik heb.
Eerst open ik het gesprek met Mae.

Mae ♡: Hey hey, kan je morgen na school met mij mee?

Ik begin gelijk iets terug te typen.

Ik: Ja gezellig :)

Mijn hart zegt dat ik het morgen moet vertellen.
Dat ik gevoelens voor Finn heb.
Maar mijn hoofd zegt heel wat anders.
Het is maar een fase, je valt niet op jongens.
Zet het uit je hoofd.

"Nick, kom je eten?" roept mijn moeder.
"Nee, ik heb geen honger." roep ik terug.
Ik zucht als ik mijn moeder de trap op hoor komen.
Langzaam opent ze mijn deur en komt naar binnen.
Ze loopt naar mijn bed en komt erop zitten.
"Wat is er toch met je?" vraagt ze.
"Niks." zeg ik en blijf naar het plafond staren.
"Je bent niet meer je vrolijke zelf." zegt ze bezorgd.
"Er is niks." zeg ik kortaf.
Ik heb geen zin om erover te praten, en al helemaal niet met mijn moeder.
"Ik zet een bord in de koelkast." begint ze na een tijdje stilte. "Als je het later nog wil eten moet je het maar even opwarmen."
Ze staat op en loopt de deur weer uit, naar beneden.

«»

Het is zaterdagochtend en ik zit aan mijn bureau huiswerk te maken.
Ik kijk op als ik mijn telefoon zie oplichten.
Het is een agenda melding.

Zaterdag 28/04/18 - 14:50
voetbal wedstrijd Mathias!

Ik laat mijn pen op mijn schrift vallen en pak mijn telefoon op.
Ik denk niet dat Mathias me er bij wil hebben.
"Hey Nick, mag ik een gum van je lenen." hoor ik Max opeens vragen als hij mijn kamer binnen komt stormen. "Gaat het wel?" vraagt hij dan ineens bezorgd.
Ik kijk naar hem op en voel dan een druppel water langs mijn wang naar beneden druipen.
Ben ik nou aan het huilen?
Snel veeg ik hem weg.
Wat ben ik weer een zwakkeling.
Max komt op de stoel naast me zitten.
Waar Mathias altijd op zat als we samen huiswerk gingen maken..
Hij legt zijn hand op mijn rug.
"Wat is er?" vraagt hij voorzichtig.
"Het is Matt, we hebben ruzie en ik weet niet of ik wel naar zijn wedstrijd moet komen vandaag."
"Natuurlijk moet je naar zijn wedstrijd gaan, je mist er nooit één. Praat met hem, jullie maken het altijd weer goed."
"Dit keer is het anders Max, hij praat al 4 dagen niet meer tegen me."
Max' ogen worden even groot van verbazing.
"Dan moet je al helemaal gaan, als je niet komt opdagen denk hij dat je hem opgeeft."
Even denk ik na.
"Daar heb je een punt, ik zal wel gaan." zeg ik en probeer te glimlachen. "Thanks Max."
"Daar zijn broertjes voor." zegt hij met een glimlach. "Mag ik nu een gum?"
"Natuurlijk." zeg ik lachend en pak een gum uit mijn bureaula.

"Ik ben straks terug." zeg ik tegen mijn moeder als ik de trap af storm.
"Veel plezier." zegt ze waarna ik de deur achter me dicht gooi.
Ik heb besloten om me niet meer te focussen op Finn.
Ik moet hem uit mijn hoofd krijgen en dat kan niet als ik steeds bij hem ben.
Ik spring op mijn fiets en fiets richting de voetbalvelden.
Ik ben al een stuk te laat door het gesprek met Max dus fiets ik zo snel ik kan.

Aangekomen bij de voetbalvelden dump ik mijn fiets bij de anderen en ren ik naar het veld waar Mathias speelt.
Zo te zien zijn ze al bezig.
Mathias is aan de bal en komt steeds dichterbij het doel.
"Hup Matt!" roep ik heel hard, hopend dat hij het hoort.
Hij kijkt even mijn kant op maar dan weer gelijk naar de bal.
Ik schrik als er opeens iemand op mijn rug tikt.
Snel draai ik me om.
"Wat doe jij hier?" vraag ik glimlachend.
"Ik kom bij de wedstrijd van mijn broertje kijken." zegt Mae met een lieve glimlach en ze geeft me een kus.
"Ben je hier voor Matt?" vraagt ze.
Ik knik.
"Gaat het weer wat beter tussen jullie?" vraagt ze daarna.

Vorige week na school wilde Mae met me praten omdat ik niet meer zo vrolijk was en ik niet meer met Mathias praatte.
We gingen naar haar huis en daar heb ik haar verteld dat we ruzie hebben.
Natuurlijk niet de reden want anders was ik nog veel verder van huis.

"Ik hoop dat ik na de wedstrijd met hem kan praten." zeg ik.
"Het komt vast wel goed." zegt ze en geeft me een kus op mijn wang waarna ik haar hoofd vast pak en haar een wat langere op haar lippen geef.
"Wens James succes." zeg ik als onze lippen het contact met elkaar verbreken.
"Zal ik doen." zegt ze en geeft me een laatste kus en loopt daarna glimlachend weg.
Ik draai me weer om en kijk naar Mathias die aan de kant staat als wissel.
Ik begin gelijk aan mijn wandeling om aan de andere kant van het veld te komen.
Als ik er bijna ben ziet hij me en kijkt me met een bange blik aan.
Zijn hoofd gaat snel over de velden heen, alsof hij iets of iemand zoekt.
Ik zie hem iets zeggen tegen zijn coach en loopt dan richting de kleedkamers.
Verbaasd blijf ik staan.
Loopt hij nou voor me weg?
Snel loop ik naar de kleedkamers.
"Mathias, wacht nou!" roep ik.
Hij stopt met lopen en draait zich naar me om.
Hij kijkt op en haalt een hand door zijn blonde haren.
"Wat is er Nick?" vraagt hij ongeïnteresseerd.
"Ik moet met je praten." zeg ik en ga voor hem staan.
"Er valt niks te praten." zegt hij en blijft om zich heen kijken. "Je zou hier niet moeten zijn."
"Is het.. omdat ik alleen nog maar met Finn ben?"
"Je kuste hem Nick! En je trok niet eens terug!" roept hij boos waardoor ik in elkaar krimp.
Hij heeft het gezien.
"Denk aan Mae!"
"Ik was er niet bij met mijn hoofd." zeg ik als excuus.
Even is het stil.
"Heb.. je gevoelens voor hem?" vraagt hij uiteindelijk zacht.
Ik schud mijn hoofd.
"Ik hou van Mae." zeg ik en kijk hem dan aan. "Ik val niet op jongens."
"Ik kan niet met je praten Nick, ik moet gaan." zegt Matt en wil weglopen, maar ik hou hem tegen.
"Het is klaar, onze vriendschap is over."
"Het betekende niks." zeg ik zacht als ik Mathias erlangs laat en hij terug naar het veld loopt.
Ik blijf staan waar ik sta en kijk hoe Mathias zich herpakt en richting zijn team rent.
Ik probeer niet te huilen, maar de tranen blijven maar in maar in mijn ogen komen.