It's just a Game ✔

002

Nicks p.o.v.

Na ongeveer een kwartier fietsen kom ik aan op school. Mathias fietste vandaag alweer niet met me mee, hij komt de laatste tijd gewoon niet meer opdagen en neemt zijn telefoon niet op. Als ik de school binnen loop hoor ik gelijk een bekende stem.

"Hé flikker, is je vriendje weer niet komen opdagen?" roept Thomas. Ik rol met mijn ogen en loop zo snel mogelijk door naar mijn kluisje. Nadat ik mijn kluisje heb geopend, wordt hij gelijk weer dicht geslagen. "Heeft hij je gedumpt? Oh ik snap het wel ik zou ook niet samen met zo'n klein mormel als jij willen zijn." zegt hij met een vervelende grijns op zijn gezicht die ik er maar al te graag af wil slaan. "Rot op Thomas." zeg ik bot waarna ik mijn kluisje weer open. "Omdat je het zo lief vraagt." zegt hij met een niet menend glimlachje en loopt dan weg nadat hij mijn kluisje voor de tweede keer heeft dichtgeslagen terwijl mijn hand er net tussen zat. Ik grijp pijnzend mijn hand vast. Mijn tas laat ik op de grond vallen en vervolgens loop ik snel naar de wc's om hem onder de kraan te houden, hopelijk wordt het niet dik en blauw.

Als ik de wc's binnen loop draai ik snel de kraan aan en duw mijn pijnlijke hand eronder. Niet veel later gaat één van de hokjes open en komt Finn eruit die bezorgd naar mijn hand kijkt. "Wat is er met jou gebeurt?" vraagt hij. "Oh niks ik uhm.. duwde mijn kluisje te snel dicht en toen zat mijn hand ertussen." lieg ik. Het is een domme leugen die niemand ooit zou geloven. Ik zie aan Finn dat hij er ook niks van gelooft maar hij vraagt niet verder en daar ben ik hem heel dankbaar voor. "Gaat de afspraak vanmiddag nog door?" vraag ik om van onderwerp te veranderen. "Natuurlijk." zegt Finn. "Maar ik moet gaan, zie je dan." Hij glimlacht naar me en loopt dan de wc's uit.

Na een paar minuten haal ik mijn hand onder de kraan vandaan en loop terug naar mijn kluisje. Mijn tas pak ik op van de grond en open mijn kluisje. Snel pak ik mijn boeken en loop naar het lokaal, hopelijk ben ik nog optijd. Als ik het lokaal binnen kom zie ik achterin Mathias zitten. Hij kijkt me heel even aan maar als hij ziet dat ik ook naar hem kijk kijkt hij snel weer weg. Waarom fietste hij niet met mij mee? Ik besluit het in de pauze maar te vragen en loop naar mijn plek vooraan in de klas. Finn heeft nu een andere les dus zit ik zoals gewoonlijk alleen.

De les ging snel voorbij al was het wel heel saai zo alleen. Meestal had ik er geen problemen mee maar sinds Finn naast me heeft gezeten voel ik me heel alleen. Ik loop naar de andere kant van de klas waar Mathias zijn boeken in zijn tas aan het stoppen is.
"Hey, waarom fietste je niet mee?" vraag ik. Hij kijkt op en gaat dan weer verder met zijn tas.
"Oh, ik uhm.. voelde me niet zo lekker dus ging wat later weg." zegt hij zacht.
"Weet je dat zeker? Is er niks anders." vraag ik een beetje bezorgd. Hij schud langzaam zijn hoofd maar ik zie aan hem dat hij liegt
Ik besluit niet verder te vragen want ik heb geen zin in ruzie. Als Mathias klaar is met zijn tas, gooit hij het op zijn rug en lopen we samen het lokaal uit naar de aula. Mae, Olivia, Evie en de nog steeds onbekende vriend van Evie zitten al aan een tafel. Ik ga naast Mae zitten en Mathias komt naast mij zitten tegenover de nog onbekende jongen.
"Volgens mij ken ik jou nog niet." begin ik. "Ik ben Nick." zeg ik en steek mijn hand uit.
"Ace." zegt hij en schud mijn hand.
"Ben je hier nieuw?" vraag ik dan.
"Ja, ik ben van school gewisseld."
"Ken je Mathias al." zeg ik en als Mathias zijn naam hoort kijkt hij op van zijn mobiel naar Ace.
Ze knikken allebei.
"We zitten in hetzelfde voetbalteam." antwoord Mathias en gaat daarna weer verder op zijn mobiel met een licht rood getint hoofd.
Ik kijk Ace en Mathias één voor één aan terwijl ze druk bezig zijn op hun mobiel.
Gezellig is het niet echt als iedereen op zijn mobiel zit maar ik pak hem er zelf ook maar bij.

Met mijn fiets sta ik te wachten op Finn in de fietsenstalling.
Na en tijdje wachten zie ik Mathias de fietsenstalling in lopen naar mij toe.
"Hé, kan je mee naar mij?" vraagt hij. "Dat hebben we al een tijdje niet meer gedaan."
"Nee sorry, ik ga Finn helpen met wiskunde." Mathias' blik wordt een beetje teleurgesteld. Hij knikt langzaam en stapt dan op zijn fietst.
"Oké, geeft niet, dan doen we het een andere keer wel." zegt hij en fietst dan weg.
Ik voel me rot voor hem maar ik kan niet zomaar mijn afspraak met Finn afzeggen.