It's just a Game ✔

039

Nicks p.o.v.

Alle foto's leg ik naast me op mijn bed tot ik helemaal onderin vind waar ik naar zocht.
Ik hou het stuk papier omhoog en loop er dan mee naar mijn bureau.
Donderdagavond heb ik een piano optreden samen met Lucy waar we al veel voor hebben geoefend.
Ik grijp mijn mobiel uit mijn zak en bel Lucy.
"Hi." klinkt haar stem vanaf de andere kant van de telefoon. "Wat is er?"
"Ik wil je om een gunst vragen en het is heel belangrijk voor me." vertel ik.
"Oké, vertel maar."
"In de brugklas heb ik samen met iemand een lied geschreven en die persoon komt donderdag naar ons optreden en ik wil je vragen om met mij dat lied te spelen."
"Klinkt goed, alleen dat gaat meneer Lister nooit goed vinden."
"Hij hoeft het niet te weten. Als ik je beloof dat het een goed lied is en dat ik er een piano stuk onder kan schrijven wil je het voor me doen?"
Even is het stil.
"Oké dan." zegt ze uiteindelijk. "Wanneer wil je oefenen?"
"Morgen middag na school." zeg ik.
"Afgesproken, zie je morgen."
"Dank je, tot morgen." zeg ik nog en dan hangt ze op.
Snel pak ik een pen en begin te schrijven.

Het is al 10 uur en ik heb nog niks gegeten.
Het enige waar ik mee bezig ben geweest de laatste vier uur is mijn optreden.
Ik heb het lied wat aangepast en er een pianostuk onder geschreven.
Ik zit beneden achter de piano als de voordeur open en dicht gaat.
"Hey Nick." zegt de stem van Max en iets daarna komt hij de kamer binnen.
"Hey." zeg ik terug, niet opkijkend van mijn pen en papier.

Max loopt naar me toe en grist het papier van van de piano weg.
Gefocust leest hij het en er komt een glimlach op zijn gezicht.
"Is dit het liedje dat je samen met Mathias hebt geschreven in de brugklas?" vraagt hij.
Ik knik.
Mathias en ik werden als duo gekozen in de brugklas bij muziek.
We kenden elkaar alleen van naam en wisten niet zo goed wat we moesten doen.
Tot hij me zag staren naar Violet, een meisje uit onze klas die ik meteen leuk vond.
Hij vertelde me dat hij ook een oogje op haar had en toen besloten we een lied voor haar te schrijven.
Voor het lied kregen we uiteindelijk een 9,8.
Ik hoop dat hij het nog herkend.

"Waarvoor is het?" vraagt hij en gaat naast me op de kruk zitten.
"Ik ga hem optreden donderdag." vertel ik en voel mijn wangen rood kleuren. "Maar niet tegen iemand zeggen, het is een verassing."
"Ik dacht dat je al weken had geleerd voor een ander muziekstuk?" vraagt hij verbaasd en ik knik.
"Maar ik wilde dit spelen."
"Voor Mathias?" vraagt hij en ik zie een kleine grijns op zijn gezicht komen.
"Jij ook al?" vraag ik een beetje geschrokken.
Hij haalt zijn schouders op en loopt dan weg, de keuken in.
Waarom wist iedereen het behalve ik?

***

"Ik ga." roep ik naar mijn moeder in de keuken en loop dan het huis uit.
Mathias staat er al om samen naar school te gaan.
"Goede morgen." zeg ik met een glimlach.
"Morgen." zegt hij terug.
Ik spring op mijn fiets en we fietsen samen weg.

"Je komt wel naar mijn optreden hè?" vraag ik om er zeker van te zijn dat hij komt.
"Natuurlijk ben ik er. Dat wil ik zeker niet missen."
Ik glimlach naar hem en dan fietsen we de bocht om waar Jake aansluit.
Niet veel later komen we op school aan en ik voel me heel hyper.
Zo heb ik me al een lange tijd niet meer gevoeld.
Ik was toen ik klein was altijd al een kleine stuiterbal maar dat was steeds minder geworden en in de periode met Finn was het verdwenen.
Ik was verdwenen.

"Nick, we moeten hierheen." roept Mathias me terug als ik in gedachte verzonken het lokaal voorbij loop.
Snel loop ik terug en ga naast Freya zitten.
"En? Heb je het hem al verteld?" fluistert ze waardoor ik gelijk mijn ogen van Mathias afhaal en mijn blik naar haar laat gaan.
Ik schud mijn hoofd.
"Ik ga het op een speciale manier doen." zeg ik. "Vrijdag zal ik je álles vertellen."
"Zo te zien heb jij grote plannen. Ik hoop dat het goed gaat." zegt ze en dan begint mevrouw Jenkins haar les.

"Hey Lucy." zeg ik na school als ik naar haar toe loop in de hal van de school.
"Hoi." zegt ze. "Gaan we naar jouw huis?"
"Ja, kom mee."
Ik trek haar aan haar hand mee en als we eindelijk op onze fietsen zitten fietsen we naar mijn huis.
"Jij hebt er veel zin in." zegt ze lachend en dan pas merk ik dat ik bijna sneller fiets dan wielrenners.
Gelijk rem ik een beetje af zodat Lucy me makkelijker bij kan houden.
"Sorry." zeg ik en al snel komen we aan bij mijn huis.
Ik ben alleen thuis dus we hebben alle rust om in te werken.

"Wil je wat drinken?" vraag ik als we binnen lopen.
"Water alsjeblieft." zegt ze en dat is wat ik ga halen.
Ik kom terug met twee glazen water en Lucy heeft het lied al gevonden.
"Wat mooi." zegt ze. "Zullen we gelijk beginnen?"
Ik knik en ga naast haar zitten.
Als we een slok water hebben genomen ga ik goed zitten en begin ik met spelen.
Precies op het moment dat ze moet beginnen met zingen begint ze de woorden op te lezen.
Ik weet niet hoe ze het doet maar het klinkt nu al mooi.

Al vanaf 4 uur zijn we bezig en het is nu 7 uur.
"Zullen we wat eten bestellen?" stel ik voor omdat ik best wel honger begin te krijgen.
"Ja, lekker. Pizza?"
"Is goed." zeg ik als ik mijn telefoon heb gepakt en naar de website van Dominos ga.
Ik bestel een pizza hawaii en een pizza peperoni.

"Nog één keer?" vraag ik en leg mijn handen alweer op de piano maar Lucy houdt me tegen.
"Nick, waarom wilde je dit lied doen als we al weken hebben geoefend voor de andere?" vraagt ze.
"Het heeft een grote betekenis voor me en daarom wilde ik het voor deze grote show opvoeren." vertel ik.
"Is de persoon waarover dit gaat ook aanwezig?" vraagt ze glimlachend.
Langzaam knik ik.
"Aw de kleine Nick is verlieft." zegt ze lachend en ik begin ook te lachen.
"Laten we verder gaan." zeg ik snel om van onderwerp te veranderen.
Zonder nog iets te zeggen laat Lucy me beginnen en zo gaan we door tot de pizza komt.