It's just a Game ✔

023

Nicks p.o.v.

School is weer snel voorbij gegaan en ik fiets nu met Freya naar mijn huis.
We zijn al bijna klaar met ons verslag dus de bedoeling is die nu af te krijgen.
"Ben jij al begonnen met die schema's in te vullen?" vraag ik.
"Ja, ik doe het na elke maaltijd, jij?"
Ik schud mijn hoofd.
"Ik vergeet het steeds."
"Oh dat is niet erg, we kunnen er ook één gebruiken stond in het document."
We komen aan bij mijn huis waar we onze fietsen op slot zetten.
Samen lopen we naar binnen.
Mijn moeder zit aan de keukentafel.
"Hey mam." zeg ik als ik de kamer in loop.
"Hey schat." zegt ze en kijkt op.
"Dit is Freya, we moeten samen een verslag schrijven over voeding."
Mijn moeder staat op en loopt naar ons toe.
Ze steekt haar hand uit naar Freya.
"Blaire." stelt ze zich aan haar voor.
"Freya." zegt Freya terwijl ze haar hand schud.
"Wil je wat drinken?" vraag ik aan Freya.
"Gaan jullie maar vast naar boven, ik kom zo wel wat brengen." onderbreekt mijn moeder me.
"Oké." zeg ik en dan loop ik samen met Freya de gang weer in.

Ik neem plaats op mijn bureaustoel en Freya gaat naast me zitten.
"We hoeven dus alleen nog de schema's toe te voegen en er grafieken bij te maken?" vraag ik.
"Ja, en de conclusie moet er nog bij." vult Freya me aan.
"We gaan echt een goed cijfer halen." zeg ik. "Ik voel het gewoon."

"Nick, mag ik je wat vragen?" vraagt Freya en draait zich naar me toe.
"Wat is er?"
"Waarom ben je naast mij komen zitten? Terwijl je eerst naast Finn zat."
"Het gaat niet zo goed tussen ons." zeg ik en kijk naar mijn bureau.
"Het was maar een vraag, je hoeft het me niet te vertellen." zegt Freya en legt haar hand op mijn rug.
Ik kijk op en glimlach zwak naar haar.
"Laten we aan de slag gaan."
Ik knik en pak mijn laptop uit mijn tas.

Er wordt op mijn deur geklopt en mijn moeder komt de kamer binnen.
Ze zet een schaal met eten en drinken op mijn bureau.
"Mam, dat had je niet hoeven doen." zeg ik.
"Tuurlijk wel, ik doe het graag." zegt ze met haar vriendelijk glimlach. "Mathias komt trouwens vanavond logeren, want zijn ouders zijn de stad uit en je weet hoe ze met zulke dingen zijn."
Even gaan alle herinneringen van de vorige keer door mijn hoofd.
Dat hij me kuste, weg liep en we elkaar een hele lange tijd niet meer gesproken hebben.
"Uhm.. gezellig." zeg ik dan maar.
Mijn moeder loopt de kamer weer uit.
"Oké, waar waren we." zegt Freya en pakt een wortel van de schaal.
"Nick?" vraagt ze en zwaait met haar hand voor mijn ogen.
"Huh, wat?" vraag ik.
"Gaan we verder?"
"Oh, ja." zeg ik en pak mijn pen om verder te schrijven.

De schaal is ondertussen half leeg gegeten en de glazen zijn ook leeg.
Onze opdracht is ook klaar en we zitten nu op mijn bed te praten.
Mijn kamerdeur gaat open waardoor Freya en ik allebei tegelijk omkijken.
"Hey Matt." zeg ik.
"Hoi." zegt hij terug en kijkt van mij, naar Freya en dan weer terug naar mij.
"Ik denk dat dit mijn teken is om te gaan." zegt Freya en staat op.
Ze pakt haar tas waarna ze naar de deur loopt.
"Mathias." zegt ze met een knikje als ze langs hem loopt.
"Freya." zegt Mathias terug.
"Tot morgen." roep ik haar nog na.
Mathias zet zijn tas neer op de grond en gaat naast me op mijn bed zitten.

"Ik dacht dat mensen juist bang waren voor haar." zegt hij en kijkt me aan.
"Ze mag dan wel anders gekleed zijn maar ze is super aardig."
Hij haalt zijn schouders op.
"Dus.. nog wat speciaals gebeurt in je leven?" vraagt hij.
"Niet echt."
"Hoe zit het nu met Finn?"
Mijn hart slaat een slag over.
"Ik wil er niet over praten." is mijn antwoord en ik kijk weg.
"Kom op Nick, ik heb je alles verteld wat mij dwars zat. Nu kan jij me dat toch wel vertellen?"
"Dat koste je anderhalf jaar." zeg ik fronsend.
"Oké, laat maar zitten." zegt hij en gaat languit op mijn bed liggen.
Ik ga ook liggen.
Samen staren we in stilte naar het plafond.
Het is geen vervelende stilte, het is een fijne stilte.

Na een tijdje schuift Mathias een stukje dichterbij waardoor zijn been die van mijn raakt.
Er gaan kleine tintelingen doorheen.
Ik draai mijn hoofd naar die van hem.
Mathias doet hetzelfde.
We kijken een tijd in elkaars ogen alsof het de normaalste zaak ooit is.
"Nick, Matt, komen jullie eten?" roept mijn moeder waardoor we allebei in één seconde rechtop zitten.
"We komen." zeg ik.
Nog even kijk ik naar Mathias, schud dan mijn hoofd en sta op.

We komen beneden en gaan zitten aan tafel.
Tegenover mij zit Max, daarnaast Chris en tegenover Chris zit Mathias.
Mijn moeder zit aan het hoofd van de tafel.
"Is pap weer werken?" vraag ik.
Mijn moeder knikt.
Ik zucht en begin dan met eten.
Iedereen is in gesprek met elkaar en ik zit maar wat in mijn eten te prikken.
"Mam, mag Chris hier logeren?" vraagt Max.
"Natuurlijk, gezellig."
Mijn ogen scannen Mathias' gezicht.
Hij heeft echt mooie ogen, dat is me nooit opgevallen.
"Ik heb geen honger meer." zeg ik en schuif mijn bord weg.
Niemand reageert en gaat gewoon verder met waar ze mee bezig waren.
Opeens raakt de been van Mathias die van mij.
Diezelfde warme tinteling gaat door mijn been.
"Sorry." zegt hij en haalt hem snel weg.
"Geeft niet." zeg ik zacht.

Eindelijk is iedereen klaar met eten.
"Kom." zeg ik tegen Mathias en pak zijn arm.
Ik trek hem van zijn stoel mee naar boven.
Als we in de gang zijn laat ik hem los en lopen we samen naar boven.
Ik ga op de rand van mijn bed zitten.
"Dus.. wat wil je gaan doen?" vraag ik.
"We kunnen gaan gamen?" vraagt hij.
"Is goed."
Ik sta weer op en pak de controllers en zet de televisie aan.
Één geef ik aan Mathias en de andere hou ik zelf.
Ik ga naast hem op het bed zitten en wacht tot de game is opgestart.
Na drie potjes heb ik drie keer verloren.
"Ugh." verlaat mijn mond en ik gooi mijn controller overstuur op de grond.
"Laten we maar stoppen, voor je de hele kamer gaat verbouwen."
Mathias pakt mijn controller van de grond en zet vervolgens de televisie uit.
Ik ga languit op mijn bed liggen.
"Matt?"
"Uhu?"
"Waarom heb je het me nooit eerder verteld?" vraag ik.
"Wat bedoel je?"
"Dat je verlieft op me bent."
Voor een moment is het stil.

"Ik wilde mijn beste vriend niet kwijt. Dat was het het allemaal niet waard." zegt hij uiteindelijk.
"Ben je.. heb je nog steeds gevoelens voor me?" vraag ik en kijk naar hem op.
Hij haalt zijn schouders op.
"Nick, is het goed als Chris op het matras gaat?" vraagt mijn moeder vanaf de overloop.
"Ja tuurlijk." zeg ik zonder na te denken.
Pas als ik weer ga liggen komt het binnen.
Dat betekend dat Mathias bij mij in bed moet.