****Author's Note- Bago ang lahat gusto kong magpasalamat ulit sa lahat ng naglaan ng oras para magbasa at magvote ng bawat chapter.. Sana ganoon din ang gawin niyo sa susunod kong story.... follow niyo muna ako for updates... Again Thank You Everyone! Top 59 na po ito sa Fanfiction category... dahil yun sainyo... I love you all! 😘😘😘
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
***Edward's POV***
I feel like I'm having a new life now...
It's been three years of agony; emotionally, physically and psychologically... I wanted to end my life then... I accepted that it was my 'karma' for hurting people... especially the love of my life...
But after I confided to Tita Lorena about that thing.... my heart seemed to be alive again... I got hopes again... It's like the feeling of being freed from a prison cell. I want to thank her for everything... She didn't hate me at all, instead she loved me with all her heart... I found a real mom in her...a true love from a mother...
We're here in the U.S. now. It's been four months since Tita and I left the Philippines. She convinced me to take the therapy I needed. She's hoping that I could still walk and be like my old-self again.....
And here I am.... For some miracle... I can already move my hands and my upper body... I'm still in a wheelchair though... patiently waiting for me to get back to the previous self... I'm so excited as I'm seeing progress in our everyday session...
Yes, it's everyday and Tita Lorena is very patient with me... She's there beside me all the time to support... She never failed to express her happiness whenever I got a new improvement.... I realized that Uncle is really lucky to have her... and so am I.
***Maya's POV***
Isang lingo akong hindi pumasok pagkatapos ng nasaksihan ko... Sobrang nagdurugo ang puso ko sa nangyari... hangang ngayon... Hindi ko lubos maisip na gagawin sa akin ni Tyler iyon.
Hindi na ako muli pang nagpakita sa kanya at siya rin ay wala ng ginawa pa... Hindi na ako naghintay na suyuin pa niya dahil hindi ko na rin naman siya matatangap...
Muli kong itinuon ang atensiyon ko sa trabaho pero sa pagkakataong ito ay hindi na ako muli pang nag-entertain ng suitors.
Tama na ang dalawang beses kong pagkabigo sa pag-ibig...
Kinuha ko ang offer ni Mamang na fashion show sa New York, gusto kong patunayan kay Tyler at sa lahat ng lalaki na kaya kong mabuhay ng wala sila...
***Lorena's POV***
Napakasaya ng feeling ko sa mga nangyayari... Unti-unti ng gumagaling si Edward.... Nai-gagalaw niya na ang buong katawan niya... dangan nga lamang at pa isa-isa pa itong maglakad... Nasa wheelchair pa rin siya malimit dahil hindi niya pa ulit nakukuha ang balanse ng katawan... Pasasaan ba't makakalakad na ito ng tuluyan at bumalik na sa dati.
