Yalnız Seni İstedim

15. BÖLÜM (L)

   Gonca ile telefonda konuştuktan sonra ertesi günkü bu dönemin son final sınavına çalışmaya odaklandım. Her ne kadar yanında olmak istesem de son sınavımdı, Gonca da gelmemem için ikna etmişti beni. Katılacağı diğer yarışmalarda her seferinde olacağıma kendi kendime söz verdim. Notlarım tamdı. Sınıfta en iyi not tutan olmanın avantajını yaşadım. Bir kez okuduktan sonra zaten gece yarısını geçmişti saat. Sabah erken kalkıp biraz daha çalışmaya karar verdim.

   Yatak Gonca olmadan soğuk geldi. Olmadığı ikinci geceydi. Yatakta bir oraya bir buraya pinpon topu gibi sekip durdum. Sonunda uyuduğumda saat sabahın dördünü görmüştüm. Alarmın sesine uyandım. Kahvaltımı edip okula gitmeye karar verdim. Burak da beni bekliyordu. Beraber biraz daha tüm notlara göz gezdirdikten sonra öğle yemeği için yemekhaneye gittik.

   İkimiz yemek yerken Burak kaş göz yapıp arkamı işaret etti. Dönüp baktığımda Ece bize doğru geliyordu. Masanın yanına kadar gelip durdu.

   "Afiyet olsun çocuklar, naber?"

   "İyidir Ece senden naber?" Burak sormuştu. Ece'ye bakmamıştım geldiğinde.

   "Benden de eh işte. Sizden bir iyilik isteyecektim. Yani senden Levent." Başımı kaldırıp baktım.

   "Ders notlarını Selin'e verdim çoğaltması için. Nereden yaptırdığını sorabilirsin. Şuradaki masadalar."

   "Notları aldım sağol. Sana bir şey söylemek istiyorum."

   "Dinliyorum." Burak varken kalbini kıramıyorum dua et.

   "Yalnız konuşabilir miyiz?" Burak tepsisini alıp ayağa kalktı afiyet olsun derken. Bu hareketi beklemediğim için bir şey de diyemedim. Arkasından bakakaldım sadece.

   "Ben de kalkıyordum." dediğimde sadece iki dakika konuşmak istediğini söyledi.

   "Dinliyorum demiştim Ece, acele et." Başını salladı, masaya oturdu.

   "Tamam. Levent ben özür dilerim. Kaç zamandır cesaret edemedim yanına gelmeye. Çok düşündüm o gece gitmeden önce bana söylediklerini. Hepsinde haklıydın. Geç kalmıştım dediklerini yapmak için. Mutlu olduğunu görebiliyorum. Salona gidip Gonca'ya o şekilde davranmamalıydım. Senden beni affetmeni istiyorum. Sonuçta iyi kötü bir geçmişimiz var. Biliyorsun işte. Senden sonra ben başkasıyla birlikte olmadım. Yemin ederim."

   "Bana ne Ece bundan? Söyleyeceklerin bittiyse sınıfa gideceğim."

  "Hayır. Affettiğini söyle. İstersen Gonca'dan da özür dilerim. Ona olan sevginin heves olduğunu, bana er geç geri geleceğini düşünmüştüm. Yanılmışım. Hiçbir zaman zenginlik olmadı istediğin biliyorum. Ben farkında olmadan seni kırdığımı çok geç anladım."

   "Peki. Senin adına sevindim. Sana kin tutmadım. Tutabilirdim; ama Gonca izin vermedi. Okulun ilk günü seni saçından sürüyerek sınıftan çıkarmadıysam bu Gonca'nın eseri emin ol. Üzgün olduğunu ona da söylerim. Senin onunla konuşmana gerek yok."

   "Hala söylemedin affettiğini. Normal iki arkadaş gibi olamasak da en azından beni gördüğünde başını çevirmesen. Selam versen mesela. İnan canım çok yanıyor o şekilde."

   "Ben alıştım Ece sen neden aynını denemiyorsun?"

   "Ben buraya geldiğimden beri sana alışmışım. Başka türlüsü çok zor geldi. İlk zamanlardan beri psikolojik tedavi gördüm. Hala devam ediyorum. Seninle ve Gonca'yla konuşmamı da o istedi. İlerlediğimin, seni atlattığımın kanıtı olacak bu konuşma."