ႏွလံုးသားရဲ႕စည္းခ်က္ (Completed)

အခန္း(၂၂)

[Zawgyi]

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပန္းၿမိဳ႕ေတာ္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ေလးရိွ အလွဆံုးေသာ ဥယ်ာဥ္အိမ္ေလးတြင္ သူႏွင့္တူေသာပန္းေလးမ်ားစိုက္ပ်ဳိးရင္းအလုပ္႐ႈပ္ေနေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ တစ္ေလာကလံုးသူ႕လုပ္စာထိုင္စားထိုင္စားထားသည့္ပံုႏွင့္ မ်က္ႏွာမွာ ခရမ္းသီးမီးဖုတ္ျဖစ္ေနသည္..

ေက်းငွက္တို႔၏တြန္က်ဴးျမည္သံကိုလည္း မၾကား..သူကိုယ္တိုင္လက္ႏွင့္စိုက္ပ်ဳိးေနေသာ ပန္းေလးေတြ၏အလွကိုလဲမခံစားႏိုင္..သူ၏မ်က္ႏွာတြင္အလိုမက်မႈမ်ားစြာ ကိန္းေအာင္းေနသည္...

အခုေနသက္တန္႔အားတစ္ေယာက္သြားထိပါက ထိသည့္သူပါ အပိုင္းပိုင္းျပတ္သြားႏိုင္သည့္အေနအထား..သူႏိုင္းကိုမတရားလြမ္းေနသည္..ႏိုင္းအလုပ္ကိစၥေၾကာင့္ ရန္ကုန္ဆင္းသြားတာ သံုးရက္ခန္႔ၾကာမည္တဲ့..အခုကႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔..

မေန႔ညကလဲအၿမဲအတူရိွခဲ့ဖူးေသာ ခႏၶာေႏြးေႏြးအား ေအးျမေသာရာသီဥတုတြင္ေတာင့္တရင္း သူတစ္ညလံုးအိပ္မေပ်ာ္..နဂိုထဲကမွ ေဘးနားရိွရင္ေတာင္ လြမ္းေနတာ..အခုသံုးရက္ႀကီးမ်ားေတာင္..ေသလိုက္ပါေတာ့ သက္တန္႔ရယ္..သူထားရစ္ခဲ့ရင္မင္းကေနခဲ့ရမယ့္အေကာင္ကြ..အခုထဲကဒီေလာက္လြမ္းေနရင္းဘယ္လိုလုပ္မလဲ..သူတစ္ဘ၀လံုးစာသာထားခဲ့ရင္း..

ဟင့္..အင္း..အဲ့အေတြးေတြကို စိတ္ကူးနဲ႔ေတာင္မေတြးခ်င္..သက္တန္႔ေခါင္းကိုခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ခါရင္း အျပစ္မရိွေသာေျမႀကီးကိုသာ အၿငိဳးတႀကီး ခက္ရင္းခြျဖင့္ ထိုးဆြေနမိသည္..

ကိုယ့္ဘာသာလြမ္းေဆြးေနတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းလြမ္းခြင့္မေပးေသာ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ ဖုန္းကိုထုတ္ၿပီးပြစိပြစိေျပာေနမိသည္..သို႔ေသာ္ ဖုန္းscreenေပၚရိွ နာမည္ေၾကာင့္ သက္တန္႔မ်က္ႏွာမိႈတင္မဟုတ္ စိန္ပါရလာေသာအေနအထား..

"သက္တန္႔..~"

"ႏို္င္း..ေျပာေလ..."

"ငါမနက္ျဖန္ညျပန္ေရာက္မယ္...မင္းဘာမွာဦးမလဲ လွမ္းေမးတာ.."

"ဘာမွမမွာေတာ့ပါဘူး မင္းအဆင္ေျပတာ၀ယ္ခဲ့ေလ.."

"အဲ့တာဆို မင္းအႀကိဳက္ Eldorado cakeနဲ႔ Next Generationက အ၀တ္အစားအခ်ဳိ႕၀ယ္ခဲ့မယ္ကြာ..မင္းမွာလဲ အ၀တ္အစားအသစ္ေတြမရိွေတာ့ဘူးမလား..ရန္ကုန္ကထြက္လာတဲ့ေနာက္ပိုင္း"