Usta Zdrajcy

Czasem szata zdobi człowieka

Na dworze już świeciło słońce kiedy Maria wzięła Annę i razem wyruszyły do sklepu z sukienkami. Na stoliku nocnym tego ranka starsza siostra znalazła karteczkę z napisem "Kup taką sukienkę, aby wszyscy mi Ciebie zazdrościli". Tuż obok leżał woreczek z pieniędzmi.

Niedzielny poranek płynął sobie w rytm skrzeku mew i pokrzykiwania marynarzy. Anna burczała pod nosem coś o tym, że Paweł jest nieznośnym i flirciarzem, ale nawet to nie było w stanie popsuć Marii humoru. Po drodze wstąpiły jeszcze po Helene, która droczyła się z młodszą siostrą. 

Sklep znajdował się w jednej z uliczek odchodzących od portu. Siostry od dwóch lat nie miały okazji kupować ubrań chodziły w podartych sukienkach. Kiedy więc Anna zobaczyła witrynę z mnóstwem kobiecych ubrań ucichła i wbiegła do środka.

- Ale będzie super! - ucieszyła się Helena i wbiegła za młodszą siostrą.

Maria podążyła za nimi zachwycona wielobarwnymi sukienkami.

- W czym mogę pomóc? - spytała uśmiechnięta Pani wychodząc im naprzeciw.

- Potrzebuję suknię na bal Przesilenia Letniego - powiedziała Maria. Sprzedawczyni zesztywniała, a dziewczyna mogłaby przysiąc, że na jej czoło wstąpił pot. Kiwnęła głową i ruszyła w głąb sklepu, dając dziewczętom znak, aby podążały za nią.

Doszły do działu z długimi lejącymi się sukniami, z których każda była w innym miejscu nieprzyzwoicie wycięta. Sprzedawczyni wybrała trzy sukienki i wzięła Marię do przebieralni.

Pierwsza sukienka, którą Maria dostała do przymierzenia była dwuczęściowa. Dół był spódnicą, bardzo rozłożystą. Natomiast góra była koszulką w zestawie z rękawiczkami, ale całkowicie odkrywający brzuch. Całość miała kolor niebieski. Maria skrzywiła się widząc w lustrze swój wychudzony brzuch.

- Czy ta sukienka musi być taka wycięta? - spytała zniesmaczona.

- Taka jest tradycja balu - odparła sprzedawczyni - Jeśli chcesz mogę Ci przynieść coś mniej wyciętego, ale może to być bardzo źle widziane przez organizatorów.

Maria tylko się zaczerwieniła. W co ona się najlepszego wkopała?! - spytała się w myślach.

Druga suknia cała mieniła się złotem, była bardzo krótka i obcisła. Maria nigdy nie miała na sobie nic tak krótkiego na sobie i czuła się jeszcze bardziej nieswojo niż w tej pierwszej.

Dziewczyna już myślała, że nie znajdzie nic dla siebie. Zmieniła jednak zdanie kiedy dostrzegła ostatnią sukienkę, którą przyniosła jej sprzedawczyni. Była długa, lejąca, czerwona i miała praktycznie całe wycięte plecy. Kiedy Maria spojrzała w lustro stwierdziła, że wygląda po prostu pięknie. Sprzedawczyni przyniosła jej do kompletu rubinowe kolczyki i czerwoną szminkę. Związała jej włosy z tyłu i dodała rękawiczki w kolorze sukni. 

- Jest idealna - westchnęła Maria i wraz ze sprzedawczynią ruszyły, aby pokazać się Helenie i Annie. 

Młodsza siostra stała przy czarnej sukience, ale kiedy dostrzegła Marię wybałuszyła oczy.

- No nieźle - powiedziała tylko.

Helena od razu przybiegła i złapała Marie za ręce.

- Wyglądasz nieziemsko! - wykrzyknęła - Nigdy nie widziałam Cię w czymś takim. Uważaj, żeby ktoś Cię tam nie ukradł na tym balu.

Maria zachichotała. 

- Biorę tą i jeszcze tę czarną co oglądała Anna! - powiedziała Maria, a młodsza siostra się rozpromieniła. Nie spodziewała się takiej niespodzianki.

***

Kiedy wracały do domu były naprawdę we wspaniałym humorze. Helena również kupiła sobie sukienkę. Była przed kolana i w morskie wzory.

W pewnym momencie na chodnik sfrunął łabędź.

- Co to jest za ptaszysko?! - krzyknęła Anna.

Ptak podszedł bliżej i przechylił głowę, tak że Maria dostrzegła białą karteczkę przywiązaną do szyi błękitną wstążeczką. Maria ostrożnie wyciągnęła rękę i odwiązała karteczkę od szyi łabędzia. Delikatnie ją rozwinęła i przeczytała:

Musiałem wyjechać. Będę czekał na Ciebie za dwa tygodnie w sobotę przy wejściu do pałacu o 21. Zachwyć mnie swoim wyglądem.

                                                                                                                                                                                       P.