Still In Progress

Chapter 15

Hindi ako nakapasok today. Bigla akong nilagnat. Hindi na ata ako sanay umuuwi ng late. Kung sabagay, kahapong umaga pa hindi maganda pakiramdam ko, tapos kagabi, nahamugan pa ako dahil late nga ako nakauwi.

"Oh sayang naman Breen. Hindi mo maririnig yung irerecord naming kanta today." Text ni Brent.

"Ano ka ba, syempre maririnig ko din yan pagalabas ng album niyo."

"Sayang parin. Alam mo bang ito ang first time na kakantahin namin ang kinompose ni Blue?"

"Ha? Teka, wala naman sa mga pinili nating songs ang composed ni Blue, diba?"

"Yup, wala ng initial na namili tayo. Pero last minute, si boss gusto pa magdagdag ng isang song. So si Blue, naisip niya isubmit as demo ung compose niyang song, and ayun, approved agad kay boss. Anyway, kwento ko nalang sayo pagpasok mo. Pahinga ka na. Bye." Last text ni Brent. Di na din siya sumagot sa iba ko pang texts. For sure, nagstart na recording.

"Pero, kailan sila namili ng songs? Bakit di ko alam yun. Yung song kaya na kinanta niya kahapon ung song na kakantahin nila? Kung bakit naman kasi ngayon pa ako nagkasakit. Asar!"

Pinadalhan ako ni Brent ng short clip ng recording nila. Pinakinggan ko mabuti yun. "Hindi ito yun. Ibang kanta ito. Pero, maganda din. Malungkot pa din."

Right now,
we're like the clock hands at 12:30
Our backs turned against each other, looking at different places,
about to throw everything away
Right now, we're like the clock hands at 12:30
We're walking to a place
that we can never return from

Time used to follow us but now it has stopped
Instead of an "us" it's just "you" and "me"
Rather than saying every little thing passed by
It feels like I've lost it instead,
your hands used to be so warm
I already know you were being shaken
so I held onto you tighter
I held you, I trapped you,
because my love became more venomous
Yeah I know it's all my fault but
I couldn't let go
of the feelings, the hope

"Short clip lang, pero bakit ako umiiyak? Feeling ko ako ang nagsasabi ng mga lyrics nun."

"Okay Blue, ikaw na ata ang pinaka-emo na tao na nakilala ko. Hindi ko alam na kaya mong magcompose ng ganitong song."

Kinabukasan, maaga ako pumasok ng office namin. Umaasa na makausap ko si Brent. Makibalita about sa recording nila kahapon. And di naman ako nagkamali. Maaga pumanta ng studio si Brent today dahil may solo schedule siya later. So mauuna siya magrecord sa kanilang lima today.

"Hi Brent."
"Hi Breen. Okay ka na ba? Bakit pumasok ka na?"

"Ano ka ba Brent, lagnat lang yun. And hindi ko kayang iwan kayo no."

"Hahaha. Talaga lang Breen ha."

"Anyway, kwento mo nga sakin yung about sa song na nirecord niyo kahapon. Pano nakasama ung kinompose ni Blue sa song list niyo?"

"Gusto ni boss ng isang ballad song na gagawin naming title track. Kaya nagsabi siya na magdagdag pa kami ng song. Yung mga ballad kasing napili na natin, sabi ni boss, kulang sa dating. Kaya ng marinig niya yung song ni Blue, hindi siya pumayag na hindi yung maisama sa album namin."

"Teka, si Blue ba mismo nagsubmit ng song?"

"Hindi."

"Ha? Sino? Pano napunta sa boss natin ung song?"

"Si Chad. Sinubmit niya yun kay boss. Apparently, the song was composed last year pa. And the demo was sung by Blue himself. But he never even once shared it to us whenever we are preparing an album. Kaya nga nagtataka din ako bakit alam yun ni Chad."