Zuster van de Broederband

5.7

Van achteren legde ik er een klein knoop je in zodat het bleef zitten.
'Tadaaa.'"
''Handig,' vond Ingvar.
Vrolijk lachend keek ik hem aan. 'Ik kan wel handig zijn. Niet altijd, maar wel eens.'
'Wil een van jullie ook weer eens wat trainen?' vroeg Thorn achter mij. Hij keek het groepje rond.
Dat was de eerste keer dat ik me bedacht dat ik misschien ook eens moest leren om mezelf te verdedigen, maar ik zette die gedachte snel weer van me af. Iedereen die ik hier tegen zou komen zou beter zijn dan ik. Het had geen zin. Ik zou aarzelen n plaats van instinctief handelen. Vechten was gewoon unie aan mij besteed. Bovendien had ik geen wapens. Ik zou Gilan wel vragen of hij me kon helpen met vaardigheden met het Saksische mes, maar veel creatiever dan dat zou het waarschijnlijk nooit worden.
'Ik wil wel even een rondje trainen,' zei Gilan achteloos.
Dit wekte mijn interesse, en ik was niet de enige. Ik had Gilan nog nooit zien vechten en had geen idee hoe goed hij was. Aangezien ik helemaal geen verstand van vechtkunst had, had ik sowieso geen idee hoe goed iemand was, maar dat Thorn superieur was had ik nog net wel door.
Thorn gebaarde naar een stapel houten zwaarden bij de wapenkist. 'Kies maar een wapen uit, dan kunnen we beginnen.'
Ik verliet het midden van het dek en voegde me bij Lydia, die tegen de verschansing leunde.
'Klaar?' vroeg Gilan aan Thorn, maar die schudde zijn hoofd.
'Volgens mij kan een gevecht tussen jou en Stig best nog wel eens een interessant duel worden,' zei hij. 'Daar kan hij Bo wat van leren.'
Ik keek Lydia vragend aan. 'Hoe goed zijn ze?' vroeg ik.
'Zijn allebei heel goed,' vertelde Lydia. 'Stig heeft natuurlijk les gehad van Thorn, en Gilan... ik heb hem nooit duidelijk in actie gezien, maar van wat ik wel gezien heb is hij één van de besten.'
Ik kauwde op mijn lip en liet mijn blik langs de andere glijden. Het viel me op dat Jesper naar me staarde, maar toen ik hem aankeek draaide hij zijn hoofd weg.
Stig en Gilan stonden met beschermende kleding tegenover elkaar. Stig met houten bijl en schild, Gilan met alleen een houten zwaard.
'Ga jullie gang,' zei Thorn rustig.
Stig schoot meteen naar voren. Gilan dirigeerde zijn bijl met zijn eigen zwaard van zijn lichaam af, naar benden, zodat het in het dek sloeg. Ik kon het bijna niet zien, maar direct daarna stootte Gilan met een vergelijkbare slag als die van Stig zijn zwaard naar voren, wat werd opgevangen door Stigs schil.
'Reactievermogen,' fluisterde ik in het Nederlands. Lydia keek me vragend aan.
'Ze zijn snel,' zei ik en ze knikte bevestigend.
Gilan viel Stig aan met een hele series snelle slagen die ik amper kon volgen. Ergens nam Stig de aanval over, een tijdje later belandde ze allebei op de grond en sprongen ze weer overeind en toen ineens was het voorbij.
'Genoeg!' riep Thorn.
Pas toen de twee hun houdingen lieten varen kreeg ik door dat Gilan zijn zwaard in zijn linkerhand had overgenomen.
Naast me hoorde ik Lydia's bewonderende reactie. Enkelen andere toeschouwers lieten merken dat ze het jammer vonden dat Stig had verloren.
'Mooie beweging,' zei Thorn tegen Gilan.
Stig knikte instemmend. 'Ja, die had ik echt nooit verwacht. Ik zal er voortaan rekening meer houden.'
'Nog een rondje?' vroeg Thorn aan Gilan.
De Jager knikte.
Ik zag dat Thorn zijn kuppelarm omgebonden had en ik zin linkerhand hield hij en klein, metalen schild.
Ze namen hun plaatsen tegenover elkaar in.
'Geef jij een beginsignaal, Hal?' vroeg de zeewolf zonder zijn ogen van de Jager af te halen.
'Wacht!' riep ik impulsief. Iedereen aan boord keek me aan. Ik negeerde het en wees naar Jesper. 'Ik zet mijn geld in op Thorn,' zei ik tegen hem.
'Zijn gezicht klaarde op. 'Hoeveel?' vroeg hij gretig.
Ik haalde mijn schouders op. 'Weet ik veel. Ik heb nog nooit eerder een weddenschap gesloten.'
'Vijf,' besloot Lydia voor mij. 'Niet meer dan vijf.'
Jesper noteerde het en sloot nog meer weddenschappen met de anderen af.
'Nu!' riep Hal als startsignaal toen ze klaar waren.
Net als Stig stootte Thorn zijn knuppel meteen naar voren. Het leek erop dat Gilan dit niet verwachtte, want hij reageerde er niet goed op.
Het hele duel lang had ik geen idee wie er aan de winnende hand was, maar toen Gilan probeerde zijn trucje waarbij hij zijn zwaard overnam in zijn linkerhand uit te halen, tikte Thorn het zwaard uit de lucht. Vrij nutteloos kletterde het op het dek en schoof het door naar mijn voeten.
Gilan keek er een beetje beteuterd bij.
De Reigers juichten hartstochtelijk.
Ik raapte het houten ding op alsof het een stok was, en geen wapen. Ik liep ermee naar Jesper om mijn winst op te halen.
Thorn draaide zich intussen weer naar ons om. 'Wil nog iemand anders het opnemen tegen de grote pijlenvanger?'
'Ligt eraan of hij kan kaarten,' zei ik zacht, wat me een interessante blik opleverde van Jesper, de enige die het kon horen. Ik schudde mijn hoofd.
De jongens hadden zich allemaal een beetje afgewend als antwoord op Thorns vraag, maar Lydia niet.
'Ik wel hoor, ouwe,' zei ze, en Thorn trok verbaasd zijn wenkbrauwen op, maar ik wist precies waar ze op doelde.
'Let wel op dat je dan wel je pijlen naar het doel gooit en niet naar bijvoorbeeld, oh, ik weet niet, de Jager zijn hoofd?'