Let's Make it Real

Trouble makers

Chapter One

ABEPov

Nakaupo ako ngayon sa ilalim nang niyong sa may park. 5;30 na nang hapon medyo madilim narin,

Inaantay na may mahulog na niyog sa ulo ko at magkaamesia ako! May mga bata pang naglalaro sa field.

Hays pano ba to, Nakakaloka.

"Dalian mo!"- Sabi nang bata sa kabilang puno tinignan ko naman ang ginagawa nila. Hala babyboy bad yan! Bad ito.

"Bebe wag mong paglaruan yong bahay nang bubuyog"- Saway ko sa mga bata na sinusungkit nang kahoy yong bahay nang bubuyog.

"May sinasabi yong manang don sa upuan"- Sabi nang kasama niyang bata, MANANG? AKO?!

"ANONG MANANG?!!! ATE! ATE AKO!"- Pagsigaw ko non biglang nahulog yong bahay nang bubuyog at nagsiliparan na yong mga laman nito mabilis na nagsitakbuhan sila simpre pati narin ako pero nakagat parin ako, Nakakainis naman. Kung minamalas malas ka naman talaga, Ang kati nong kagat nang bubuyog, Dahil hindi nako makakatambay sa park dahil sa nangyare, Naglakad-lakad ako sa kalsada gabi narin, Nagiisip parin ako kung ano kaya ang gagawin ko? Maghire ako nang gwapong lalaking magpapanggap na asawa ko?

Saan naman ako makakahanap non? Saka sinong tatanggap sa ganong trabaho?

"At kung saka-sakali mang may tumanggap baka naman rapist yon, Tapos gahasain ako. Wala pa nga akong first kiss mavivirginan na agad ako? Omo"-Napapadyak padyak nalang ako. Habang ginugulo ang buhok ko naloloka nako.

Hindi ko napansin na nagsasalita na pala akong mag-isa.

"Hala, Nababaliw na yong babae"- Narinig kong sabi nang babaeng dumadaan, Ops nakalimutan kong nasa kalsada ako ngayon.

"Sayang naman siya"- Sabi nang isang lalaki. Napabuntong hininga nalang ako.

"Mukha naman siyang normal, Hindi siya madungis"- Sabi naman nang iba, Tinadtad nila ako nang tingin. Nako nako!

Nakakainis na talaga tong araw na to, Tinakpan ko ang mukha ko at tumakbo. Parang kailangan ko ata uling magbago nang gupit nakakahiya talaga. Takbo parin ako nang takbo hanggang sa may narinig akong ingay. Huminto ako sa harapan nito, Tinignan ko. BAR ba to? Sinilip ko sa loob ang ingay. Hays makapagrelax nga muna.

Naglakad ako sa loob ang daming tao tapos ang dadaring nang suot, Well paki ko naglakad ako papuntang counter.

"Kuya yong alak niyong makakalimot"- Sabi ko don sa bartender. Natawa naman siya sa sinabi ko, Ginawa niya naman agad. Baka meron at maamesia ako. Nilapag niya naman yon sa harapan ko at ininum ko naman agad.

"Ows!"- Ang lakas ang init sa lalamunan.

"Wow buttoms up"- Sabi nang lalaking nakaupo din sa upuan sa di kalayuan sakin. Tinignan ko siya nang seryoso.

"Bakit? Are you mad? Sorry sorry"- Sabi niya habang nagpepeace sign, Tinignan ko siya lalo, Impernes gwapo siya.

"You're really mad"- Sumenyas siya sa bartender tapos may nilapag itong drink sa harapan ko yong katulad nang kanina.

"Sorry"- Sabi niya ininom ko naman agad ko, Ang lakas talaga grabe ano ba tong alak nato, Pakialam ko basta nakakalimot. Tumawa naman siya nang malakas tinignan ko siya ulit nang seryoso. Gwapo siya. Siya nalang kaya.

"You're still mad?"- Sabay ngiti nilapagan ulit ako nang bartender this time lumapit siya sakin.

"Sana naman hindi kana galit, Libre ko na ang mga iinumin mo, Pwede ba kong umupo sa tabi mo?"- Tumango naman ako at ininom ulit ang alak na nasa harap ko.

"Broken hearted kaba? Slow down a bit"- Sabi niya habang tawa nang tawa.

"Clown ba ko para pasayahin ka?"- Tanong ko sakanya ngumiti siya at kinurot ang pisngi ko.

"Ang cute mo kasi"- Tinabig ko ang kamay niya.

"Alam ko"- Sagot ko saka ininom ko ulit yong alak na nasa harap ko, Napabuntong hininga naman siya.

"Lalaki ata ang babayaran ko, By the way I'm Migo. You are?"- Sabay lahad niya nang kamay.

"Abe"- Bakit ba kasi ang suplada ko kung lalandiin ko na to baka pwede na siyang maging pekeng asawa ko, Ininom ko ulit ang alak sa harapan ko. Kinakabahan ako, Saka ano? Landi? Hindi ako malandi noh! Inimom ko ulit yong nilapag na alak nang bartender. Tumawa nanaman si Migo daw. Medyo nahihilo nako.

MIGOPov

Nandito kami ngayon ni Abe sa harapan nang counter, Hahaha mas Masaya pala dito kesa don sa table namin.

Actually naghahanap ako nang babaeng malalandi ngayon, Akala ko siya na nakakainis ang suplada niya,

Halatang hindi siya lagi sa bar. Nakakatawa hindi pangbar ang outfit niya. Halata ding hilo na siya.

"So what's the problem?"- Tanong ko sakanya, Baka sabihin niya sakin kasi tingin ko may tama na siya.

Tinignan niya nanaman ako nang seryoso. Kinakabahan ako hahaha pero natatawa talaga ako sakanya.

"Hik...Nakakaenes ywong araw nato,. Hik, Alam mow bha. Hik, Nhaketa kho yhong mhalanding ahas khong bhestfriend, Hik khasama yhong first love ko ngayon. Hik, Ang nhakakainis pa dhon. Mhatagal nha silang kasal tapos ako itho whala paring asawa, Hik, Thapos sabi nang ahas kong exbhestfriend imposible daw akong mhakapag-ahsawa hik, khaya nang mhay tumawag sakin taga insurance chompany nhagkunwari akhong asawa kho yong tumatawag, Hik"- Nakinig lang ako sa kwento niya kahit hindi ko masiyado maintindihan.

"So?"- Umiyak naman siya nang malakas sa harap ko na ikinagulat ko. Pinagtinginan kami nang mga tao. Nataranta ako at tinahan ko siya, Ang sama nang tingin nila sakin kala ata nila ako ang dahilan nang pagiyak niya. Hays

"Thapos, Hik nhakagat pako nang bubuyog, Hik, Hik, Tinhawag akong manang nang isang bata, Thapos pinagkamalang bhaliw sa kalsada"- Tinatahan ko naman siya ngayon, Hindi ko alam kung matatawa ako o maaawa ako sakanya.. Nakakatawa kasi siyang magkwento pero nakakalungkot ang kinukwento niya.

"Phero hindi nhaman yon ang problema ko, Hik.. Khung shaan ako hahanap nhang mhagpapanggap na asawa ko"- So yon ang reason kung bakit minalas malas siya. Dahil sa wala siyang asawa na mapapakilala.

"Hayaan muna, makakalimutan nila yon"- Kumawala siya sa yakap ko at napasimangot.

"HINDI NILA MAKAKALIMUTAN YON, Hik!"- Napabuntong hininga ako, Ewan ko for some reason ang gaan nang pakiramdam ko sa babaeng ito. Then I had no choice but to help this girl then.

"Abe, Tutulungan kita!