Let's Make it Real

Away! Away na to.

Tweenty Three

CALVINPov

Pumasok na kami ngayon sa loob nang bahay, Sobrang lakas nang tension ang bumabalot sakanila ngayon umalis ako at magtimpla nang malamig na Juice para naman mabawasan ang mainit nilang pagtitinginan.

Andrea is my first love tama siya, Nilapag ko ang Juice at umupo sa gitna nila. Napakamot naman ako nang ulo.

"Naniniwala akong first love never dies"- Sabi naman ni Andrea halata naman nairita si Abe sa sinabi niya.

"Sorry first love do dies. Lalo na kapag nahanap na ang LAST, One in only true love"- Sagot naman ni Abe halata namang nanggigigil si Andrea sakanya. Tumayo ako ulit parang gusto kong lagyan ulit nang yelo ang juice kasi tunaw na, Ang init kasi talaga. Pumunta ako sa kusina at tinawagan si Drake.

="Bakit?"= Bungad niya sakin.

"Man, Andito sa bahay si Andrea"-

='WHAAAAT!"= Sigaw niya sa telepono.

"Ang init nang tension between her and abe help me"- Tumawa naman siya.

="Damn you Calvin.. I just got home from being your secretary and you want me to be your friend.

You're a Jerk. Pauwiin mo na si Andrea para matapos na. I want to rest pagod na pagod ako ngayon"= At pinatayan ako. Napabuntong hininga naman ako.

"Bakit ba kasi bumabalik pa ang past ngayon?"- Tanong ni Abe kay Andrea.

"Para kunin si Calvin sa present niya"- Halatang galit na galit na sila.

"Andrea go home now"- Nagulat naman si Andrea nang sinabi ko yon.

"Bakit?"- Habang nakakunot ang noo niya ngumiti naman si Abe.

"Mag-usap nalang tayo ulit bukas"- Nakita kong napasimangot naman si Abe, Tumayo si Andrea at naglakad palapit sakin.

"See you tomorrow babe"- Saka tinignan si Abe at ngumiti, Lumabas na ito at nilock ko na ang pinto.

Tinignan naman ako nang masama ni Abe at naglakad na paakyat nang hagdan. Sinundan ko naman siya.

"Anong problema?"- Tanong ko sakanya at tinignan ako nang masama.

"Bakit kailangan mo pang kausapin yon bukas?"-Tanong niya sakin hinawakan ko naman siya sa braso.

"Kailangan naman namin mag-usap"- Sagot ko sakanya.

"Bakit nga?!!!"- Sigaw niya.

"To fix things up"- Kumunot naman ang noo niya at tinaasan ako nang kilay.

"Fix things? F<ck that!"- At tinalikuran ako.

ABEPov

Bakit kailangan ayusin? Anong ibig sabihin non.. Tumakbo ako at lumabas nang gate.

"Abe?"- Tawag niya sakin pero hindi ko siya pinansin. Unti-unting tumulo ang mga luha ko.

Hindi ko alam kung saan ako pupunta basta tumakbo lang ako. Lumalabo ang paningin ko dahil sa luha sa mga mata ko. Bigla kong naramdaman na nahulog ang singsing ko. Binalikan ko yon at hindi ko napansin ang papalapit na sasaktan, Pumikit nalang ako and darkness lure me in.

~~

Nagising ako, minulat ko ang mata ko at wala ako sa kwarto namin Calvin. Nilibot ko ang tingin ko at napansin kong parang nasa hospital ako.

"Are you okay?"- Bungad sakin nang isang lalaking nasa tabi ko, Tinignan ko siya. Wow ang gwapo niya ang puti niya at matangos ang ilong at brown eyes siya.

"Asan ako?"- Tanong ko sakanya.

"Ah.. You're in the hospital. Dinala kita dito"- Ngumiti naman ako sakanya. Alam kong kasalanan ko kung bakit nandito ako. Hinawakan ko ang kamay ko. Yong singsing? "Are you looking for this?"- Inabot niya sakin ang singsing ko. "Sobrang importante bayan sayo? You risk your life for that thing"- Tinignan ko naman siya.

"Oo sobrang importante to sakin"- Ngumiti naman siya sakin.

"By the way Hans Nathan Velasco ikaw?'- At nilahad ang kamay niya.

"I'm Abegail Garcia"- At inabot konaman yon.

"Nice to meet you Abegail. By the way pala base sa findings mo wala ka naman broken bones medyo may mga namamaga lang sa may braso mo kasi sa impact. Nakapagpreno naman ako agad nangkataon lang na nahagip ka parin buti nalang hindi ako tarantado magdrive"- Paliwanag niya sakin.

"Thank you so much"- Sagot ko naman sakanya.

"By the way can I have you number? Para maupdate ako sayo"- Nagulat naman ako sa sinabi niya. "I mean para malaman ko ang sitwasyon mo"- Ngumiti naman ako at binigay ko sakanya ang number ko.

"Pwede naba akong umuwi?"- Tanong ko sakanya.

"Yes, Tapos na rin naman yong mga test sayo, Hatid na kita para sure akong safe ka"- Saka ngumiti siya kitang kita naman ang dimple niya. Gwapo niya. Inalalayan niya kong tumayo at naglakad kami dinischarge mo na ako at naglakad na kami papuntang parking kung saan nandon ang sasakyan niya.

"By the way ilang taon kana pala?"- Tanong niya sakin.

"28 nako"- Sagot ko sakanya tinignan niya naman ako.

"Talaga hindi halatang 28 kana, Ako naman 29 na"- Tumawa naman ako.

"Mukha kang 23 mga ganon lang"- Ngumiti naman siya.

"Baby face kasi ako"- Bakit kaya ganon, parang napakagaan nang loob ko sakanya unlike don sa babae kahapon na umpisa palang mainit na ang dugo ko. Hala umaga na pala si Calvin.. Nevermind him baka nakikipag-usap na yon sa first ever love niya. Hindi niya nga ko hinanap eh.

"Abegail?"- Napatingin ako kay Nathan na nakatingin lang sa Kalsada. "Are you married"- Tanong niya sakin.

Hindi ko naman alam ang isasagot ko. Ano nga ba, Hindi naman kami totoong kasal ni Calvin saka hindi ko nga alam kung ano ba ang nararamdaman niya sakin. Ang alam ko magaling siyang umarte at magpanggap.

"N..no"- Sagot ko sakanya lumapad naman ang ngiti niya.

"Dito na ba ang bahay mo?"- Tanong niya sakin tumango naman ako. Lalabas na sana ako nang ipagpilitan niyang siya na daw magbubukas nang pinto.

"Thank you sa paghatid"- At nginitian ko naman siya, Nginitian niya din ako ang cute talaga nang mga dimples niya.

"No problem, See you"- Saka sumakay na sa sasakyan niya. Pumasok naman ako nang gate at naglakad papuntang pinto pagbukas ko nang pinto nagulat ako nang bumungad sakin si Calvin.

"Where the hell did you been?!"- Galit na bungad niya sakin hindi ko naman siya pinansin kasi nananakit ang katawan ko. "Sino yong p*****nang yon?!"- Tinignan ko siya nang masama.

"Mind your own business"- Sagot ko sakanya.

"Ha? What did you say? Abe I'm your f<cking husband!"- Ngumiti naman ako sakanya.

"No you're not. Kasi lahat nang to kasinungalingan lang"