~Benim Öküzüm~

22.Bölüm. "Kuzen"

Şu sabah sabah kalkar kalkmaz aklına sevdiği çocuk gelen kızlar çok anormal. Şimdi doğruya doğru, ben ne kadar seversem seveyim sabah kalktığımda aklıma gelen ilk şey çişim oluyor. Bilmiyorum. Belki de ben anormalimdir.

Yataktan kalkarken çarşafın üzerinde gördüğüm kırmızılık bir an 'Vişne suyu!' diye bağırmak istememe neden olsa da regl olduğumu anladım. Lanet. Çok pis üşendim şuan çarşafı değiştirmeye.

Oflayarak yataktan kalkıp tuvalete girdim. Önlemimi aldıktan sonra günlük işlerimi de -sıçma dahil- hallettikten sonra çıkarak çarşafı değiştirdim. Aniden karnıma darbe yemişim gibi giren ağrıyla iki büklüm bir şekilde kendimi yere attım.

"Anaaaam!" Ses gelmeyince devam ettim.

"Öleceğim ben!

Yalnız öleceğim!

Karnım ağrıyor!"

Gerizekalı kalk yerden sonra daha çok karnın ağrıyacak.

Ay beni de düşünürmüş.

Seni düşündüğümden değil gerizekalı. Regl olduğunda ne kadar saçmaladığını bir ben bilirim bir de sen. Ha bir de Ben Ten var ama onu karıştırmayalım.

Bu arada Melanie nerede lan? Niye gelmiyor bu kız eve? Nerelerde sürtüyon Melanieeğ?

Dave'de kalıyor ya. Dave ev tutmuş. Orayı düzenliyorlar.

Hııokby.

Çalan telefonumu duyunca ekrandaki isme bakmadan hemen açtım telefonu.

"Ne istiyoeağn?" Regl olduğumda garipleştiğimi ve saçmaladığımı iç ses size söylemişti değil mi? Hadi bir de ben söyleyeyim.

Regl olduğunda garipleşiyorum ve saçmalıyorum.

"Sevişmek."

'Kim lan bu sapık?' diyerek kaşlarımı çattım ve ekranda yazan isme baktım. Bay Odun.

Benden 'Aşkeem' ya da 'Sevgiliim' diye kaydetmemi beklemiyordunuz değil mi? Yok yok beklemiyorsunuzdur. Telefonu tekrar kulağıma götürdüm.

"Eee, ne zaman sevişiyoruz?"

"Sana da merhaba." dedim alayla.

"Merhaba. Ne zaman almaya geleyim?"

"Justin, üzgünüm. Olmaz-"

"Halan olacak o karı izin vermiyor değil mi? Dur sen ben seni o evden almaya geliyorum."

Tam cevap verip regl olduğumu söyleyecektim ki telefonu yüzüme kapattı.

Aradan yaklaşık bir yarım saat geçtikten sonra kapı öküz gibi çalınmaya başlayınca ve halamın söylenmelerini duyunca Justin'in geldiğini anladım. Odanın kapısı aniden açılınca bakışlarım oraya gitti ve kapıya yaslanmış bir şekilde tip tip bana bakan Justin'le karşılaştım.

 "Sen hala yatakta mısın? Ne uyuşukmuşsun be." Tam cevap vereceğim anda kasıklarıma giren ağrıyla bacaklarımı kendime çektim.

"Ne oldu lan? Yoksa kısırlaştırdı mı o kadın seni?"

Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Justin.. Sevişemeyiz."

"Başkasıyla mı seviştin yoksa? O yüzden mi kasıkların ağrıyor? Daha biz sevişemeden hem de öyle mi? Yürü!" dedi beni ayağa kaldırmaya çalışırken. Karnımın ağrıdığı aklına gelince beni omzuna aldı ve halamın söylediklerini aldırmadan evden çıkarak beni arabasına bindirdi. Sonuçta bu sefer onu dövecek iki izmandut yok, ha?