Bölüm 2 "Evleneceğim Adam?"
Erva ENER;
"Kızım evlenmeni istiyorum."Ben donuk bir şekilde babama bakıyordum. Dediğini henüz sindirebilmiş değilim.
"Atıf ne dediğinin farkında mısın!"
"Abla evlenmek ne demek? Annem neden bu kadar sinirlendi?"Hare kulağıma fısıldayarak.
"Ben ne dediğimin gayet farkındayım!"Babam kaşları çatık bir şekilde anneme cevap verdi.
"Kızımız kaç yaşında haberin var mı!"Annem çok haklı.
"19 yaşında!" Bunu bile bile beni evlendirmek istiyorsa gerçekten ciddi bir şey olsa gerek. Okula geç başladığım için 19 yaşındaydım.
"Normal mi bu şimdi?"
"Gül! Uzatma ben kızıma sordum!" Babamın ciddi bir problemi olduğu kesin.
"Bu ne demek şimdi Erva kabul edince beni dinlemeden evlendirecek misin!"
"Böyle gerekiyor!" Babam çatık kaşlarına inat gözleri yumuşacıktı,hüzünle kaplı.
"Anladım." Annem Hareyi alarak yukarı çıktı.
"Kızım, biliyorum çok erken ama emin ol senin için de iyi olacak." çatık kaşlarını gevşetip ellerimi tuttu.
"Baba neden şimdi?"
"Bunu sana şimdi söyleyemem, sadece böyle olması gerektiğini bil."
"Baba seni bu yaşıma kadar kırmamaya çalıştım. Her söylediğini ikiletmezdim ama bu olmaz baba üzgünüm."
"Neden ama kızım?"
"Baba bunun bir nedeni yok. Küçüğüm ve evlenmek istemiyorum."
"Ama biliyorsun ki Müslümanlığını evlilikle tamamlayacaksın ve yaşın o kadar da önemi yok."
"Baba seni tanıyamıyorum."
"Sen bunu düşün kızım. Bizden haber bekliyorlar."
"Peki evleneceğim kişi kabul etti mi?"
"Evet. Çok iyi anlaşacağınıza eminim."
🎈🎈🎈🎈🎈
Batın DİNÇER;
Her gece olduğu gibi yine bardan eve geliyordum. Bir yandan da şarkı mırıldanıyordum. Kapıdaki görevli evin,bayılıyorum bu eve,o kocaman gösterişli kapısını açınca altımdaki lüks aracı hızla içeri girdirdim. Ani frenle durduğumda tekerleri acı bir çığlık attı.
Islık çalarak eve girdim. Salonun ışığı yanıyordu. İlginç. Genelde herkes bu saatte odasında olurdu.
Annem ve babam içeride oturmuş sohbet ediyordu. Beni görünce seslendiler.
"Buraya gel Batın efendi."dedi babam.Salona girip kendimi yumuşacık koltuğa attım.
"Evet bir sorun mu var babacık?" dedim sesimdeki alaycı tınıyla.
"Şu kapıdan girerken edebini takınacaksın! Senin karşında asker arkadaşın yok!"
Onu takmadan gözlerimi mobilyalarda gezdirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMTİHANIM~TAMAMLANDI~
SpiritualHer insanın hayatı farklıdır; dertleri, hüzünleri, imtihanları... Benim imtihanım farklı değil aslında, daha önce çok kez girilmiş bu sınava. Kimisi geçmiş kimisi kalmış... Peki ya ben ne yapacağım? Dayanabilecek miyim, bana tamamen zıt olan birine...
