İMTİHANIM~TAMAMLANDI~

~FİNAL~

Final Bölümü"Kaybettim..?"

Hikayenin şarkısı: Raviş- Güzel Kadın

ERVA DİNÇER;

Mutluydum,mutluyum, mutlu olacağım..

Mutluluk gelip geçiçi bir şeydir. İnsanın mutlu olması o kadar da zor değildir aslında.Küçük bir hediye, küçük bir söz , kısa bir bakış belki kısa bir dokunuş...

Benim mutluluğumun sebebi pek de küçük değil aslında. Şöyle 1.80 boylarında, kahverengi rengi dedikleri dış görünüşü olan ama benim için bütün duyguları barındıran bir çift gözleri sahip, çok sert görünse bile çok naif bir kalbi olan biri.

Sanırım seviyorum onu.

Gülünce çıkan gamzesini, kısılan gözlerini mesela.

Hareketleri, konuşması,gülümseyişi,saçlarıyla oynayışı.

Kalbim onunla atmaya başladı sanki.

Aşk bu mu?

Sahi aşk ne ki?

Mesela o gülünce bende istemsizce gülüyorum.

Bana bakışını düşününce sanki içimde bir şeyler oluyor.

Tarif edemediğim bir his var ona karşı.

İsmim onun telaffuz edişinden sonra daha bir güzel geliyor.

Saatlerce,aylarca hatta yıllarca onunla gözlerimiz ayrılmasın, ben onun gözlerinde yaşayayım,gülüşü ile hayat bulayım istiyorum..

Masum bir bebek gibi uyuyan Batın'ı izlerken daldığım o düşüncelerden kafamı iki yana sallayarak uzaklaştım. Gitgide Leyla oluyordum.

Ertesi günün akşamı uçağa bindik.Batın günün yorgunluğu ile kafasını koyduğu gibi uyumuştu ama ben henüz uyuyamamıştım. Düşüncelere dalıyordum, hayal kuruyordum ama bir türlü uykuya dalamıyordum.

Ben yerimi yadırgarım ki zaten. Uyuyamam, uyusam bile kabus görürüm.

Kafamı cama yaslayıp dışarıya baktım. Gördüğüm tek şey bulut..o kadar güzeller ki, hayatım boyunca bu görüntüyü izleyebilirdim. Bulutlara dokunmak isterdim, onları hissetmek.

Bir zaman sonra gözlerim yavaş yavaş kapandı.Bulutları izleyerek uykuya daldım.

🎈🎈🎈🎈🎈

Sarsılarak uyandığımda Batın telaş içindeydi. Benim de ister istemez kalbim hızlanırken nefes alışverişim düzensizleşti.

"Sakin ol tamam mı? hiç bir şey olmayacak , ben yanındayım." Diyerek elimi tutup beni göğsüne yasladı.

"N-ne oluyor Batın?"

"Önemli değil, sakın telaş yapma." Sen bu haldeyken ben nasıl telaş yapmayayım?

"Ne oluyor Batın, söylesene!" Sesimi yükselttiğim de kollarını daha da sıklaştırarak soğukkanlılıkla aynı zamanda endişe ile konuştu.

"Uçak düşüyor." Nefesim kesildi sanki. Uçak düşüyor yani bulunduğumuz yer yere çakılacak ve paramparça olacak, biz ise...

"Y-yani biz öl-" Beni daha sıkı sarıp sözümü kesti.

"Hayır, asla böyle bir şey olmasına izin vermem!"Burnumu çekip gözlerimdeki buğuyu yok etmek amacıyla gözlerimi kırpıştırdım.

Kafamı göğsünden kaldırıp gözlerine baktım. Huzur bulduğum kahvelere, sanki gökyüzünü saklamışlar.

"Seni seviyorum.." Dediğimde gözleri hüzünle baksa bile kendi hala inkar ediyor, yaşayacağımızı düşünüyordu.