İMTİHANIM~TAMAMLANDI~

♦Bölüm 38♦

Bölüm 38"Cennet'im"

Batın DİNÇER;

"Melisa.." dediğimde sessizleşti. Malesef böyle bir hata yapmıştım. Tam olarak aşk denemez ama aşk gibi bir şeydi işte.

"Bak o zamanlar-" kollarımın arasından çıkıp yatakta bağdaş kurdu ve keskin gözleriyle bana baktı.

"Sana tek bir soru soracağım ve sana inanacağım çünkü sana güveniyorum. Ona hala aşık mısın?"

"Hayır."

"Seviyor musun?"

"Hayır."

"Hoşlantı?"

"Nefret ediyorum. Gördüğüm zaman onu boğmak istiyorum." dediğimde gülümseyip geri yerleşti kollarımın arasına.Burnum artık sadece onun kokusu soluyordu. Kaza yapmış olsam bile hayatımın en huzurlu zamanlarını geçiriyordum,mutluydum.

"Sen de pek alıştın ha ,benimle uyumaya."

"Sen kabus görüyormuşsun ya onun için."

"Benimle uyumak için bahaneye bak sen." dedim gülerken. Göğsümden kalkıp yastığını aldı ve odadaki koltuğa doğru gitti bana ters ters bakarken.

Hayır anlamadığım yatak odasında koltuğun ne işi var? İşte böyle gidebiliyor, kafası estiğinde.O koltuğu bir an önce yok etmeliyim.

"Niye gittin ki şimdi? boş boş trip atıyorsun?" bu kadınla uğraşmaya bayılıyorum ya.

"Batın uyuyacağım!"

"Bensiz uyuyamazsın ki. Gel hadi" dediğimde kaşlarını kaldırdı.

"Hı tabi, çok beklersin. Uyumam gerekirse ama yanına gelmem. Hem sen kendine bak sende bensiz uyuyamazsın" Bak işte burada doğru söylüyordu. Alıştım onun kokusuyla uykuya dalmaya uyuyamayacağım tabi.

"Tamam orada uyu. sabah mosmor gözlerle beni gördüğünde vicdan azabı çekme ama" aslında bir şey diyeyim mi, kabus işi yalan ben Erva ile uyumak istediğim için küçük bir yalan söylemiştim.Değdi ama . Kaç gündür birlikte uyuyoruz karı koca olduğumuzun farkına vardım valla.

Sabahtan akşama kadar misafirler ile uğraşırken akşam benim yanıma geleceğini biliyordum ve o anı düşünerek yorgunluğumu unutuyordum.

"Bir şey olmaz ben buradayım" dediğinde ondan ümidimi kestim. Yataktan yavaşça çıktım ve sekerek yavaş yavaş onun yanına gittim.Ov sandığımdan fazla hasar varmış bende. Her yerim acıyor lan!

"Ne yapıyorsun?" demesine aldırmayıp onun üstünden atlayıp yan tarafına geçtim. Karnımda oluşan ufak sızı ile yüzümü buruşturdum.

"Ya sen niye geliyorsun ki?... Çok canın yandı mı?" önce kızmak için bir giriş yapsa da sonra üzüntü ile sordu.Onu yine kollarımın arasına aldığımda geri çekilecekken izin vermedim.

"Uyumak istiyorum ya artık!" diye kızdım ona. Kıpırdanmayı bıraktı.

"Tamam uyu. Hayırlı geceler" diye mırıldandı. İsteyince kedi gibi uysal olabiliyormuş demek ki.

🎈🎈🎈🎈🎈

Kollarımdaki kıpırtı ile daha da sıkılaştırdım kollarımı.

"Batın sabah namazını kılacağım"dediğinde bıraktım.

"Tamam çabuk ol" o yataktan çıkarken mırıldandım. Uykum kaçmasın diye gözlerimi de açmadım.

"Geri gelmeyeceğim. Annemler kahvaltıya gelecekmiş" 'hımm' diye bir ses çıkarttıktan sonra uykuma geri döndüm.