İMTİHANIM~TAMAMLANDI~

🌹Bölüm 3🌹

Bölüm 3"Yine mi?"

Batın DİNÇER;

Merdivenlerden indiğimde misafirlerimize göz gezdirdim. Bu kız niye burada?Ben evleneceğim kızı bekliyorum, bu kız yanlış geldi herhalde. Gözleri bir anlık beni bulsa da sonra bir daha bana bakmadı. Bu kız kendini ne sanıyor ya? Herkes bana bakmak için fırsat kollarken bu kendini beğenmiş, yüzüme bile bakmıyor öyle mi?

"Oğlum, Erva Atıf amcanın kızı." Şaşkın bakışlarımla kıza baktım. Ben bu kızla mı evleneceğim yani! Babam vereceğim tepkiyi anlamış olacak ki kaşlarını çatarak susmamı söyleyen bakışlar yolladı bana. Onu takmadım.

"Baba ben bu kızla evlen-" Sözümü bitirmeme izin vermedi çünkü itiraz edeceğimi biliyordu.

"Hadi yemeğe geçelim. " Babamın bu tavrı karşısında sinirlendim. Dişlerimi sıkarak kaşlarımı çattım.

Yemekteyken sürekli Yobaza baktım ama o sürekli gözlerini benden kaçırdı.

Yemekten kalktıktan sonra bizi başka bir odaya gönderdiler ama ablam da geldi.

Diğer oturma odasına geçtiğimizde ablamla yobaz yan yana otururken ben de karşılarındaki koltuğa kendimi attım. Ablam kaşlarını çatarak bana bakınca omuz silktim. Bizim konuşmayacağımızı anlayan ablam olaya el attı.

"Erva okuyor musun?"Yobaz gözlerini ablama çevirdi.

"Evet. Lise sondayım."

"Hım Batın da-"Severek evlendiğimizi söylediğimi hatırlıyorum?

"Aynı okuldayız abla." Dedim. Ablam şaşırsa da bir şey demedi.

"Peki tanışıyor musunuz?"

"Evet."

"Hayır."

Aynı anda verdiğimiz cevaplarla gözlerimiz bir an kesişti. Sonra hemen kaçırdı. Ablam şaşkın gözlerle bana bakıyordu.

"Biz birbirimizi seviyoruz. " Gözlerim bir kez daha yobazın kahveleriyle kesişti. Her zaman olduğu gibi geri kaçırdı. Bu bakışlar biraz kızgın biraz pişmanlık ve çokça şaşkınlık barındırıyordu.

Babamın söylediği şeyler için böyle bir şey demek zorunda kaldım. Yoksa ben de meraklı değilim böyle birine. Benim gibi birinin sevdiği kadın böyle mi olur?Asla. Bir kere beni taşımalı neyse bu konulara girmeyelim yoksa çıkamayız.

"Hım demek geçen gün ki sevincin bu yüzden, sen sevdiği-"Abla o konu başka ya ben zaten sevdiğime kavuştum, karıştırma.

"Abla sus."ablam bu çıkışıma şaşırsa da kızsa da bir şey diyemedi. Yobaz da ablam gibi kaşlarını çatmıştı. Ne oldu ki şimdi bunlara?

Ben onlara bakarken bücür bir kız odaya geldi. Bu kim ya? Yobazın yanına giderek fısıldadı, daha doğrusu fısıldadığını sandı.

"Abla." Yobaz onu ablamla ortasına oturttu.

"Bir sorun mu var?"

Bücür beni işaret ederek "Bu mu seni benden alacak!" dedi. çatık kaşlarının altındaki keskin bakışları beni korkutmaktan ziyade güldürüyordu ama tabi ki içimden.

"Hayır miniğim. Ben hep senin yanında olacağım." Baktım ki ben 'bu' olarak kalacağım hemen devreye girdim.

"Bu arada o cümledeki 'bu' ben miyim? Hayır bu diyemeyeceğin kadar büyüğüm, yakışıklıyım, zekiyim ayrıca zenginim de anladın mı bücür? "

Yobazın kaşları birleşecek kadar çatıldı. Ablam da kaşlarını çattı ama o dilini tutamadı ya da tutmak istemedi.

"Hım babamın seni her zaman bozduğu gibi bozayım o zaman. Yakışıklı değilsin her insan kendine göre güzeldir. Zengin olan yani o parayı hak ederek kazanan babam. Büyük olmak da yaşta değil akıldadır. Bücür diye hitap ettiğin kızın aklı eminim senden daha büyük. Hem zekilik olayına girmiyorum bile öğretmenleri korkutan aklı küçük egosu büyük kardeşim. "Ablam konuştu konuştu. Ben onu dinlemiyor ,şarkı mırıldanıyordum. Ne dinleyeceğim onu be, boş yapıyor!