İMTİHANIM~TAMAMLANDI~

📍Bölüm 34📍

Bölüm 34"Gitti..."

Batın DİNÇER;

"...kararını ver. Ya kalacaksın, hep benimle olacaksın.Ya da gideceksin, bir daha hiç yüzümü göremeyeceksin!"

İki de bir ayrılalım demesine sinirlenmiştim ve en sonunda patlamıştım işte. Bizim bir gerçek evliliğimiz olmayabilir ama zoraki de değil ki artık. Belirsiziz şuan neyiz? kimiz? belli değil. Bir isim konsun bu ilişkiye.

"Batın ben.." deyip gözlerini kaçrıdı. Kendisi de ayrılmak istemiyor işte. O da alıştı bana belliki de bir şeyler hissediyor bana. Eğer öyle olmasaydı tereddüt etmeden ayrılalım der arkasına bakmadan giderdi ama öyle yapmadı,yapamadı.

"İyi bin arabaya" dedim. Gidelim demeye cesaret edemiyor belli.

"Olmaz Batın." dediğinde derin bir nefes aldım. Ne gidiyor, ne de benimle geliyor.

"O zaman git." dedim sinirle. Bir karar versin. Eğer kalacak ise ona hislerimi açacağım kendimi açağım. Kalbime almayı deneyeceğim ama eğer giderse benim için hayatıma girmemiş olacaktı, onu unutacaktım, hiç başlamadan.

"Ben.." dedi.

"Gel o zaman " deyip elimi uzattım. Önce elime baktı ,tereddütle gözlerini gözlerime çıkardı.

"Gelemem"dediğnde sinirle ellerimi saçlarımdan geçirip sesimi yükselttim.

"Burada mı yaşamaya karar verdin? ya gideceksin! ya da benimle geleceksin!"

"Eve gidelim düşüneceğim"derin bir nefes verdim.

"eve gidince ne değişecek ki? ha dağ evime gitmişiz , ha eve"

"Dağ evinde ikimiz olacağız sadece"diye mırıdandı gözlerini kaçırıp. Belli oldu karın ağrısı.

"Korkuyor musun? benden, benim sevgimden,benimle yalnız olmaktan, benimle evli kalmaktan?"

"Senden korktuğum falan yok. Sadece bu evlilik iyi olmaz Batın. Bir kendine bak bir de bana bak. Bu evlilik nereye kadar gider? seninle ne için evli kaldığımı biliyorsun. Görevimi yerine getirdim ve daha fazla uzatmak istemiyorum, istemiyorum çünkü bu evliliğin gerçek olmasından korkuyorum." Sinirle başladığı konuşmasını, sessiz bir fısıltı ile bitirdi.

Bir bana, bir de ona? neydi o? beni mi küçümsedi şimdi?galiba ben dinine pek önem vermediğim için de demiş olabilir veya kendini küçümsemiştir. İyide neden korkuyor ki? ben onu yemem sonuçta.

"Korkuyorsun çünkü içindeki hislerin büyüyor" bana karşı bir şeyler hissetmekten korkuyordu biliyorum çünkü aynı korkuyu bende yaşıyordum. ama ben özgür bıraktım kendimi, hislerimi, duygularımı, dilimi, kalbimi. Kırdım zincirlerimi. artık biri bir şey der diye değil de,canım istedi diye yapacağım. Onlara ne ki? istediğimi severim, istediğimi söylerim. hislerimi de onlar kontrol edemez ya. Kalbim severse ben de onun arkasında duracağım. Diyeceğim ki' kalplerimiz bağlandı, ben ona aşık oldum, onu deliler gibi seviyorum.' ama bunun önce sevmem lazım, onun bir karar vermesi lazım.

Dediğimin üstüne gözlerini kaçırdığında doğru söylediğimi anladım. yalan söylememesi benim işime geliyordu.

" Tamam eve gidelim" deyip arabaya bindim. Peşimden o da bindiğinde arabayı hızla eve sürmeye başladım.

Uzatmak istemedim zaten kızı yeterince zorladım.

🎈🎈🎈🎈🎈

Akşam namazını aşağıdaki odada birlikte kıldık. Babam bir başka bakıyordu artık,annem gibi. Ablam namazlarını odada kılıyrdu hep. Niye bende bilmiyorum.