İMTİHANIM~TAMAMLANDI~

🌟Bölüm 42🌟

Bölüm 42"Yanlış Anlaşılma.."

Batın DİNÇER;

"Bebek.." dedikten sonra duraksadı doktor.

Şu anın saçmalığına ne demeli? bir bebeğim var mı yoksa yok mu diye öğreneceğim, hem de kimden? ismini dahi bilmediğim, barlarda yatmadığı adam kalmayan sürtük bir kızdan. Geçmişimden bir kez da tiksindim,pişman oldum. Bir kez daha keşke dedim. Keşke geçmişim temiz olsaydı da cennetimin gözlerindeki hüznü görmeseydim.Onu hiç üzmeseydim,ona layık olabilseydim.Onun yerinde olsaydım eğer, Erva başkasından hamile olsaydı, düşünmek bile istemiyorum. Erva'yı anında boşardım ve bir daha yüzüne bile bakmazdım herhalde.O ne yaptı peki? elimden daha da sıkı tuttu. Benim bir başkasından çocuğum olduğunu duysa bile bana gülümsedi. Buruk bir gülümseme olsa da gamzeleri güven verdi bana.

Bu çocuk benden olabilir ama olmayabilir de. Sonuçta bir tek benimle yatmadı ama benimle de yatmış öyle dedi.Ne yapayım ki, bu saatten sonra dua etmekten başka bir şey gelmez elimden.

Eğer bu çocuk benden ise Erva ile olan ilişkim sarsılacak.Evlilik tamamen bitecek.O kabul etse bile ailesi etmez. Ben etmem çünkü güz göre göre acı çekmesine izin veremem.

Doktor boğazını temizleyip tekrar konuşmaya başladı. Erva'nın gözleri dolu doluydu. Kırgınlık vardı ama onun yanında ağır basan sevgi vardı gözlerinde.

"Bebeğin babası sizsiniz Batın bey." dedi gözlerinde güven göremediğim doktor bozuntusu.

Erva ayağa kalkıp dışarı çıktığında peşinden ben de çıktım. Hızlı hızlı bahçeye ilerlerken arkasından ona yetişmeye çalışıyordum.Kolundan tutup kendime çevirdim.

"Batın bırak." titreyen sesi ile konuştuğunda gözleri yerdeydi.

"Bak önemli değil tamam mı?bebeği aldırırız sonuçta doğsa bile iyi bir aileye sahip olamayacak."

"Sen ne dediğinin farkında mısın? Allah'ın verdiği bir canı nasıl almayı düşünürsün?!"sesini yükselttiğinde etraftan bir kaç kişinin dikkatini çektik.

"Umrumda değil. o bebek alınacak!"

"Bitti Batın.Üzgünüm devam edemeyiz. Ben de isterdim sevdiğim adamla birlikte yaşamayı ondan bir çocuğun olmasını ama nasip değilmiş. Lütfen zorlaştırma. Birbirimize bağlanmadan bitirelim." diyerek kolunu çekti ve çıkışa ilerledi.Ben arkasından şaşkın şaşkın bakarken o arkasını bir dönmeden terk etti hastaneyi.

Bağlanmadan? onsuz nefes alabileceğimi mi sanıyor? evliliğimi bir bebek dahi olsa yıkamaz. Gerçi küçük bir etken değil. İsmi bile kalbimi hızlandırıyor.Bebek. ben ne yapacağım şimdi? karım gitti lan! hemde bir sürtük yüzünden!

Bitti mi yani evliliğim, mutsuz son mu bizim hikayemiz?

Onu bunu bilmem ben cennetime yeni kavuşmuşken bırakmam!öyle ya da böyle evliliğimi koruyacağım ama tabi önce ara bozan bir etken var onu halledeyim.

Doktorun odasına hızla girdiğimde kızın masanın üzerinde oturduğunu gördüm. Ahhh! bu çocuk dünyanın en şanssız kişisi belli. İki dakika boş durmuyor.

Doktor gözlerini kızın bacaklarından çekip bana baktı ama sonra geri döndü. Onlara doğru ilerleyip kızın kolundan tutup karşıma geçirdim.Önce güzellikle anlatacağım.

"Bu bebeği aldıracaksın. Ne senden anne olur ne de benden senin çocuğuna baba. Seninle bir çocuk büyütemem ki sende o niyet de yok. Gözün sadece bende. Benim kalbimde ve gözümde sadece daha deminki giden kadın var ve bu değişmeyecek."dediğimde beni pek takmadı.