[MONSTER SERIES 1]
Old title: His Game
The worst thing a player can be experienced is being played by his own game.
WARNING: UNEDITED & WRONG GRAMMARS
Book cover by: @baekacheu
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Calvix's POV
"Hello? Nath? Asan na kayo?"
(Pauwi na Kuya! Kuya asan ka ba?! Kasal ni Kuya Andrei! Tas wala ka!)
"Hindi naman natuloy di ba?"
(Yah! Kuya dapat andun ka! Hayy! Naaawa ako kay Ate Yuna! Kasi naman eh, ang gusto ni Kuya Andrei ay si Ate Janelle!) Ramdam ko ang lungkot ng boses ng kapatid ko sa kabilang linya. Gusto nya si Andrei pero imposible dahil magpipinsan kami. Tanginang pag-ibig talaga oh!
I ended the call at dahan-dahang humiga sa kama ko. Pakiramdam ko ay wala na kong lakas. Durog na durog na'ko. Nakalagay ang kaliwang kamay ko sa may noo ko at nakatitig lang ako sa kisame ng kwarto ko, kasabay na nito ang pagtulo na naman ng mga luha ko. Hindi ko na kasi kaya pa ang sakit.
-Flashback-
Play the song on the right side – Love is crying
'Meet me at the park.'
Kaagad kong niliko ang manibela ng sasakyan ko ng matanggap ang text na galing kay Janelle. Ang sabi nya kahapon, wag na daw kaming magsabay papunta sa kasal ni Andrei dahil hindi rin daw sya sigurado kong makakapunta sya. Napatingin ako sa orasan ko. Late na ako.
--
"Janelle, why are you here?" Hinalikan ko ito sa pisngi. Napansin ko na kanina pa sya tulala at tila wala sa sarili. Umupo na rin ako sa bench na inuupuan nya, "Pupunta ka rin ba? Gusto mo sabay na tayo?" Tinutukoy ko ang kasal ni Andrei. Excited na kong ibigay sa kanya ang regalo ko. Akmang huhugutin ko na sa bulsa ko ang maliit na kahon ng magsalita syang muli.
"Calvix..." Tumingin sya ng diretso sa mata ko. Hindi ko mabasa ang pinapahiwatig ng mga mata nya. Pero sigurado ako na tila ba puno ng lungkot, galit at sakit. Huminga sya ng malalim at napapikit saglit, "Let's break up."
Tila ba huminto sa pagtibok ang puso ko at naramdaman ko ang panlulumo ng buo kong katawan. Hinawakan ko ang kamay nya at pilit na ngumiti, "Stop joking around, Janelle." Pilit akong tumawa kahit alam kong seryoso sya sa binitawan nyang salita kanina. Kaya hindi ko napigilan ang luha ko.
I stood up and kneeled down on her. I even held her hand, "Janelle... Stop doing this. You know I love you." I squeezed her hand while my tears are now flowing.
