Baby Sitter.

28

Faith.

Sessizlik.

Son yarım saattir odadaki tek şey buydu. Koca bir sessizlik. Sanki tüm gün onlardan bahsetmiş olmam onları çağırmış gibi,beni üç sene önce kapı dışarı eden annem ve babam karşımda oturuyorlardı. Üç sene sonra ilk defa onları görüyordum ve bu fazlasıyla garip hissettiriyordu. Onları görmemle birlikte o güne ait tüm görüntüler gözümün önüne gelmişti. Annemin söyledikleri,kavgamız,ardından babamın kolundan tutarak beni dışarı atması.

"Ben Marlena ve Brooke'a baksam iyi olacak."

Zayn ortamdaki gergin havayı dağıtmak adına konuştuktan sonra ayağı kalkmıştı. Buna hazır değildim. Tek başıma onlarla aynı ortamda bulunmak istemiyordum.

"Sonra hemen gel olur mu?"

Gözlerini kapatarak beni onayladı ve üst kata çıkmak için merdivenlere yöneldi.

Şimdi ne yapacaktım? Nasıl başlayacaktım konuşmaya? Anne ve baba demem ne kadar doğru olacaktı ya da belki de konuşmamalıydım ve onlarda bu yüzden gitmek zorunda kalırlardı.

"Faith."

Ben düşüncelerimle boğuşurken konuşan kişi annem olmuştu. Bakışlarımı halıdan çekip ona döndüm. Ona bakınca aklımda söyledikleri canlanmıştı.

"Sen o piçle mutlu olacağını mı sanıyorsun,Faith?! Tanrım o çocuğun ne kadar tehlikeli olduğunu görmüyor musun?"

"Bir daha asla tamam mı asla onunla görüşmeyeceksin. Eğer duyar ya da görürsem çok kötü olur,Faith!"

"Bir daha o çocuğu bana savunma!"

"Yaşanılan o kadar olaydan ve yıllardan sonra bizi burda görmeyi beklemiyordun,biliyoruz."

Bu sefer konuşan babamdı. Ona bakmaya cesaretim yoktu. Onun yaşattıkları daha ağır geliyordu. Bir kız babasına daha fazla düşkün olurdu,babasıyla gezmek, spor yapmak,hamburger yemek mükemmel aktivitelerdi. Bizde bunları çok yapardık,beni kolumdan tutup kapı dışarı etmediği zamandan önce.

"Neden geldiniz?"

Böyle bir tepki vermemi beklemiyorlardı. Daha çok üç yıl önceki kırgınlıkla muhtaç olduğu ailesine döner bakışları vardı yüzlerinde.

"Faith buraya seninle konuşmak için geldik."

"Dur ben tahmin ediyim, iyikide öldü o piç demeye falan geldiniz herhalde."

"Faith,lütfen. Bizi dinlemelisin. Her şeyin bir açıkl-"

"Yok. Hiç bir şeyin bir açıklaması yok."

Neyin açıklamasını yapacaklardı ki? Üstelik açıklama yapmak için fazla geç kalmamışlar mıydı?

"Biliyorum,Faith. Gözünde seni kapı dışarı eden bir baba profilinde olduğumu biliyorum ama lütfen dinle bizi,lütfen."

Bir şey söylemediğim için devam etti.

"O gün seni o evden atmamalıydım. Seni odana kilitlemeliydim. Biliyorum çok saçma bir şey söylüyorum ama o gün seni atmamalıydım evden Faith. Biz seni Dylan'dan korumaya çalışırken seni evden atarak onun kucağına attık sadece."