Chapter 26 (Moving on?)
“Miss Pontavice?” ang pormal naman niya.
“Yuri na lang.” sabi ko. Inusog naman niya yung chair para makaupo ako. Wow gentleman.
Infairness, gwapo siya ah, half something yata siya eh?
“Are you half……ummmm…?” wala akong masabi eh.
“Egyptian.” He said.
“Really?” hindi ako makapaniwala?!!
“Ah-huh?” sabi niya habang tumango-tango.
“So. Mommy mo o Daddy mo?” tanong ko.
“Daddy ko.” Sabi niya.
“Ahhhyyy….” Yun lamng nasabi ko.
“You’re so talkative pala.” Natatawa niyang sabi. Napahiya ako dun ah.
“Hey….don’t be so ashamed, much better if you talk too much that we keep in silence for how many minutes or hours.” Sabi niya. Nose bleed naman ako. May dumating na waiter.
“What do you want?” tanong niya.
“Ummm…ikaw na lang mag-order.” Sabi ko. Parang wala akong ganang kumain eh.
“Okay.” Sabi niya at humarap siya doon sa waiter.
“2 chicken soup. 2 lamb stew. And….?” Humarap siya sa akin. Tinaasan ko naman siya ng kilay.
“2 rocky road ice cream for dessert.” Sabi niya. Rocky road ice cream? Okay lang ba siya?
“Bakit icecream? “ tanong ko sa kanya.
“Basta.” Nakangiti niyang sabi. Gwapo pala nito. Yung pilikmata niya mahaba at yung kulay ng mata niya black na may pagkagold.
“Hey!” sabi niya habang kumakaway sa mukha ko.
“Natutulog ka bang nakadilat?” sabi niya.
“Huh? Hindi ah hehe. Ang ganda kasi ng mata mo.” sabi ko. Pumikit naman siya.
“Bakit ka pumikit?” pagtataka ko.
“Wala.” Sabi niya.
“Imulat mo nga yang mata mo.” sabi ko. Iminulat naman niya at inirapan ko siya.
“So!” he’s trying to sound upbeat, medyo awkward kasi yung presence eh.
“Tell me about yourself.” Sabi niya, napakunot noo ako.
“Why?” tanong ko.
“Because I AM YOUR MANAGER.” Yabang naman nito.
“Alright.” Sabi ko between deep breathe.
“I’m Yuri Pontavice. Twenty Years old. I lived in….Nevermind.” sabi ko, naparolled eyes ako nung sabihin ko yung dulo.
“Do you have boyfriend?” tanong niya habang ibinibigay nung waiter yung soup namin.
“Nothing.” Sagot ko habang nakatuon yung atensyon ko sa soup, mukhang masarap eh hehe.
