SARIŞIN

Bölüm 31

Aras...

Hayatımdaki en garip insandı. Küçüklüğümde bana bulaşan bir virüs gibiydi. Bana o virüs bulaştığından beri hayatımın düzeni garip bir yol izliyordu. Tıpkı şuan içerisinde olduğum an gibi.

Aras'ın kucağında evime gidiyordum. Bu hayatımda bir ilkti. Ben sadece babam ve amcam tarafından bu tür şeyleri yaşayan birisiydim. Aras... ilkti.

Ortamı bozmak adına laf attım. "Eskiden ben seni kucağımda taşırdım. Şimdi sanki rolleri değiştik."

Aras bana inanamaz gibi baktı. "Biz farklıyız Tombiş. Ben her zaman sıskaydım. Fakat sen..." beni süzdükten sonra "...her zaman Tombişsin." dedi.

Elimin altındaki saçını kavradıktan sonra hızlıca çektim. "Bak bakalım hala Tombiş miyim?" dedim bağırarak.

"Tombiş! Ahh! Bıraksana saçımı." dedi kafasını çekmeye çalışarak.

"Bu sahne bana bir yerden tanıdık geliyor." dedim gülerek. Benim fotoğrafımı çektiği günde ona aynısını yapmıştım.

"Bana da bu acı bir yerden tanıdık geliyor." dedi dişlerinin arasından. Kucağında adeta tepinerek kahkaha attım.

"Senin sayende bugünde günlük dozumu aldım." dedim saçını bırakarak.

"Buna seviniyor musun?" dedi yüzündeki garip ifadeyle. Yüzünde hala o acı dolu ifade hakimdi.

Bir anlık içimdeki duygular gün yüzüne çıktı. Ve birazcık pişman oldum. Ama birazcık.

"Çok mu acıdı?" dedim tereddütle.

"Evet, çok acıdı." dedi. Ardından dudaklarını sarkıtıp "Öpte geçsin." dedi.

"Ya kıyamam ben sana." dedim yapmacık bir gülümsemeyle. "Öpeyim de geçsin." dedim omzuna doğru yaklaşıp. Bir an Aras'ın heyecanlandığını düşündüm. Çünkü şuan bacağımı sıkıyordu.

Ensesine nefesimi üfledikten sonra biraz daha yaklaştım. Derin bir nefes aldığım da tarçın kokusu daha yoğundu. Dudaklarımı birbirine bastırdıktan sonra gülmemek için çaba sarf ettim. Elimi kaldırıp hedefimi belirledim. Ve ensesine bir tane şaplak attım. "Al sana öpücük." dedim.

Ben kahkaha atarken o beni yere indirmiş ve ensesini tutuyordu.

Bana kötü kötü baktıktan sonra "Bunun bedeli çok kötü olacak Tombiş." dedi.