SARIŞIN

Bölüm 58

"Burada ne bekliyorsun?"

Aniden duyduğum sesle yerimde irkildim. Bakışlarımı Dicle'ye çevirdiğimde meraklı bakışları ile karşılaştım.

"Ben de tam içeri girecektim." dedim gülümsemeye çalışarak.

Okula sanki ilk kez gidiyormuşum gibi kendimi gergin hissediyordum. Belki de Aras'la karşılaşma düşüncesi beni geriyordur.

"Hadi o zaman beraber gidelim." dedi koluma girerek. Dicle'ye dikkatle baktığım da yüzünde gizleyemediği bir gülümseme olduğunu fark ettim. Sanki hayatında güzel bir şeyler oluyormuş gibiydi.

"Bugün, yüzündeki ifade çok parlak." dedim omzumla onu dürterek. Bana gözlerini hafif büyüterek baktı.

"Her zaman ki gibi ışıltı saçıyorum işte." dedi saçlarını arkaya doğru savurarak. Bu haline sesli bir şekilde güldüm.

"Ama bugün farklı." dedim yalandan ellerimi gözlerime siper ederek. "Sana bakarken gözlerim tamamen kamaşıyor. Ahh sanırım bu ışıltı beni kör edecek." dedim kör oluyormuş gibi taklit yaparak.

Dicle sesli bir şekilde güldükten sonra omzuma vurdu. "Beni bu kadar iyi tanıman bazen gerçekten sinir bozucu oluyor, Ezgi." dedi sırıtarak bana bakarken.

"Hadi, anlat bakalım. Noyan'la ilgili olduğunu biliyorum." dedim bilmiş bir ifadeyle gülümseyerek.

Bana gözlerini kısarak baktı. "Gamzen olduğu gerçeğini sürekli gözüme sokacaksın değil mi?" dedi gamzeme parmağı ile baskı uygulayarak.

Gamzemi daha belirgin hale getirip yanağımı ona biraz daha yaklaştırdım. "Anlatmaya başlamazsan bunu yapmaya devam ederim." dedim yüzümdeki gülümseme daha da genişlerken.

Beni yanağımdan ittikten sonra "Gerçekten bugün çok sinir bozucusun." dedi yüzündeki sahte kızgınlıkla.

Ardından aynı parlak ifadesi ile bana döndü. "Noyan, bazen gerçekten sinir bozucu oluyor. Çoğu zaman onu anlamıyorum. Bir gün umrunda olmadığımı söylüyor, ertesi gün onu peşimde buluyorum. Garip, ama bu hoşuma gidiyor." dedi bakışlarını gökyüzüne çevirerek. "İlk kez kendimi böyle hissediyorum. Sanki daha önce sevgiyi hiç hissetmemişim gibi. Sanırım bu his ben de bağımlılık yaptı Ezgi." dedi bana dönerek.

"Nasıl yani?" dedim tek kaşımı kaldırarak.

"Onun bu gelgit halleri ben de bağımlılık yaptı. Sürekli kendimi onu düşünürken buluyorum. Her gün onu görme umuduyla, okulu bile sevmeye başladım. Bu duyguyu hissedeceğimi hiç düşünmezdim." dediğinde derin bir iç çektim.

Aras'ta bana böyle hissettiğini söylemişti.

"Seninle ilgili her şey beni gülümsetmeye başlamıştı. Her gün seni düşünürken buluyordum kendimi."

Bakışlarımı Dicle'ye çevirdim. "Peki onunla ilgili her şey seni gülümsetiyor mu?" dedim düşünceli bir ifadeyle.

"Sence de bu açık değil mi?" dedi yüzündeki gülümseyi göstererek.

"Peki..." dedim yutkunarak. "Onu seviyor musun?"

Dicle bir süre düşünür gibi ses çıkardı. "Bunu kendime defalarca sordum. 'Onu gerçekten seviyor muyum?' Bu düşünce bazen beni korkuttu. Daha önce kimseyi sevmedim biliyorsun. Bununla nasıl baş edeceğimi bilmiyordum. Ama onun yanında kendimi farklı bir Dicle gibi hissediyordum. Onun yanında kendimi rahat ve güvende hissediyordum. Ve sonra düşündüm; sanırım sevgi dedikleri şey buydu." dedi bana dönerek. "Evet, onu gerçekten seviyorum."