Eski ismi- Cold Göründüğü gibi isim değişikliği yaptım, kelimelerin anlamına gelecek bölümlerde yer vereceğim.
Hikaye yayından kaldırılıp, düzenlenerek 1.bölümden tekrar yayınlanmaya başlamıştır. Diğer bölümler, yavaş yavaş gelmeye başlayacaktır.
Keyifli okumalar, yorum ve oylarınızı bırakmayı unutmayın.. :')
§
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu yörünge, Beraber ölüme.
§
Bir kibrit kutusundaki, ucu ateşin yanmasını sağlayan kloratı bitmiş bir kibriti anımsatıyordu hayattaki konumum. Kullanılmak için en az on kez kutusunun kenarına sürtülen, ama kullanışsız olduğu anlaşıldığında bir yerlere fırlatılan o küçük kibrit. Aslında kullanılabilir hale getirmek küçük bir ateşin elindedir, ama kimse bu zahmete girmeden gözden çıkarır onu.
Günlük yörüngem basitti. Sabahlamak, geceden kaldığım için şişmiş gözaltları ile okula gitmek, dersleri zoraki bir güçle dinlemek ve ardından eve dönerek dört duvar arasına kapanmak. Her şey netti.
Çizdiğim profil ise yaşadıklarımın tam tersi gibiydi; Dedesi kasabanın en zengini, ailesi ile rahat bir evde yaşıyor, gündelik kendi moralini bozmak için boş boş arayışlar peşinde koşuyor. Her şeyin göründüğü gibi olmadığı cümlesi ağızdan çıkıyor, ama beyinlere kazınamıyor. İnsanlar sanki konuşmak, konu bulmak için, beni istedikleri şekile sokup, şekillendiriyorlar.
Okulda moralimi bozan tek şey derslerdi. Ve bu sadece hayatımın yüzde birini kapsıyordu. Yüzde doksan dokuzunu kimse bilmiyor, ilgilenmiyordu.
Mesela, matematik dersini severken, öğretmeni yüzünden bu dersten soğumam kesinlikle bir suçtu. Hele de her derste puanımdan birkaç rakam kırmak için yemin etmiş bir matematik hocasına sahipsem, dersten iğrenmem çok normal değil miydi?
"Kim Jennie, bu soruyu çözüp bitirmen için sadece 1 dakikan var. Yoksa, sınavda -10 puan'a hazır ol."
Ne zaman keskin bakışlarının beni bulacağını beklerken, gözlüğünü düzeltip yönünü bilirmiş gibi herkesi es geçerek beni bulduğunda dudakları günümü zehir edecek kelimeleri serbest bırakmıştı. Bıkkınca nefesimi dışarıya bırakıp, ilk dersten beri yapıştığım sıramdan kalktım. Ağır bir şekilde, zaman öldürmek istermiş gibi adımlayıp yazdığı sorunun tam önünde durdum. Beynimi zorlayıp, beni bu durumdan kurtarmasını diledim. Aklıma iki yol geliyordu ve hesaplamaya çalışıyordum. Cevabı bulduğumda, hızlıca yazarak hocaya baktım. Kibirli bir şekilde gülümsedi.
