Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
§
İnsan nefes alarak yaşardı. Nefesimin tükendiğini hissediyorum.
Bana kim yardım edecekti? Anne? Baba?
Neden ilk aşkım ve kahramanım olacak bir babam, örnek alacağım bir annem yoktu ki? Vardı da yoktu.
Bazen..ama bazen ölmelerini diliyorum.
Ama sonra, kendime kızıyorum. Belki içlerinde gram sevgi vardır bana karşı? Kendini kandırdığımı bile bile yapıyordum bunu. Zavallıca olduğunu biliyordum, ama onlar gibi olamıyordum.
Kapının yüksek sesle çarpışından sonra tam 20 dakika geçmişti. Annemin de üç bira alarak salona gidişini izlemiştim. Muhtemelen sızıp kalmıştı. Ayağa kalkıp, duvara yaslanmış sessizlikleri ile bana saygı duyan adamlara bakmadan odama girdim. Biraz büyük olan sırt çantamı alıp, içine günlük giysilerimden birkaçını topladım. Telefon şarj aletimle biraz para alıp dışarıya çıktım. İkisi de bana bakarken, merdivenlere yönelerek duyacakları bir şekilde bir şeyler mırıldanmıştım.
"Hadi, gidelim."
•
Kapıyı çalıp, birkaç saniye bekledim. Saçları karışık bir şekilde olan Jin kapıyı açtığında gülümseyerek içeriye girmiştim.
Hepsi salonda bir yerlere yayılmış telefonlarını kurcalıyordu.
"Selam gençlik, birkaç haftalık başınıza bela olmaya geldim."
"Senden olsa tatlı bela olur Jen, kediye benziyorsun kızım."
Göz devirip, ona orta parmağımı gösterdiğimde içeridekiler kahkaha atmıştı. Jungkook'a döndüğümde, benim bakmamla bana dönmüştü.
"Kusura bakma ama Jungkook-ssi senin yatağın fazla rahattı, birkaç haftalık orası benim."
"Misafir od-"
"Ah, biliyorum misafir olduğum için bana seve seve odanı verirsin. Çok incesin." diyerek onun odasına yönelmiştim.
"Kadınlardan korkulur demiştim."
"Nedense senden korkmuyoruz Taehyung-ssi."
Jimin'in dediğine hepsi gülerken, ben odaya giriyordum o zaman.
"Ha, ha, ha Jiminiella"
Kafamı olumsuzca sallayıp gülerek kapıyı kapattım. Anlaşılan burada hiç sıkılmayacaktım..
§
Not; Bu kurguyu o kadar çocuksu yazmışım ki, artık düzenlesem bile işin içinden çıkamadığımı fark ettiğim için sadece yazım hatalarını düzeltip atıyorum. Klasikler ve bazen de cringe' anlarla dolu, ama bir zamanlar bu tip şeyleri seven biriymişim.
Bu kadar okunuyor olması beni oldukca utandırıyor..
