Drug:Sober |H.S|

Chapter 16

Harry's POV.

Δεν ξέρω γιατί είπα οτι είπα ή γιατί έκανα οτι έκανα. Είχα την ανάγκη να ξέρω οτι έχει ξεσπάσει για αυτό που έκανα, οτι έχει βγάλει τον θυμό απο μέσα της.

Έγινα ευάλωτος μπροστά της και αυτό με κάνει να νιώθω αμήχανα, όχι ότι δεν έχει ξαναγίνει ποτέ πριν αυτό αλλά.. Δεν μπορούσα να το ελέγξω και δεν ξέρω πως να νιώσω για αυτό.
Πριν την γνωρίσω δεν με ένοιαζε για κανέναν άλλον πέρα απο τον κώλο μου, και την ομάδα μου.

Δεν με ένοιαζε αν θα πλήγωνα τα κορίτσια που ανέπτυξαν αισθήματα για μένα κάποια στιγμή, ούτε τι θα απογίνουν.

Δεν με ένοιαζε αν θα έπαιρνα υπερβολική δόση ναρκωτικών ή να πουλήσω, αν θα χρειαζόταν να πιαστώ στα χέρια με κάποιον που έμπαινε εμπόδιο στις δουλειές μου, αν θα έπρεπε να σκοτώσω κάποιον με όλα αυτά που είμαι μπλεγμένος, άλλωστε για αυτο είμαι ο καλύτερος στο Λονδίνο και έχω φήμη σε όλους.

Μέχρι που εμφανίστηκε η Lydia. Με έκανε να σταματήσω κάπως, όχι τελείως αλλά τουλάχιστον στο θέμα των ναρκωτικών. Θέλω να τα σταματήσω και για αυτήν αλλά και για μένα πλέον.

Αν μπορούσα θα σταματούσα τα πάντα, όμως αυτός είναι ο τρόπος ζωής μου, έτσι εχω μάθει να ζω. Αν σταματούσα ποτέ όλοι θα έβρισκαν τρόπους για να με σκοτώσουν, για να πάρουν εκδίκηση και δεν θα σταματούσαν μέχρι να τα καταφέρουν. Αν σταματούσα μπορεί να πάθαινε κάτι η Lydia.

Μπορεί να πάθει το οτιδήποτε και τώρα αλλά ξέρω πως τωρα μπορώ να μας προστατέψω και τους δυο, με φοβούνται είτε το παραδέχονται είτε όχι, και αν όχι ίσως θα έπρεπε γιατί αν κάποιος την πειράξει, δεν ξέρω μέχρι που είμαι ικανός να φτάσω για το καλό της. Επίσης μπορώ να τις μάθω 2-3 πράγματα για να προστατέψει τον εαυτό της.

Δεν ήθελα ποτέ να μπεί μέσα σε όλα αυτά ομως υποθέτω είναι ενα τίμημα του να είμαστε μαζί.

Νοιάζομαι για αυτή την κοπέλα κι θα κάνω οτι περνάει απο το χέρι μου για να είναι χαρούμενη.

Μπόρεσε να με κάνει να νιώσω, όταν ποτέ πρίν κανείς δεν μπορούσε να το κάνει αυτό, με έκανε να καταλάβω τι πάει να πει να νοιάζεσαι για κάποιον, τι σημαίνει η αγάπη.

<<Τι θα μαγειρέψουμε?.>>

Ρώτησε μόλις μπήκαμε στην κουζίνα και με έκανε απότομα να βγω απο τον χείμαρρο των σκέψεων μου.

<<Γιατί απλά να μην παραγγείλουμε?.>>

Ρώτησα κουρασμένος απο όλη την σημερινή μέρα.