Drug:Sober |H.S|

Chapter 52

Το σώμα μου πονάει, πεινάω και νιώθω πιο βρώμικη απο ποτέ.

Γύρισα πλευρό και έβγαλα αυθόρμητα έναν μαρφασμό απο τον πόνο που ένιωσα. Δεν κατάλαβα πότε κοιμήθηκα, όμως σίγουρα δεν έχει περάσει πολύ ώρα, υποθέτω πλέον θα έχει βραδιάσει.

Έκλεισα τα μάτια μου σε μια προσπάθεια να κοιμηθώ ξανά, δεν θέλω να αντιμετωπίσω ακόμη την πραγματικότητα, όμως ενα δυνατό ουρλιαχτό με έκανε να πεταχτώ από το στρώμα που είχαν.

Τι στο καλό ήταν αυτό?.

Μπορώ να διακρίνω φωνές από το διπλανό δωμάτιο όμως δεν καταλαβαίνω τι λένε.

Το ίδιο ουρλιαχτό ακούστηκε ξανά και άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου.

Η φωνή του ακούστηκε δυνατά να φωνάζει σε αυτούς που ήταν μαζί του και έπειτα ξανά φώναξε δυνατά.

Τι του κάνουν?.

Έτρεξα στην πόρτα και ξεκίνησα να την βαράω, θα με ακούσουν, δεν γίνεται να μην με ακούσουν.

<<Ανοίξτε μου. Derek άνοιξε μου.>>

Η φωνή του Harry ακούγεται δυνατά στα αφτιά μου και δεν μπορώ να αντέξω την ιδέα οτι τον πληγώνουν.

<<Αφήστε τον ήσυχο. Κάντε οτι θέλετε σε εμένα οχι σε αυτόν.>>

Νιώθω τον λαιμό μου να πονάει αλλά δεν θα τα παρατηρώ τόσο εύκολα.

<<Derek άνοιξε μου.>>

Χτύπησα την πόρτα μια τελευταία φορά πριν ανοίξει απότομα.

Ο Richard βρίσκεται μπροστά μου, με το ηλίθιο χαμόγελο του χαραγμένο στα χείλη του.

Το χέρι μου έπεσε με φορά στο μάγουλο του και το πρόσωπο του γύρισε απο την άλλη πλευρά.

Μπάσταρδε.

Με κόλλησε στον τοίχο και το χέρι του τυλίχτηκε γύρω από τον λαιμό μου σφιχτά.

<<Γαμημένη πόρνη, θα είσαι εδώ, κλειδωμένη, ανήμπορη, να ακούς τα ουρλιαχτά του γκόμενου σου όσο θα περνάει βασανιστήρια στο δίπλα δωμάτιο. Θα ζήσεις με αυτό για μέρες, ξέροντας οτι είναι δίπλα σου αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να τον σώσεις, για να του δώσεις δύναμη ή να του συμπαρασταθείς. Θα πεθάνει κι εσύ θα ακούς τις κραυγές του.>>

Ψιθύρισε μπροστά στο πρόσωπο μου. Προσπάθησα να βγάλω τα χέρια του απο πάνω μου αλλά δεν κατάφερα απολύτως τίποτα.

Γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα?.

Το χέρι του σφίγγει στον λαιμό μου και νιώθω το οξυγόνο να φεύγει απο μέσα μου.