Drug:Sober |H.S|

Chapter 11

Harry's POV.

Μόλις φτάσαμε σπίτι της έπρεπε κυριολεκτικά να την κρατάω για να μην πέσει.

Τρέμει και μπορώ να πω με σιγουριά οτι είναι ακόμα σοκαρισμένη με την αντίδραση της.

Πήρα τα κλειδιά απο τα χέρια της και άνοιξα την πόρτα.

<<Α γυρίσατε?.>>

Ρώτησε η Victoria και μόλις είδε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Lydia αυτή την στιγμή, το ποτήρι που κρατούσε βρέθηκε σε πολλά μικρά κομμάτια στο πάτωμα.

Έτρεξε κοντά της και την πήρα απο τα χέρια μου.

Ήθελα να την τραβήξω πίσω σε μένα, πίσω στην αγκαλιά μου.

Όμως απλά θα ήμουν πολύ μαλάκας αν το έκανα αυτό. Είναι η μαμά της και εγώ θα έπρεπε να σταματήσω να ζηλεύω ή να είμαι τόσο κρητικός. Τουλάχιστον όσο αφορά την μαμά της και τον αδερφό της, στον πατέρα της δεν εχω κανένα πρόβλημα ακόμα και στο να τον χτυπήσω.

Και μόνο που θυμάμαι πως της μιλούσε και πως της είχε φερθεί θέλω απλά να πάω να τον βρω και να τον κάνω να μετανιώσει για οτιδήποτε έκανε.

<<Lydia, κοριτσάκι μου, τι έπαθες? Τι έγινε?.>>

Η Victoria έβαλε τα κλάματα και την κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά της.

Είναι τόσο καλή με την κόρη της. Και αυτό με κάνει να μου λείπει η δική μου οικογένεια, η μαμά μου και η αδερφή μου.

Ίσως θα έπρεπε να τους τηλεφωνήσω κάποια στιγμή, αυτές τις μέρες. Θα κάνει καλό και στην Lydia να ειναι μαζί τους, τις εχει συμπαθήσεις όπως και αυτές το ίδιο.

<<Τίποτα είμαι καλά.>>

Είπε με τρεμάμενη φωνή.

<<Lydia σε παρακαλώ, μην με αφήνεις έξω απο την ζωή σου.>>

Πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε να μιλάει.

<<Γυρνούσαμε στο αυτοκίνητο ώστε να έρθουμε σπίτι. Περάσαμε πολύ ωραία με τα παιδιά και γενικά όλα ήταν καλά. Μέχρι που κάποιος, ένας άντρας λίγο μεγαλύτερος μας περίπου με έπιασε για να με ρωτήσει κάτι.>>

Βγήκε απο την αγκαλιά της μαμάς της και ξεκίνησε να προχωράει πάνω κάτω αποφεύγοντας τα γυαλιά.

<<Όμως εγω φρίκαρα μόλις με ακούμπησε. Ήταν ένας άγνωστος και δεν ήθελα να με ακουμπάει. Ξεκίνησα τότε να του φωνάζω να με αφήσει ήσυχη και να φύγει μακριά μου. Μετά ήρθαμε κατευθείαν εδώ.>>