Drug:Sober |H.S|

Chapter 51

Lydia's POV

<<Ο...Μπαμπάς σου?>>

Ρώτησα επιφυλακτικά τον Harry, δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρίσκεται τώρα ούτε το πως μπορεί να αντιδράσει απο λεπτό σε λεπτό.

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του χωρίς να πει κάτι ή καν να γυρίσει με κοιτάξει.

<<Νόμιζα πως είχε φύγει απο το Λονδίνο.>>

Ποτέ δεν τον ρώτησα τι απέγινε ο μπαμπάς του, εκτός του ότι δεν θέλει να μιλάμε για αυτόν πίστευα απλά ότι θα έχει φύγει  απο εδώ, ποτέ δεν σκέφτηκα να τον ρωτήσω.

<<Σου το είχαμε πει Lydia, όλοι μας, δεν έπρεπε να μπλέξεις με όλα αυτά, κοίτα σε τι κατάσταση βρισκόμαστε τώρα και οι δυο μας.>>

Ο ίδιος του ο πατέρας τον απήγαγε και το μόνο που σκέφτεται είναι το οτι εγώ έχω μπλέξει?. Τον αγαπάω που ανησυχεί για εμένα και που πάντα προσπαθεί να με προστατέψει αλλλά μιλάμε για την οικογένεια του.

<<Πως νιώθεις με όλα αυτά?.>>

Γέλασε πίκρα και αναστέναξα.

<<Τον μισώ, δεν φαντάζεσαι πόσο γαμημένα τον μισώ. Μου είχε καταστρέψει την ζωή, δεν θα τον αφήσω να το ξανά κάνει.>>

Είπε αποφασιστικά και με κοίταξε. Κάτι έχει ετοιμάσει, το θέμα είναι τι?.

<<Μην τολμήσεις και ξανά κάνεις καμιά χαζομάρα, μην ανακατεύεσαι σε αυτό μωρό μου, σε παρακαλώ.>>

Ο τρόπος που αυτά τα λόγια βγήκαν απο το στόμα του έκαναν το στομάχι μου να δεθεί κόμπος.

Δεν είναι αυτό το τέλος, δεν μπορεί να είναι αυτό, δεν θα επιτρέψω να είναι αυτό.

Σε όλα τα παραμύθια υπάρχει ένα καλό τέλος, όμως δεν βρισκόμαστε σε παραμύθι, ζούμε στην κόλαση και πρέπει να παλεύουμε καθημερινά με τον διάολο για να βγούμε ζωντανοί απο όλο αυτό.

<<Θα το έκανα ξανά και ξανά αν αυτό σημαίνει να είσαι καλά.>>

Και είναι αλήθεια, με έχει σώσει τόσες φορές, δεν θα τον άφηνα να καταλήξει... νεκρός.

Μισώ που τον βλέπω δεμένο με σχοινιά, να θέλει να αντιδράσει και να μην μπορεί να κάνει τίποτα, με το ζόρι κουνιέται.

Η πόρτα άνοιξε απότομα και μπήκε μέσα ο Derek, μου κάνεις γαμημένη πλάκα?.

<<Συγνώμη...>>

Είπε και κατέβασε το κεφάλι του. Με πλησίασε και έλυσε τα σχοινιά απο τα πόδια και τα χέρια μου.