Drug:Sober |H.S|

Chapter 9

<<Όχι, άφησε με, μην.. μην το κάνεις αυτό. Όχι, όχι σταμάτα. Άφησε με.>>

Μπερδεμένες λέξεις ξαφνικά ξεκίνησαν να ακούγονται απο την Lydia και με δυσκολία άνοιξα τα μάτια μου, τι στο καλό κάνει τέτοια ώρα?.

<<Σε παρακαλώ, σταμάτα.>>

Ένας ήχος σαν να κλαψουρίζει βγήκε απο το στόμα της. Η αναπνοή της ήταν ακανόνιστη και τα χέρια της έσφιγγαν την μπλούζα μου.

Σκατά γαμώτο. Όχι, αυτό. Όχι οι εφιάλτες.

<<Lydia ξύπνα.>>

Είπα απαλά και την κούνησα στον ώμο σιγανά, όμως τίποτα δεν γινόταν.

<<Φύγε απο πάνω μου, σε παρακαλώ, άφησε με.>>

<<Μωρό μου ξύπνα, σε παρακαλώ.>>

Την κούνησα ξανά όμως δεν έγινε τίποτα, τι στο καλό?.

<<Σε παρακαλώ Lydia.>>

Δάκρυα έτρεξαν ξαφνικά απο τα μάτια μου, χωρίς να τα ελέγξω.

Πονάω και εγώ μαζί της, για όλα αυτά που περνάει.

<<Μην τον πειράξεις, μην... >>

Πήρε μια βαθιά ανάσα και αμέσως την αγκάλιασα σφιχτά σαν να μπορούσα να πάρω μακριά της τον πόνο και να τον φορτώσω στον εαυτό μου, εάν μπορούσα θα το έκανα.

<<Ξύπνα Lydia που να πάρει ξύπνα.>>

Φώναξα και στραβοκατάπιε, όμως δεν κούνησε στο ελάχιστο τα βλέφαρα της.

Ήταν εξαντλημένη και έπεσε σε βαθύ ύπνο όμως πρέπει να ξυπνήσει.

<<Τι έγινε?.>>

Ρώτησε αμέσως ο Jeremy μόλις μπήκε μεσα μαζί με την μαμά του.

<<Βλέπει εφιάλτη, δεν ξυπνάει όμως.>>

Τα δάκρυα έβγαιναν ορμητικά από τα μάτια μου πλέον καθώς προσπαθούσα να την ξυπνήσω, αλλά αυτή απλά έλεγε σκόρπιες λέξεις.

<<Ο Harry.. >>

Κούνησε το κεφάλι της για λίγο και έσφιξε και άλλο το χέρι της πάνω μου ενώ το σώμα της έσφιξε απότομα.

<<μη.. Όχι.. Harry.>>

<<Εδώ είμαι, άνοιξε τα μάτια σου, είμαι εδώ.>>

<<Harry>>

Ούρλιαξε και άνοιξε τα μάτια της έτοιμη να σηκωθεί από το κρεβάτι αλλά την κρατούσα σφιχτά στην αγκαλιά μου, όμως μέχρι να το καταλάβει χτυπήθηκε για να την αφήσω.