Drug:Sober |H.S|

Chapter 33

Έχω ένα καθημερινό πρόγραμμα πλέον.

Σχολείο το πρωί, συμμάζεμα στο σπίτι και μαγείρεμα και θεέ μου δεν πίστευα οτι θα ήταν τόσο δύσκολο, οι εργασίες που πρέπει να είναι έτοιμες, οι συνεδριάσεις με τον ψυχολόγο και η εξάσκηση με τον  Harry.

Πόσο κουραστικά και δύσκολα είναι όλα αυτά μαζί?.

Κυρίως το να καθαρίζω ολόκληρο σπίτι, όταν έμενα με την μαμά μάζευα μόνο το δωμάτιο μου.. Και αν.

<<Πάμε?.>>

Ρώτησε ο Harry και σηκώθηκα.

Είμαι κουρασμένη απο την εξάσκηση και το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ αλλά πρέπει να δω την μαμά μου και να δω τι έγινε.

<<Πάμε.>>

Βγήκαμε έξω και δύο λεπτά μετά βρεθήκαμε έξω απο την πόρτα και ο Harry χτύπησε χωρίς να χάνει χρόνο.

Πόσο περίεργο είναι το να πρέπει να χτυπήσω για να μπώ μέσα ενώ μια εβδομάδα πρίν απλά άνοιγα με τα κλειδιά μου.

Η πόρτα άνοιξε και ο Jeremy εμφανίστηκε πίσω απο αυτήν.

<<Jeremy.>>

Σχεδόν τσίριξα και τον αγκάλιασα.

<<Γειά σου μικρή.>>

Ανταπέδωσε την αγκαλιά και έπειτα με άφησε. Πόσο μου έλειψε ο αδερφός μου, παλιά περνούσαμε σχεδόν ολόκληρη την ημέρα μαζί και τώρα χαθήκαμε.

Είναι δική μου ευθύνη αυτό, πρέπει να περνάω περισσότερο χρόνο μαζί τους.

<<Η μαμά?.>>

Ρώτησα και πέρασα μέσα χωρίς να περιμένω απάντηση, πήγα να την χαιρετήσω οσο ο αδερφός μου μιλούσε με τον Harry.

<<Κοριτσάκι μου όμορφο πως είσαι?.>>

Ρώτησε η μαμά μόλις με αγκάλιασε.

Πόσο μου λείπει η οικογένεια μου, οι στιγμές που περνούσαμε μαζί.

Μέχρι και με τον μπαμπά.

Κάποτε όλοι είμασταν χαρούμενοι. Οι άνθρωποι αξίζουν μία δόση ευτυχίας, έστω και λίγη, την έχουν ανάγκη. Μέσα απο τις λύπες και τα προβλήματα παραμονεύει μία αχτίδα ελπίδας.

Όμως όλο αυτό ήταν μία κάλυψη, τίποτα δεν ήταν αλήθεια. Πίσω απο την υπέροχη οικογένεια, η θλίψη, τα μυστικά και ο πόνος βρισκόντουσαν εκεί, είμασταν διαλυμένοι απλά ήμουν υπερβολικά αθώα για να τα δώ όλα αυτά.

<<Νιώθω πως έχω να σε δώ αιώνες. Μου έλειψες.>>

Με έσφιξε στην αγκαλιά της και δέχτηκα την ζεστασιά που μου προσφέρει.