Drug:Sober |H.S|

Chapter 22

Harry's POV.

Έφυγε με τον Zayn εδω και αρκετή ώρα, τώρα θα έπρεπε να είναι πίσω, γιατί δεν είναι?.

Δεν αμφιβάλω για το αν είναι πιστή σε μένα ή όχι. Εμπιστεύομαι και αυτήν και τον Zayn, αλλά πραγματικά θέλω να μάθω το πως είναι η ψυχολογία της τώρα.. Και τα νεύρα της.

Δεν κάναμε κυριολεκτικά τίποτα απο την στιγμή που έφυγε η Lydia. Ο Louis ήταν έτοιμος να μιλήσει και να μου φωνάξει αλλά ξέρει καλύτερα οτι δεν θα έπρεπε να κάνει κάτι τέτοιο, και δεν έκανε.

Η καθημερινότητα μου εξαρτάται πλέον απο την Lydia, όπως και οι αντιδράσεις μου ή οι περισσότερες απο αυτές.

Κλειδιά ακούστηκαν στην πόρτα και γύρισα προς τα εκει περιμένοντας.

Ο Zayn μπήκε μέσα και πέταξε τα κλειδιά στο τραπέζι μόλις ήρθε σε εμάς.

Τον κοιτούσα επίμονα όπως κι αυτος, ήξερε οτι ήθελα να μου πει τι έγινε αλλα κράτησε το στόμα του κλειστό.

<<Πως είναι?.>>

Ρώτησα αλλά δεν απάντησε. Γιατί στο διάολο δεν μου απαντάει?.

<<Έχει πολλά νεύρα μαζί μου?.>>

Γύρισε ξανά προς το μέρος μου και τα χαρακτηριστικά του ήταν σφιγμένα, τι σκατά γίνεται μαζί του?. Αρχίζει να με νευριάζει.

<<Μίλησε γαμώτο.>>

Φώναξα και τον πλησίασα.

<Να ήσουν εκει να έβλεπες πως ήταν η ψυχολογία της που εσύ έκανες σκατά.>>

Απάντησε ήρεμος, σε αντίθεση με μενα.

<<Μην παίζει με τα νεύρα μου Zayn.>>

Γέλασε ειρωνικά και με πλησίασε.

<<Δεν σου αρέσει όταν δεν κάνουμε αυτά που μας λες ε? Ή όταν δεν απαντάμε σε πράγματα που θέλεις να μάθεις, όταν σου μιλάμε απότομα ή όταν δεν σου δίνουμε σημασία. Πες μου Harry, γιατί είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω στο οτιδήποτε?.>>

Έκανα ενα βήμα πίσω λες και τα λόγια του με χτύπησαν στο πρόσωπο.

Ο Zayn είναι σαν αδερφός για μένα, αλλά αντίθετα μπορεί να γίνει χειρότερος και απο κάποιον εχθρό μου. Λέει τα πράγματα ετσι ακριβώς οπως είναι, ωμά χωρίς ίχνος συναισθήματος και σε κάνει να συνειδητοποιείς τα λάθη σου χωρίς να σε λυπάται.

<<Γιατί την νοιάζομαι.>>

Η φωνή μου κόλλησε στον λαιμό μου και πίστευα οτι δεν ακούστηκε, μέχρι να τον ξανά ακούσω να γελάει.