Drug:Sober |H.S|

Chapter 2

Lydia's Pov.

<<Γλυκιά μου Lydia, πάει καιρός από τότε που εχω να σε δώ.>>

Είπε η Charlotte με μία δόση ξεκάθαρης ειρωνείας στην φωνή της.

<<Απο τότε που ο Harry ήταν δικός μου, αλλά φυσικά έπρεπε να έρθει μια τσουλίτσα σαν και εσένα για να μου τον πάρει, και ξέρεις Lydia, δεν συγχωρώ όποιον παίρνει οτι είναι δικό μου. Είχα μια υπέροχη σχέση μαζί του και τα διέλυσες όλα.>>

Η τύπισσα είτε είναι τρελή είτε είχε οφθαλμαπάτες γιατί δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για να τα νομίζει όλα αυτά.

Δεν με τρόμαζε, περισσότερο με αηδιάζει η παρουσία της εδώ, παρά με τρομάζει.

<<Υπέροχη σχέση?. Έλα τώρα Charlotte.. Γλυκιά μου. Μόνο για το πήδημα σε ήθελε και το ξέρουμε οπότε τι λες για το... Υπέροχο πήδημα αντί για το υπέροχη σχέση?.>>

Χαμογέλασα αυτάρεσκα σε αυτή την σκύλα μπροστά μου και μπορούσα να καταλάβω οτι αμέσως νευρίασε.

<<Ηλίθια τσούλα.>>

Είπε μέσα απο τα δόντια της και πλησίασε κοντά μου ενώ ταυτόχρονα άπλωσε το χέρι της και η παλάμη της προσγειώθηκε στο μάγουλο μου, κάνοντας το κεφάλι μου να γυρίσει στο πλάι απο την δύναμη.

<<Γιατί μέχρι εκεί φτάνει το επίπεδο σου.>>

Είπα χωρίς να δείξω οτι πόνεσα και την έφτυσα στο πρόσωπο.

Το χέρι της άρπαξε δυνατά το μαλλί μου και έκανε το κεφάλι μου προς τα πίσω. Έσκυψε λίγο και έφερε το πρόσωπο της δίπλα στο δικό μου.

<<Άκου παλιό βρώμα.. >>

Ξεκίνησε να λέει απειλητικά αλλά η πόρτα που άνοιξε την σταμάτησε.

<<Άφησε την τώρα, Charlotte.>>

Η φωνή του αυταρχική, δυναμική χωρίς ίχνος αμφιβολίας για την δύναμη που ασκεί στους άλλους.

<<Φύγε, τώρα.>>

Απαίτησε και η Charlotte αμέσως έφυγε με τα ηλίθια τακούνια της να κάνουν υπερβολικό θόρυβο σε αυτόν τον μικρό χώρο.

Μόλις η πόρτα έκλεισε το σταθερό του βήμα ήταν αυτό που ακουγόταν τώρα στον χώρο και γέλασα με αυτόν.

<<Ήμουν σίγουρη οτι θα ήσουν εσύ, Jason.>>

Έσκυψε μπροστά μου ώστε να είναι στο ίδιο ύψος με εμένα και χαμογέλασε σαν χαζός.