Undergroung Rappers'1

.41.

"Gitmek istediğinden emin misin Jennie"

Jennie ceketini üstüne geçirirken aynadan yatakta oturan Suga'ya baktı. Elbette emindi Jongin'e ne olduğunu en iyi oraya giderek öğrenebilirdi.

"Oraya yeniden gitmek istemesemde buna mecburum"

Suga yataktan kalktı ve ona doğru ilerleyip elini onun beline yerleştirdi dudaklarını ise boynuna.

"Seni seviyorum"

Jennie gülümserken parmaklarını onun çenesine yerleştirdi topuklarının üzerinde dönerken onun dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu.

"Benimle geleceğin için teşekkür ederim"

Suga kaşlarını çatarken homurdanarak konuştu.

"Sence aslanların arasına bir ceylan atarmıyım?"

Jennie güldü ve alayla konuştu."Zamanında o ceylan aslanlara diz çöktürüyordu bunu unutma"

Suga inanmaz bir şekilde Jennie'ye bakarken tek kaşını kaldırarak ona baktı.

"Bana inanmıyor musun?"

Suga başını iki yana sallarken onu süzdü.

"Yani hiç o tipte birine benzemiyorsun Jennie"

Dudaklarında acı bir gülümseme oluştu, eskiden Jongin'de ona bunu söylemişti ve onu değiştirmişti ama aynı zamanda yerleri de değiştirmişlerdi. Suga'nın parmaklarını yanağında hissederken endişeli bakışlarını gördü.

"Bir şey mi oldu?"

Başını iki yana sallarken ondan ayrıldı.

"Yok bir şey haydi şu lanet yere gidelim"

.

Sessiz geçen yolculuktan sonra oradalardı Jennie'nin geçmişindelerdi, Suga'nın bilmediği o geçmiştelerdi. Jennie tedirgindi birinin ona gerçekleri anlatmasını istemiyordu, onun eskiyi bilmesini istemiyordu. O iğrenç kişiliği duymasını istemiyordu, o zamandan kalma olan hiç bir parçayı görmek istemiyordu. Suga'nın onu şu an gördüğü hali ile tanımasını istiyordu, diğer hali ile değil.

Hiç birimiz masum değildik Jennie de hiç masum değildi. En çokta Kris'i kurtarmasında ki neden ise buydu, o eskiden onun gibiydi ama başı daha dertteydi. Her bir haltı yapmıştı asla unutamayacağı bir çok şey vardı. Geçmişinden kurtulması zor olmuştu karanlığın içinden beyaz olarak çıkamayı başarabilmişti. Suga'nın eli onun beline dolanırken Jennie yüzüne bir gülümseme yerleştirdi. Sahteliği çok iyi anlaşılıyordu ama Suga bunu sormak istemedi, kendisi öğrenmek istedi. İçeri girdiklerinde Jennie derin bir nefes aldı ve başını yere doğru indi, tanınmak istemiyordu.

"Jennie iyi misin?"

Jennie yüzüne yine sahte bir gülümseme yerleştirirken onu cevapladı.

"Gayet iyiyim"

Yalandı, hiç iyi değildi diken üstünde oturuyordu adeta. Sadece güvenmediği insanların ona hikayeyi anlatmasını istemiyordu. Suga kaşlarını çattı, sevgilisinin huzursuz olması onu da geriyordu. Ortamda bulunan çoğu insanįn ise sürekli Jennie'ye bakması içinde şüphe uyandırıyordu. Burası pislik bir ortamdı gençliğinde buralarda takılmıştı Jennie ile ise zamanları uyuşmuyordu. Ve hala aklına Jennie'nin buralarda ne yaptığı takılıyordu, burada olman için bir şeyin içinde olman gerekiyordu.

Jennie bazı tanıdık yüzler görmüştü onları tanımamazlıktan gelmek en iyisiydi, herhangi biriyle konuşmak istemiyordu. Barın yanında ki kapıya ilerlerken tanıdık bir ses kulaklarına doldu.