Elimde olmayan sebepler yüzünden bölüm çok geç kaldı, hepinizden özür dilerim.
Keyifli okumalar...
*
"Özür dilerim." dedi o giderken aniden. Titreyen sesi kızı durdursa da geriye döndürmesine yetmemişti.
Kız, akası dönük bir halde "Ne için?" diye sorduğunda derin bir nefes aldı. İçinden geçeni bir kez olsun söylemek istiyordu ve söyleyecekti de.
"Daha önce elveda demeye gücüm yetmediği için..."
Ve sürüp giden bir sessizlik...
'Dürüst olmakta hata mı yaptım acaba?' diye düşündü önce. Bir panik sardı dört yanını. Uzun zamandır canını sıkan bu konuda özür dilemek ve içini açmak için uygun bir zaman değil miydi yoksa? Bu sessizlik Emirhan'ı ihtimaller arasında boğmaya yetiyordu.
"İyi geceler."
Kız göremeyecek olsa da hemen başını salladı. Sana da diye mırıldandığında kız çoktan mutfağın kapısından çıkıp evin içinde kaybolmuştu.
Sıkınca nefesini verip eliyle saçlarını karıştırdı. Anlaşılan İstanbul'a habersizce gelmesi Gökçe'yi epey kırmıştı. Kıza hak veriyordu fakat kendisinin de bunu yapmak için sebepleri vardı.
İkinci kez bu konuyu dile getirip özür dileyeceğini sanıyorsa Gökçe yanılıyordu. Bu konuda ikinci kez özür dilemeyi düşünmüyordu.
Ayakta dikilmiş öylece kapıya baktığını fark edince başını iki yana sallayarak mutfağın ışığını kapatıp odasına gitti. Odasına girmeden önce Gökçe'nin odasının kapısına bakmayı ihmal etmemişti. Kızın ışığını çoktan kapatmış olduğunu görünce girmişti odasına.
Yatağa kendini bıraktığında düşünceler bu anı kolluyorlarmış gibi odanın dört bir yanından çıkıp üzerine çullanmaya başladılar.
Ender, erken davranmış ve Gökçe'yi oyuna dahil etmişti. Gökçe şirkette işe başlayacaktı ve kendisi ile Alparslan hakkındaki gerçekleri öğrenmesi en fazla birkaç gün alırdı.
Boş boğazın birinden öğrenmese bile yakında Alparslan'ın nişanlandığının haberleri magazin dünyasını baştan aşağı süslerdi.
Karanlık odada sıkkın nefes alışverişlerinden başka bir şey duyulmuyordu. Eliyle yüzünü sıvazladı. Düşündükleri canını fazlasıyla sıkmıştı. Ama can sıkıcı düşüncelerin Emirhan'dan ayrılmaya niyeti yoktu.
Gökçe, öğrendiği bu yalandan sonra alsa yanında kalmaz diye bağırıyordu iç sesi. Onu aldatan Sarp konusunda yalan söylediğinde bile neredeyse gemileri yakmak üzereydi. Bu defa onu tutamazdı, biliyordu Emirhan.
Önce ona gerçeği kendisi söylemeyi düşünmüşse de bunu yapabileceğini sanmıyordu. Onun gerçekleri öğrendiği anda gözlerindeki hayal kırıklığını görmek istemiyordu.
Yattığı yerde sol tarafına döndü. Anlaşılan bu gece oldukça zor geçecekti.
*
Camdan gördüğü gökyüzünün griye yakın bir renk aldığını fark edince hemen yanındaki komodinden telefonunu aldı.
Saat sabah altıyı henüz geçmişti. Gece boyu dört dönmüşken artık uyuyamayacağını tahmin etmek zor değildi bu yüzden oyalanmadan kalktı yatağından. İstanbul'a döndüğünden beri uğraştığı meseleyle uğraşmaya devam edecekti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Centilmenler Kulübü
General Fictionİki tarafın da karşılıklı çıkarlarını koruduğu bir anlaşmayla başladı her şey. Tek bildikleri, istediklerini alana kadar verdikleri sözlerden dönmeyecekleriydi. Fakat bilmedikleri bir şey vardı, muhteşem bir tutkuyla istenen her şey içinde bir parça...
