GÖKKUŞAĞI

0.6

Multimedya: Şeyda Akkaya.

#Jennie- SOLO (Şarkıyı dinleyerek okuyunnn)

Boğulurmuş gibi öksürmeye başladığımda herkesin dikkati dağıldı ve bana bakmaya başladılar. Acil bir şeyler söylemeliydim!

Nefesimi tuttum ve aklıma gelen ilk şeyi söyledim.

"Ben hamileyim."

NE? NE DEDİM BEN AZ ÖNCE?

Okuldan gelince ders çalışmak yerine pembe dizi izlersen böyle olur işte!

Annem ve babam kalp krizi geçirecek gibi olup da gözlerini büyüttüğünde, Batuhan'nın ağzı fil girecek kalacak açılmıştı. Lanet olası pembe diziler! Hemen toparlamaya çalıştım.

"Yani hamileyim derken, okulun tiyatrosunda hamile rolü yapacağım demek istedim."

Bravo Elvan! Ne güzel sıvıyorsun sen öyle?

Annem elini kalbinin üzerine yerleştirip gözlerini kapadığında Batuhan tek kaşını imayla havaya kaldırmıştı.

"Ne tiyatrosu?" diye sordu babam çatık kaşlarla.

"Bildiğimiz tiyatro işte baba. Okulda öyle bir etkinlik vardı, bende katılayım dedim."

"Sen?" dedi Batuhan sorgular bir sesle. "Kim seni tiyatro takımına alır ki? Flaş TV oyunculuğu bile yok sende."

Gözlerimi kısıp "Sen öyle san!" dedim. Ne güzel! Uydurduğum yalanı da savunmaya başlamıştım.

Babam "İyi bakalım." diye mırıldandığında çaktırmadan yanındaki kumandayı yürüttüm ve kanalı değiştirdim. Huh! Ucuz kurtulmuştum.

Yemeği yedikten sonra annemin herhangi bir iş yaptırmasına kalmadan Şeyda gelmişti. Birlikte odama gidip kapıyı kapattığımda "Bir ay dışarı çıkmamak!" dedi acıklı bir sesle kendini yatağımın üzerine atıp. "Annem kesin beni öldürmeye çalışıyor!"

Kıkırdayarak yanına oturdum. Ardından başka bir konuya değindim. "Çıkan haberleri gördün mü?"

Hızla doğrulup gözlerini irileştirerek bana baktı. "O konuya hiç girme!" dedi sessiz olamaya çalışarak. "Umalım da kimse fark etmesin."

"Umarım." dedim korkuyla. Daha sonra aklıma gelen şeyle ona odaklandım.

"Şeyda sana bir şey söyleyeceğim ben."

"Söyle."

Tam ağzımı açtım ki vazgeçerek tekrar kapadım.

"Bekliyorum Elvan."

Bu sefer söylecek gibi boğazımı temizledim ama yine bir şey demeyip sustum.

"Hala bekliyorum."

Bu sefer de yerimde kıpırdandığımda "Kızım ne kabız gibi kıvranıyorsun karşımda?" diye çıkıştı Şeyda. "Dökül artık."

"Tamam be!" deyip kollarımı göğsümde topladım. "Bir çocuk bana mesaj attı."

Şeyda hiç beklemediğim şekilde kahkaha atmaya başladığında kaşlarımı çattım.

"Ne gülüyorsun?"

"İlâhi Elvan," dedi koluma dokunarak. "Kızım 1 Nisanı geçtik çoktan. Neyin esprisi bu?"

Kocaman oflayıp elini ittim. "Ciddiyim ben."