W pogoni za magią || Tom 1

Część 13

Kiedy wyjechałyśmy już z tej okropnej mgły galopowałyśmy spokojnie z powrotem do szkoły.

 - Jaka szkoda, że niczego nowego się nie dowiedziałyśmy - powiedziała rozżalona Madison.

- Niekoniecznie - odparłam i pokazałam im to co znalazłam.

- Czy to kawałek naszyjnika który wtedy zgubiłaś? - zainteresowała się Anastazja.

- Tak mi się wydaje.

- Przyjrzyjmy mu się bliżej w szkole, teraz musimy już wracać.

Wróciłyśmy do z powrotem do szkoły, zostawiłyśmy jednorożce w stajnie, gdzie porządnie je wyczesałyśmy i udałyśmy się do naszego pokoju. Było późne popołudnie, więc według planów musiałyśmy się udać na popołudniowe lekcje. Kiedy lekcje się w końcu skończyły udałyśmy się z powrotem do pokoju, bogatsze o nową wiedzę o eliksirach i zaklęciach. Usiadłyśmy wygodnie obok łóżka na dywanie i przyjrzałyśmy się mojemu znalezisku. Była to bez wątpienia połówka wisiorka, ale bez drugiej części nie dało się określić co na nim jest.

- Potrzebna nam jest reszta wisiorka - powiedziała Anastazja - bez niej nic się nie dowiemy. Nie da się określić co ten naszyjnik przedstawia.

Zamyślone nic przez chwilę nie mówiłyśmy.

- Tą połówkę naszyjnikach którą mamy musiałam zgubić na łące... - rozmyślałam. - Czyli z drugą, tą z wisiorkiem, pewnie przyjechałam tu, mając ją na szyi...

- Ale potem już jej nie miałaś - uzupełniła Madison.

- Trzeba przeszukać miejsce w którym miałaś go po raz ostatni.

- Ale ja nie wiem kiedy, ani gdzie to było. Pamiętałam tylko, że w drodze do zamku go miałam, ale nie wiem co z nim się stało potem. Przecież już to mówiłam.

- Byłaś w gabinecie dyrektora - Madison jak zawsze podsunęła błyskotliwą myśl.

- I uważasz że tam powinniśmy szukać? Przecież to ryzykowne.

- Tak, ale trzeba spróbować.

Potem położyłyśmy się spać z zamiarem przeszukania pokoju najważniejsze osoby w szkole. Nie miałyśmy jeszcze konkretnego planu, ale jeśli chciałyśmy się dowiedzieć o co tutaj chodzi, to nie miałyśmy innego wyjścia. 

--------------------------------------------------------

Wybaczcie że nie jest ta część zbyt długa, ale ostatnio brakuje mi czasu.