Een jonge vrouw liep over straat, toen ze een oude blinde man zag komen. Hij bukte zich voorover en droeg een donkere bril en een wandelstok. Hij leek moeite te hebben met lopen en toen hij langs haar liep, viel hij bijna omver.
Ze greep zijn arm en hield hem stevig vast en hij bedankte haar voor haar vriendelijkheid. Toen vroeg hij de jonge vrouw of ze een gunst voor hem kon doen.
"Kunt u alstublieft deze brief voor mij afleveren", zei de blinde man. "Ik ben oud en gehandicapt en ik heb een verschrikkelijke tijd om mijn weg door de stad te vinden."
Omdat ze een aardige persoon was, stemde het meisje ermee in hem te helpen en hij overhandigde haar een brief met een adres dat op de voorkant stond. Toen de jonge vrouw zich omdraaide om weg te lopen, keek ze toevallig terug en zag de blinde man vrij snel door de straat lopen, met zijn wandelstok onder zijn arm weggestopt. Tot haar verbazing deed de blinde man zijn donkere bril af en gooide ze nonchalant in een vuilnisvat.
Verdacht, de vrouw nam de envelop mee naar een nabijgelegen politiebureau. De politie ging naar het adres op de brief, die een slagerij bleek te zijn die in het bezit was van een oud echtpaar. Het leek allemaal heel gewoon totdat de politie het oude stel vroeg de grote koelkast achterin de winkel te openen. Het oude stel weigerde en de politie moest het zelf openbreken.
Binnen werden ze geconfronteerd met een vreselijke scène. Er waren dode lichamen opgehangen aan vleeshaken en planken die hoog waren opgestapeld met brokken menselijk vlees.
Tot nu toe had de politie de brief over het hoofd gezien die de mysterieuze blinde man aan de vrouw had gegeven. Toen ze de envelop openden, bevatte een stuk papier aan de binnenkant een koellijn:
"Dit is de laatste die ik u vandaag stuur".
