Gözlerin, dünyalığım benim
Köpük köpük bir denizin üzerinde
Kıpır kıpır bir İstanbul silueti
Gözlerin senin, dünya nimeti.
Gözlerin, dünyalığım benim
Güldükçe sen, acısıyla tatlısıyla
Gözlerinin kıvrımından geçerdi hayat
Gözlerin gözlerime değdikçe
Yüreğim sıcak iklimlere göçerdi.
Gözlerin, dünyalığım benim
Kimsesiz bir çocuğun
Kanayan yarasını öper gibi
Ve içimdeki umut tohumunu
Gülüşünün sıcağında tutar gibi
Gözlerin, ömrümün hatt-ı hümayunu.
Gözlerin, dünyalığım benim
Terk eyler gibi bütün muhalif yanlarımı
Teslim alır bütün silahlarımı
Bir itilaf neşesinde.
Ve ben, gözlerini ilk gördüğümde çektiğim nefesi bile
Saklarım ciğerimin bir köşesinde
Gözlerin çünkü, dünyalığım benim...
