Sylvia'nın İsyanı (Snk Fanfic√)

23.bölüm|

Gözlerimin acımasına rağmen bir sayfa daha çevirdim. 600 sayfalık bu kitap oldukça ilginçti.

Biliyorsunuz onu dün bulmuştum. Kalın bir kitap... Sırlarla dolu.

Benle ilgili belki de. Ama burda oldukça bilgi var. Öyle bilgiler ki,

Dünyayı değiştirecek kadar.

Gözlerimi ufaladım. Benim uyuyamayacağımı hep biliyorum. Ama yorgunum gerçekten.

O sırada kapı açılma sesini duydum ve o tarafa baktım. Levi... Hmm peki.

Geri kitapa gözlerimi çevirdim.

"Erwin dikkat çekmemek için bir beş gün daha burda kalacağımızı söyledi." deyince ona geri baktım.

"Yeterince çektik bence. Ah neyse. Peki erwin buraya mı geldi?" dedim. sesim çatallaşmış çıkmıştı. Hafif öksürdüm.

"Sen niye uyumuyorsun?"

"Onu boşver. Erwin ne ara geldi ki?" dedim.

Göz devirdi. "Haber yollattı."

"Kim ile?"

"Fazla soru sorma. Jean ile."

"Jean... Tamam." dedim. Ve kafamı geri çevirdim kitap'a.

"Aman." dedi ve bir sandalyeye oturdu.

×   ×   × 

Kafam yorgunluktan düşecek gibi olunca elimle destekledim. Göz kapaklarım gücünü yitiriyordu.

Uyanık kalmalıyım. Hem gözümü kapatsam bile uyuyabilecek değilim.

"Velet bayılcaksın. Uyu."

O anda kendime geldim. Ona baktım. "Sen niye boş duruyorsun? Sende uyu." dedim. Kahretsin sesim hala çatallaşmış duruyordu.

"Ben uyuyamıyorum." dedi. Bi dk çok tanıdık bu. "Sen neden uyumuyorsun?" diye sordu. tam o anda.

"Ben...de uyuyamıyorum." dedim.

"Tch..."

Gözlerimi kısarak onu inceledim. Manyağım. Hanji senin haklı olmadığını umuyorum. Sonra kitap'ın kapağını kapattım. "Pekala." dedim kendi kendime ve masaya kafamı koydum.

...

Gözlerimi yavaşça açtım. Oh gerçekten uyumuşum. Gerçekten... Havaya bakılırsa çok zaman geçmemiş.

Etrafa acıyan gözlerle baktım. Kimse yoktu.

Sonra üstümdeki örtüyü fark ettim. Onu katlayıp masanın üstüne koydum.

Tanrım... Kahve veya çay'a ihtiyacım var.

Ama burda bulacağımı sanmıyorum.

Yavaşça kalktım. Yorgunca kapıya yürüdüm. Kapıyı açıp etrafa baktım.

Konuşan hanjinin sesini duyunca oraya doğru gittim. Kapıyı açıp yanlarına oturdum hiç bir şey demeden.

"Sylvia gel kız!" dedi hanji. "geldim görmüyor musun?" dedim huysuzca.

"Tipe bak ponçik!" dedi ve yanaklarıma saldırdı.

"Dur bi ya."yüzümü ekşittim ve elini engelledim.

Biraz dalgınca masaya baktıktan sonra. "O jean mı oluyor?" dedim o şahsı göstererek.

"Evet. Bizim birlikten." dedi hanji.

Onu umursamazca inceledim. "Adam harbiden at'a benziyor." dedim. Elimi çeneme koydum. "ilginç."

"Ne diyosun sen be!?" dedi kaşı atarak jean. Omuz silktim. Başka yöne çevirdim kafamı. "Sen baksana bana bi."