MARRY YOU, NOT

Chapter 36 - Confessions

Andrea’s P.O.V.

Nabigla ako sa mga nangyari. I know na hindi din makakatulong ang pagwawala ko, kaya nanahimik na lang ako.

“Saan mo ba ako dadalhin?” Tanong ko sa kanya.

He did not respond. He did not look at me, neither.

The nerve!

Kahit masama ang loob ko sa kanya, hindi ko pa din maiwasang hindi humanga sa itsura niya ngayon. So masculine. His scent is very manly. Hindi pa din ito nagbabago ng scent ng pabango. Same old him!

Bago ako magkasala, itinuon ko na lang sa labas ang paningin ko. Hanggang sa mapansin ko ang pamilyar na daan na ito.

“Anong gagawin natin sa St. Peter’s Academy?”

Hindi na naman ako sinagot. Abah! Nakakairita na ah. Batukan ko nga. Uhm!

 

Iritable siyang tumingin sa akin. “Bakit nambabatok ka? Masakit iyon ah!”

“Kapag tinatanong ka sumagot ka. Saka iyan ang bagay sa’yo sa paggawa mong pagkaladkad sa akin.”

Inihinto nito ang kotse sa parking lot ng Academy. “Baba!” Utos niya sa akin.

“Bakit ako bababa?” Mataray kong sagot.

“Hay naku! Kanina gusto mo bumaba tapos ngayon ayaw mo bumaba.” Bumaba ito at umikot sa pinto ko at bago pa ako nakapagsalita, natanggal na niya ang seatbelt at binuhat ako pababa ng kotse niya.

Sa pagkakadikit naming iyon iba ang epekto sa akin. I have sent his masculine scent again at pakiramdam ko malulunod ako. Knowing the fact na nakapulupot sa akin ang matitigas niyang braso.

Damn! Andrea, don’t be such a pervert!

“Put me down!” Sigaw ko.

Tiningnan niya ako sa mata at sinalubong ko iyon. At pagkuw’y dahan-dahan na niya akong ibinaba.

Nailang ako the way he looks into my eyes. Baka mabasa pa niya ang nararamdaman ko.

“Why are we here?” Mataray kong sabi.

He did not answer again, pero hinatak niya ako sa kamay. He held my frozen hand. Hindi ko alam kung dahil ba sa aircon sa sasakyan kanina o dahil I feel nervous dahil sa presensya niya.

“Kailangan naka-holding hands talaga tayo? Ano bang trip mo ha?”

“Basta huwag kang bumitaw. Ang arte mo pa din. Let’s reminisce the past. Kung baga, flashback.” And he grinned.

Nagtaka ako sa sinabi niya. Pero at the back of my mind, it sounds interesting. So ano? Parang official campus couple lang ang peg?

I stopped walking. He eventually stopped, too. “Look Chris, what is this for? You are married and now, you want me to hold your hand. Kung may makakakita sa atin ngayon at makarating sa asawa mo, hindi ko gugustuhin na basta me susugod na lang sa akin at pagsabihan akong kabit.” I said in a low serious voice.

I saw his smiling facial expression changed after what I said. He let go of my hand. But when he did that, I feel something na, bakit parang ayaw kong bitawan niya ang kamay ko?

“Andrea, pwede ba na just this once, let’s act as if walang ibang tao. Na ako si Chris at ikaw si Andrea na royal couple ng campus na ito noon?”

I looked at him with surprise. Why is he asking me this?

“Bakit kailangan nating gawin ito?”