My Soulmate (Complete)

1

"ဟိတ္လူ.... ခင္ဗ်ားကဘယ္သူလဲ.... ဟာ..... ေမးေနတာေျဖေလ ကြ်န္ေတာ့ကိုေစာင့္ဦး...... ခင္ဗ်ားကဘယ္သူလဲလို႔ေမးေနတယ္ေလ ဟိတ္လူ.... ဟိတ္လူ"

Perthတေယာက္ကေယာင္ကတမ္းေအာ္ကာ အိမ္မက္ကေနႏိုးထလာခဲ့သည္။ တကိုယ္လံုးေခြ်းမ်ားႏွင့္ရႊဲစိုးေနကာ ေမာဟိုက္ေနသည္။ ပါးေပၚမွာလဲ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္။

သူဒီအိမ္မက္ကိုမက္ခဲ့တာ သိတက္စအရြယ္ထဲကျဖစ္သည္။ ခဏခဏမက္သည္။ မက္ၿပီးလို႔ႏိုးလာရင္လဲ အၿမဲမွတ္မိေနၿပီး တေယာက္ေယာက္ကို လြမ္းသလိုေဆြးသလိုခံစားခ်က္နဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚမွာမ်က္ရည္ေတြျပည့္ေနရတဲ့ အိမ္မက္။

သူအၿမဲမက္ေနတဲ့ထိုအိမ္မက္က ေတာအုပ္ေလးတခုမွာ ျမဴေတြအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့လမ္းေလးတခု သူ႔ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အကၤ်ီမိုးျပာေရာင္နဲ႔ ေဘာင္းဘီအျဖဴေလးဝတ္ထားတဲ့ ျဖဴေဖြးေနတဲ့အသားအေရေလးနဲ႔ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ေကာင္ေလးတေယာက္။

သူ႔ေရွ႕ကေန တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတဲ့ အဲ့ေကာင္ေလးကို သူဘယ္လိုလွမ္းေခၚေခၚ သူ႔ကိုလွည့္မၾကည့္၊ ေျပးလိုက္ျပန္ေတာ့လဲမမွီ၊ ထိုေကာင္ေလးက သူရွိတာေတာင္မသိေနသလို သြားေနၿမဲ။

ထိုအိမ္မက္က Perthသိတက္စအရြယ္မွ အခု18ႏွစ္အရြယ္ေရာက္တဲ့ထိ အၿမဲမက္ခဲ့တဲ့အိမ္မက္။ အဲ့ထဲကေကာင္ေလးက ဘယ္သူလဲဆိုတာ သူမသိ။ အျပင္မွာလဲမျမင္ဘူး။ ငယ္ငယ္တုန္းက တလမွာတခါေလာက္မက္တက္ေပမဲ့ အခုတေလာ အထက္တန္းစာေမးပြဲေျဖၿပီး တကၠသိုလ္စတက္ေတာ့မဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္မက္မက္တာက တပတ္ကို2ႀကိမ္3ႀကိမ္ခန္႔ျဖစ္ေနေလသည္။

ဒါဟာPerthအတြက္ေတာ့ဘဝရဲ႕ပေဟဠိတခုလို ျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္သူမွန္းလဲမသိ၊ ဘာေၾကာင့္မက္တာလဲမသိ၊ မ်က္ႏွာလဲမျမင္ဖူး၊ ဒါေပမဲ့သူ႔ရဲ႕ျမင္ေနရတဲ့ေနာက္ေၾကာေလးနဲ႔ဂုတ္သားေဖြးေဖြးေလးေတြကိုေတာ့ မွတ္မိေနၿပီ။ Perthအိပ္မက္ကႏိုးထလာ
တိုင္းစဥ္းစားမိတဲ့ အေတြးတခုက "သူ ဘယ္သူလဲ?"

အၿမဲတမ္းသူ႔ကိုပေဟဠိျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့ ထိုအိမ္မက္ထဲက လူကို အျပင္မွာေတာ့ တခါေလာက္ေတြ႕ဖူးခ်င္သည္။ ၿပီးရင္ေမးၾကည့္ခ်င္သည္။ "ခင္ဗ်ားဘာလို႔ ကြ်န္ေတာ့အိမ္မက္ထဲ အၿမဲလာေနရတာလဲ"ဟူ၍။