My Soulmate (Complete)

46

သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ Summyကအေလာတႀကီး Companyသို႔ေရာက္ခ်လာ၍ Perthအံ့ဩသြားရသည္။

ဒီအခ်ိန္ဆို သူသည္လည္း အလုပ္ထဲမွာ ရွိေနရမည္မဟုတ္လား။

Summyကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အသံျပဲႏွင့္ ရံုးခန္းထဲသို႔ဝင္ခ်လာသည္။ ဘာအေၾကာင္းအရာလဲမသိေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ခရီးဦးမဆိုက္ ေထာမနာျပဳမိသည္။

"Yaaaa... Ai' Sum ဒီေနရာကို နင့္အိမ္မ်ားမွတ္ေနလား... ဒါငါ့ရံုးခန္းေနာ္.... သူငယ္ခ်င္းဆိုတာနဲ႔ အဲ့လိုေအာ္ဟစ္ၿပီး ဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္လာလို႔ရလား...."

"Arr...ေအးပါ ေကာင္စုတ္ရာ... နင္ငါျပတာကိုၾကည့္ပီးရင္ ငါ့ကိုအဲ့ေလသံနဲ႔ေျပာဦးမလား... ေစာင့္ၾကည့္မယ္... ေရာ့...ဒီမွာ...."

ေျပာရင္းဆိုရင္း Summyသူ႔စားပြဲေပၚ တင္ေပးလာတာက မဂၢဇင္းတအုပ္။

"နင္ေအာ္ျပဲၿပီးဝင္ခ်လာရတာက ဒီမဂၢဇင္းစာအုပ္ေပးမလို႔လား.... ငါဒီမွာအလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ေလ.... နင့္မဂၢဇင္းမဖတ္အားေသးဘူး....."

"ေကာင္စုတ္.... နင္အခုေနာက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးက်ယ္လာတယ္ေနာ္.... ငါကေရာ အလုပ္အားယားေနလို႔ နင့္ဆီကိုမဂၢဇင္းစာအုပ္လာပို႔တယ္မ်ား ထင္ေနလား.... ဒီမွာၾကည့္ဦး... ဘာပါလာလည္းဆိုတာ... အရင္ျဖင့္ဖြင့္မၾကည့္ဘူး.... သူမ်ားကေစတနာနဲ႔ အလုပ္ေတာင္အပ်က္ခံၿပီး သူ႔ဆီေျပးလာတာကို..."

တျပစ္ေတာက္ေတာက္ေျပာရင္း Summyက ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ Book Markညႇပ္ထားတဲ့ စာမ်က္ႏွာကို လွန္ခ်လိုက္သည္။

ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းအရာက ကြ်န္ေတာ့ေသြးေတြကို ေျပာင္းျပန္လွန္ကာ ႏွလံုးသားတခုလံုး ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မလို စူးကနဲ....

"ကိုကို...."

ပါးစပ္ဖ်ားမွပြင့္ထြက္လာတဲ့အမည္နာမတခု။

ဟုတ္တယ္... ကိုကို...

လြမ္းေနခဲ့ရတဲ့မ်က္ႏွာေလး.... လြမ္းေနခဲ့ရတဲ့အၾကည့္ေလး....
လြမ္းေနခဲ့ရတဲ့ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးထက္က အျပံဳးေလး...
လြမ္းေနခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္ရတဲ့သူပံုရိပ္ေလး....

မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာထက္က ကိုကို႔ရဲ႕ပံုရိပ္ေလးက တည္ၾကည့္ခန္႔ညားလို႔ေနသည္။ အရင္ကထပ္ပိုၿပီးေခ်ာင္က်သြားတဲ့မ်က္ႏွာေတြကပဲ ကိုကို႔ေမးရိုးေတြကိုေပၚလာေစကာ ပိုမို၍ၾကည့္ေကာင္းလာသလို။ ျဖဴဥႏုဖတ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးရဲ႕ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမႈႀကီးကေတာ့ အခုထိတိုင္ေပ်ာက္မသြားခဲ့။