My Soulmate (Complete)

38

အိပ္တဝက္ႏိုးတဝက္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာေပၚလာလာရိုက္ခတ္ေနတဲ့ ခပ္ေႏြးေႏြးဝင္သက္ထြက္သက္တခုေၾကာင့္ မ်က္လံုးမဖြင့္ခ်င္ဖြင့္ခ်င္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္မိသည္။

အနီးကပ္ျမင္လိုက္ရတဲ့ မ်က္ခံုးထူထူေလးတစံုႏွင့္ မ်က္ေတာင္စိတ္စိတ္ေလးေတြျဖာက်ေနတဲ့ မ်က္လံုးတစံုေၾကာင့္ ညကအျဖစ္အပ်က္ေတြကို တကယ္လား အိမ္မက္လားျပန္စဥ္းစားရင္း ရွက္ျပံဳးေလးတခုက မ်က္ႏွာေပၚခိုတြဲကာ ခနၶာကိုယ္တခုလံုး ပူအိုက္လာသလိုပင္။

ပူလာလို႔ လည္ပင္းထိေရာက္ေနတဲ့ေစာင္ကို ဖယ္ခ်လိုက္မိေတာ့ ဗလာျဖစ္ေနတဲ့ ရင္ဘက္ေၾကာင့္ ေစာင္ကိုအျမန္ျပန္ဆြဲဖုံးလိုက္ရသည္။

ခနၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို လႈပ္ရွားၾကည့္ျပန္ေတာ့ ဆစ္ကနဲနာသြားရတဲ့ ခါးေအာက္ပိုင္းတေနရာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလး ရွံု႔မဲ့ကာ အံႀကိတ္လိုက္မိသည္။

ေဘးနားက ကေလးဆိုးေလးကေတာ့ ေမွာက္ရက္ေလးအိပ္လို႔ေကာင္းေနဆဲ။ ခုတင္ေပၚကထဖို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးရဲ႕ ေျခေထာက္တဖက္က သူ႔ေျခေထာက္ေပၚသို႔ က်ဴးေက်ာ္ထားေသးသည္။

ဒါေၾကာင့္ ကေလးမႏိုးေအာင္အသာထကာ ေျခေထာက္ကိုဖယ္ၿပီး လွည့္ၾကည့္မိခ်ိန္မွာ အိပ္ေနရင္းမွ မ်က္လံုးဖြင့္ကာၾကည့္ေနတဲ့ ကေလးကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ လန္႔သြားမိသည္။

ရွက္ျပံဳးတခုကိုေျခခ်လိုက္ရင္း "ကေလး ႏိုးသြားတာလား..."

ေမးလာတဲ့ေမးခြန္းကို ေခါင္းညိတ္ျပကာ အေျဖေပးလိုက္ၿပီး လက္ကိုဆန္႔တန္းကာ ရင္ခြင္ထဲလာဖို႔ေခၚလိုက္ျပန္ေတာ့ အိပ္ရာေပၚမွထသြားမည့္သူက ျပန္လွည့္လာကာ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ကာဖက္ထားလိုက္ရသည္။

ထိုအခါမွကေလးစုတ္ေလးက ေခါင္းကိုပြတ္ကာ ေပ်ာ့အိေနတဲ့ဆံပင္ေလးေတြကို ေမႊးက်ဴရင္း
"ကိုကို ညကပင္ပန္းသြားတယ္မဟုတ္ဘူးလား... ဘာလို႔အေစာႀကီးထတာလဲ.... မအိပ္ေတာ့ဘူးလား"

"နာရီလဲၾကည့္ဦးကေလး.... မနက္၈နာရီခြဲေနၿပီ... အခုမထရင္ ဘယ္အခ်ိန္မနက္စာစားမွာလဲ..."

Perthတေယာက္ မ်က္လံုးေလးမွိတ္ကာ နားေထာင္ေနရင္း လက္ကေနာက္ေက်ာကို ဖက္ထားရာကေန ေက်ာကုန္းတေလွ်ာက္ပြတ္သပ္သြားၿပီး လစ္လတ္ေနတဲ့ ေပါင္မုန္႔လံုးေလးကို လက္ဝါးႏွင့္ ဖ်စ္ညစ္လိုက္သည္။