İLK ÇARESİZLİĞİM

🌙🌙

Yüzüme vuran ışıkla uyandım. Gözlerimi araladığımda bir adet kucağımda yatan Kerem gördüm. Uyandığım için kıpırdandığımda o da mırıldandı.

"5 dakika daha Deniz yaa"

Anlaşılan onu her sabah Deniz uyandırdığı için beni Deniz sanıyordu bu dediğine gülümsediğimde dün geceyi hatırladım.  A-ama biz! Biz Keremle... 

Telaş ve heyecanla karışık bir şekilde ayaklandığımda Kerem de uyanmak zorunda kaldı. 

"Günaydın güzelim"  diyerek sevimli bir şekilde saçlarını karıştırdı.

"Kerem? "

" Hıı? "

" Biz seninle dün gece... " dedim sonunu getirmeyerek. Sırıttı ve" Evet, dün gece seninle? " dedi devamını getirmemi isteyerek.

" Senle ben... Yani benimle sen... Yani biz... Biz ö... " dediğimde sözümü kesip  " Sakin ol aşkım, evet öpüştük" dedi. Bu çocuk nasıl bu kadar rahat olabiliyordu ki!

Yanaklarımın ısındığını fark edince sustum.  O da çenemi tuttu ve kafamı kaldırıp bana sarıldı. Biraz öyle durunca kafamı Kerem'in boynundan kaldırıp "Kerem, okul?"  dediğimde "Unuttun mu güzelim bugün tatil"  dedi. Rahatlamıştım! 

Uykunun da verdiği sersemlikle birbirimize bakarken yanımıza bir zamanlar yardım ettiğimiz Miraç gelmişti. Şu iki yıl boyunca boyu oldukça uzamıştı doğrusu...

"Kerem Abi?  Belfu Abla? "

" Miraç? " dedik aynı anda.

" Siz ne yapıyorsunuz burada? Neden evde değilsiniz? " dedi merakla ve yanımıza oturdu.

" Hakikaten biz niye burada uyuduk Belfu? " dedi Kerem. Bu çocuk beni utandırmaya ant içmişti sanırım..

" Sen beni bırakmadığın için olabilir mi Kerem? " dedim. Miraç da anlamayan gözlerle bize bakıyordu. 

" Sen ne yapıyorsun burada Miraç? " diye sordum.

" Benim de sizin orada bir arkadaşım var onun yanına gidecektim sizi görünce bir geleyim dedim " dedi. 

" Hadi o zaman birlikte gidelim" dedi Kerem de. 

Hep beraber ayaklanıp eve doğru yol aldık. Miraç evin birazcık gerisinde yanımızdan ayrıldı. Ben de utandığım için Kerem'e bakmıyordum zaten. Ama onun bakışlarını üzerimde hissediyordum.  Bu çocuk kaç yaşında olursak olalım beni utandırmaktan vazgeçmeyecekti. Beni eve bıraktıktan sonra o da kendi evine gitmek için yol aldı.

"Nerdesin kızım sen, dünden beri seni arıyoruz açmıyorsun" diye çıkıştı Merve. Sakin ol şampiyon...

"Kanka Kerem'in yanına gidince telefonumu kapatmıştım. "

" Bir daha böyle bir şey olmasın, hadi geç de kahvaltı yapalım sen de bize olanları anlatırsın " deyince başımla onu onaylayıp masaya doğru ilerledim.

" Hepinize günaydın güzellerim" dedim sevecen bir şekilde. Hepsi de aynı anda "Günaydın da neredesin sen?"  dedi. Ben de masaya oturup anlatmaya başladım.

Hepsi hem kahvaltı yapıyor hem de merakla beni dinliyorlardı.

"İşte sonra şarkının etkisiyle şey oldu" dedim utanarak.

"Ne oldu?? " diye sordu Melisa. 

" Ö-Öpüştük" deyince Peri o sırada su içiyordu ama beni duyar duymaz içtiği suyu Zeynep'in yüzüne doğru püskürttü. Ben, Merve, Melisa ve Beyza gülme krizine girerken Peri Zeynep'ten özür diliyor Zeynep de söyleniyordu.